Oflag VII A Murnau

Z Wikipedii

Oflag VII A Murnau – niemiecki obóz jeniecki (Oflag) dla oficerów polskich podczas II wojny światowej, ulokowany w Bawarii w mieście Murnau am Staffelsee.

Obóz miał wymiary około 200x200 metrów i składał się z kilku baraków, garaży, placu apelowego, wartowni i budek strażniczych. Po kampanii wrześniowej przebywało w nim około 1000 jeńców polskich. W szczytowym okresie działalności obozu po upadku powstania warszawskiego w obozie więziono ponad 5000 oficerów wszystkich szczebli, głównie polskich. 22 marca 1945 przybyło jeszcze 381 jeńców ewakuowanych z Oflagu II C Woldenberg.

Wśród nich byli m.in. generałowie dywizji:

1. Władysław Bortnowski
2. Tadeusz Kutrzeba
3. Tadeusz Piskor
4. Juliusz Rómmel

generałowie brygady:

1. Roman Abraham
2. Franciszek Alter
3. Władysław Bończa-Uzdowski
4. Leopold Cehak
5. Jan Chmurowicz
6. Walerian Czuma
7. Franciszek Dindorf-Ankowicz
8. Juliusz Drapella
9. Janusz Gąsiorowski
10. Edmund Knoll-Kownacki
11. Wincenty Kowalski
12. Jan Kruszewski
13. Józef Kwaciszewski
14. Stanisław Małachowski
15. Czesław Młot-Fijałkowski
16. Bernard Mond
17. Zygmunt Piasecki
18. Wacław Piekarski
19. Zygmunt Podhorski
20. Emil Przedrzymirski-Krukowicz
21. Bronisław Przyjałkowski
22. Zdzisław Przyjałkowski
23. Jan Jagmin-Sadowski
24. Antoni Szylling
25. Stanisław Taczak
26. Wiktor Thommée
27. Juliusz Zulauf

oraz kontradmirał Józef Unrug

pułkownicy:

1. Stanisław Lityński

[edytuj] Źródła:

wspomnienia mjra Mariana Siarkiewicza