Krzysztof Załęski

Z Wikipedii

Krzysztof Załęski
generał dywizji
Urodzony	25 sierpnia 1957 Żebry
Kariera wojskowa
W służbie od	1976
Stanowiska	szef Sztabu – zastępca dowódcy Sił Powietrznych
Odznaczenia

Krzysztof Załęski (ur. 25 sierpnia 1957 roku w Żebrach-Starej Wsi) – oficer dyplomowany Wojska Polskiego w stopniu generała dywizji, doktor nauk wojskowych, od 2007 roku szef Sztabu – zastępca dowódcy Sił Powietrznych, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.

[edytuj] Wykształcenie

Krzysztof Wiesław Załęski ukończył Liceum Lotnicze (1972-1976) oraz Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą w Dęblinie (1976-1980), uzyskując tytuł inżyniera nawigatora lotniczego. W latach 1986-1989 odbył studia magisterskie w Akademia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Warszawie, natomiast w 1998 roku w Akademii Obrony Narodowej^[1] uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w specjalności taktyka. Rozprawa zatytułowana była "Działania lotnictwa z wykorzystaniem baz lotniczych".^[2]

Jest absolwentem Kursu Przeszkolenia Operacyjnego Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Akademii Obrony Narodowej (1994) oraz Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego w Akademii Lotniczej Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (2000). W 1998 roku zaliczył kurs języka angielskiego w Kanadzie, a w 1999 roku w Stanach Zjednoczonych. Posiada także znajomość języka rosyjskiego.

[edytuj] Służba wojskowa

Po ukończeniu studiów pozostał w "Szkole Orląt"^[3] na stanowisku dowódcy plutonu, później dowódcy kompanii. Od 1984 do 1986 roku był szefem sztabu eskadry lotniczej. W 1989 roku został starszym specjalistą Wydziału Szkolenia Dowództw i Sztabów w Dowództwie Wojsk Lotniczych^[4] w Warszawie, a w latach 1995-1998 pełnił funkcję zastępcy szefa oddziału i jednocześnie szefa Wydziału Szkolenia Dowództw i Sztabów w Dowództwie Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Następnie był szefem Wydziału Szkolenia Operacyjnego i szefem Wydziału Operacyjnego. W 2000 roku został szefem Oddziału Operacyjnego G3 – zastępcą szefa Sztabu 3 Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu i jeszcze w tym samym roku wyznaczono go zastępcą szefa Zarządu Operacji Powietrznych G3 Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej.

W 2002 roku objął stanowisko szefa Zarządu Rozpoznania i Walki Elektronicznej G2 Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, natomiast w 2003 roku został zastępcą szefa Sztabu Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Od 2004 do 2007 roku był szefem Centrum Planowania Dowództwa Operacyjnego w Warszawie. Następnie przez krótki czas służył w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie jako zastępca szefa Zarządu Szkolenia P7, po czym został szefem Sztabu – zastępcą dowódcy Sił Powietrznych.^[5] W dniu 15 sierpnia 2007 roku, z rąk prezydenta Lecha Kaczyńskiego, odebrał nominację nas stopień wojskowy generała dywizji.

[edytuj] Odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju

[edytuj] Bibliografia

Kmdr ppor. Andrzej Czekaj. Święto Wojska Polskiego. Ministerstwo Obrony Narodowej, 2007-08-15 [dostęp: 2007-08-19].
Marcin Siemiątkowski. Kto jest kim, kierownicza kadra Sił Powietrznych. Siły Powietrzne, 2007-08-14 [dostęp: 2007-08-19].

Przypisy

↑ W 1990 roku Akademia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego została przeformowana w Akademię Obrony Narodowej.
↑ Ludzie nauki, dr Krzysztof Załęski. Nauka Polska
↑ Nieformalne określenie kolejnych oficerskich szkół lotniczych w Polsce.
↑ W wyniku połączenia Wojsk Lotniczych i Wojsk Obrony Powietrznej w 1990 roku powstały Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej.
↑ W 2004 roku Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej przekształcono w Siły Powietrzne.