Ludwik Bittner
Z Wikipedii
| Ludwik Bittner | |
|---|---|
| 'Baza, Dunio, Halka, Rot, Tarnowski' | |
| Życie |  generał brygady |
| Data urodzenia | 24 kwietnia 1892 Stanisławów |
| Data śmierci | 24 stycznia 1960 Warszawa |
| Kariera | |
| W służbie od | 1911 |
| Pełniona funkcja | dowódca 5 Dywizji Piechoty, zastępca komendanta Korpusu Ochrony Pogranicza, komendant Okręgu Lublin AK, dowódca 9 Podlaskiej Dywizji Piechoty AK |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, kampania wrześniowa, Akcja Burza |
| Odznaczenia | |
      |
|
Ludwik Bittner (ur. 24 kwietnia 1892 w Stanisławowie, zm. 24 stycznia 1960 w Warszawie), generał brygady Armii Krajowej.
Był synem pracownika kolei Ludwika Jana Bittnera i Marii z domu Drozdowskiej. Uczył się w szkole realnej we Lwowie i Stanisławowie, gdzie w 1911 otrzymał świadectwo dojrzałości. W latach 1911-1914 studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1914 studiował również filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Od 1911 w Związku Walki Czynnej, od 1912 w Związku Strzeleckim. W 1914 żołnierz I Kompanii Kadrowej, następnie w II Brygadzie Legionów. Zakończył służbę w Legionach Polskich w stopniu porucznika.
Od 1917 w Polskiej Sile Zbrojnej, od 1918 w WP, dowodził pułkiem piechoty (zapewne 34., w którym służył Franciszek Słonczyński) w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920, następnie od 1930 dowódca piechoty dywizyjnej 5 Dywizji Piechoty we Lwowie, od 1938 zastępca komendanta Korpusu Ochrony Pogranicza. W 1939 r. bronił granicy wschodniej przed Armią Czerwoną, zakończył kampanię w Samodzielnej Grupie Operacyjnej "Polesie".
Od października 1939 w Służbie Zwycięstwu Polski, następnie w ZWZ i AK, m.in. 1941-1943 komendant Okręgu Lublin. W 1944 awansowany do stopnia generała brygady AK. Był m.in. pełnomocnikiem ds. scalenia Batalionów Chłopskich z Armią Krajową. W okresie akcji "Burza" dowódca 9 Podlaskiej Dywizji Piechoty AK. Aresztowany w sierpniu 1944 r., początkowo przetrzymywany w obozach koncentracyjnych NKWD w Majdanku i Rembertowie, następnie wywieziony do Charkowa, skąd trafił do łagru w Diagilewie. Powrócił do kraju w 1947, całkowicie odizolowany od nowej armii i poddany represjom.
Żonaty z Anielą Haliną z domu Rychłowską. Ich syn Sławomir Maciej Bittner, pseudonim: Maciek, żołnierz II Odcinka "Wachlarza", został najprawdopodobniej rozstrzelany 28 lutego 1944 w ruinach getta warszawskiego [1].
Od listopada 1957 członek władz ZBOWiD, wiceprzewodniczący Głównej Komisji Weryfikacyjnej, a od września 1959 wiceprzewodniczący Rady Naczelnej ZBOWiD. Zmarł w Warszawie 24 stycznia 1960 r. Pochowany w kwaterze 24 A na Cmentarzu Powązki w Warszawie.
[edytuj] Odznaczony
Odznaczony dwukrotnie Orderem Virtuti Militari (kl. IV i V), pięciokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.
