Malarstwo renesansu
Z Wikipedii
Malarstwo renesansu – styl w malarstwie zachodniej Europy XV i XVI wieku. Malarstwo renesansowe rozkwitło najwcześniej we Włoszech.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
We Florencji, Rzymie, Wenecji i innych włoskich miastach artyści zaczęli na nowo odnajdywać piękno sztuki antyku. Zaczęto znów malować postacie w akcie, nawet postacie biblijne (np. Masaccio – Wygnanie z raju). Również tematyka mitologiczna stała się bardzo popularna (np. Szkoła Ateńska Rafaela). We Włoszech ukształtowało się malarstwo portretowe i powstał prototyp popularnego w późniejszej sztuce niderlandzkiego baroku pejzażu (np. Burza Giorgione).
Istotną nowością był wynalazek zbieżnej perspektywy geometrycznej, linearnej oraz powietrznej.
Portrety malowano na tle pejzaży, co jest potwierdzeniem silnego zwrotu malarstwa renesansowego ku naturze. Wprowadzono sfumato, a światło na obrazach jest lekko zamglone oraz wykorzystywany jest światłocień.
[edytuj] Najwybitniejsi malarze renesansowi
[edytuj] Malarze włoscy
| quattrocento: | cinquecento: |
|
Rzym: |
[edytuj] Malarze szkół północnych
[edytuj] Malarze niderlandzcy
[edytuj] Malarze niemieccy
[edytuj] Malarze francuscy
- Jean Clouet
- François Clouet
- Jean Coustin
[edytuj] Bibliografia
[edytuj] Pozycje klasyczne o malarstwie renesansowym
- Bernhard Berenson The Italian Painters of the Renaissance, [liczne wydania, początkowo ukazywały się tomy dotyczące poszczególnych szkół: The Venetian Painters — 1894; The Florentine Painters — 1896; The Central Italian Painters — 1897; The Decline of Art — 1907]
- Heinrich Wölfflin Die Klassische Kunst [liczne wydania, pierwsze 1898; po polsku: Sztuka klasyczna. Wstęp do włoskiego renesansu, Kraków 1931]
- Heinrich Wölfflin Kunstgeschichtliche Grundbegriffe [liczne wydania, pierwsze 1915; po polsku: Podstawowe pojęcia historii sztuki — próba zdefiniowania czysto formalnych kryteriów odróżniających malarstwo renesansowe od barokowego]
