Leopold Cehak
Z Wikipedii
| Leopold Cehak | |
|---|---|
| ' | |
 |
|
| Życie |  generał brygady |
| Data urodzenia | 29 października 1889 Przemyśl |
| Data śmierci | 8 maja 1946 Nicea |
| Kariera | |
| W służbie od | |
| Pełniona funkcja | dowódca 30 DP |
| Główne wojny i bitwy | wojna obronna 1939r., I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
     |
|
Leopold Jan Cehak (ur. 29 października 1889 w Przemyślu, zm. 8 maja 1946 w Nicei we Francji) – generał brygady Wojska Polskiego, dowódca 30 Dywizji Piechoty podczas wojny obronnej 1939
Spis treści |
[edytuj] Młodość i I wojna światowa
Był z pochodzenia Słoweńcem. W 1909 ukończył gimnazjum w Przemyślu i zdał maturę. W latach 1909-1914 studiował na Wydziale Prawno-Politycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej służył w armii austriackiej. Został wysłany do jednorocznej oficerskiej szkoły rezerwy w Przemyślu, po czym podjął zawodową służbę wojskową kolejno w 30 Pułku Artylerii Polowej, 21 Dywizji Strzelców i 24 Pułku Artylerii Polowej. Walczył w 1916 na froncie rumuńskim, a w 1918 na froncie włoskim.
[edytuj] Wojna polsko-rosyjska 1919/1920
Od 2 listopada 1918 służył w odrodzonym Wojsku Polskim. Pełnił następujące funkcje: dowódcy baterii zapasowej w 11 Pułku Artylerii Polowej (do 1 marca 1919), dowódcy dywizjonu w 2 Pułku Artylerii Ciężkiej, a następnie dowódcy 2 pac (do 16 października 1919) i dowódcy dywizjonu w 4 Pułku Artylerii Ciężkiej.
[edytuj] Okres międzywojenny
15 marca 1920 ukończył VIII kurs w Centrum Studiów Artyleryjskich w Warszawie, a w 1921 – kurs dowódców dywizjonów w Szkole Strzeleckiej Artylerii w Toruniu. Od 17 kwietnia 1921 pełnił funkcję dowódcy 4 Dywizjonu Artylerii Ciężkiej, a następnie – dowódcy dywizjonu w 8 Pułku Artylerii Ciężkiej. 12 grudnia 1921 objął stanowisko instruktora na kursie dowódców dywizjonów w Szkole Strzeleckiej Artylerii w Toruniu. Od 24 stycznia 1923 pełnił funkcję zastępcy dowódcy 3 Pułku Artylerii Polowej w Zamościu, a od 21 stycznia 1930 – dowódcy 6 Grupy Artylerii we Lwowie. 14 marca 1932 został dowódcą piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty w Wilnie. W 1936 objął funkcję szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1938 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu.
[edytuj] Wojna obronna 1939
W marcu 1939 30 DP została przewieziona transportem kolejowym w rejon koncentracji koło Działoszyna, wchodząc w skład formowanej GO "Piotrków" w Armii "Łódź" gen. Juliusza Rómmla. Od 1 września 1939 toczyła ciężkie walki graniczne przeciwko dwóm niemieckim dywizjom. Następnie prowadziła ciężkie walki opóźniające. Stoczyła krwawe bitwy pod Szczercowem, Jeżowem, Żyrardowem. Od 13 września broniła twierdzy Modlin na odcinku "Twierdza" – aż do jej kapitulacji 29 września.
[edytuj] Niewola niemiecka i lata powojenne
Generał L. Cehak został wzięty do niewoli, którą spędził m.in. w oflagu VIIIE Johannisbrunn (od 30 października 1940 do 27 kwietnia 1942) i oflagu VIIA Murnau (od 29 kwietnia 1942 do 29 kwietnia 1945). Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie, wyjechał do Nicei do Francji, gdzie zamieszkał w hotelu "Imperator" wraz z innymi polskimi generałami przybyłymi z obozów jenieckich. Zmarł 8 maja 1946 w Nicei, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.
[edytuj] Odznaczenia
Był odznaczony m.in.:
- Orderem Wojennym Virtuti Militari V klasy,
- Krzyżem Niepodległości,
- Orderem Odrodzenia Polski IV klasy,
- Krzyżem Walecznych,
- Złotym Krzyżem Zasługi.
[edytuj] Awanse
- chorąży – 1913 r.
- podporucznik – 1914 r.
- porucznik – 1915 r.
- kapitan – 1918 r.
- major – 1920 r.
- podpułkownik – 1922 r.
- pułkownik – 1924 r.
- generał brygady – 1936 r.
