Marino Giudice

Z Wikipedii

Marino Giudice (zm. prawdopodobnie w grudniu 1385) - włoski kardynał okresu Wielkiej Schizmy

Pochodził z Amalfi. 18 lutego 1370 został wybrany biskupem Castellamare. 18 maja 1373 przeniesiono go do biskupstwa Cassano. W 1378 został wygnany z diecezji za poparcie, jakiego udzielił papieżowi Urbanowi VI w sporze z antypapieżem Klemensem VII. Urban VI w nagrodę mianował go metropolitą Brindisi (1379), a następnie arcybiskupem Tarentu i skarbnikiem papieskim (1380). Był także administratorem diecezji Aversa (1381) i Imola (1382). Na konsystorzu 20 grudnia 1381 (lub w 1383) Urban VI kreował go kardynałem-prezbiterem Santa Pudenziana. Był jego legatem we Włoszech i na Węgrzech. Archiprezbiter Bazyliki Santa Maria Maggiore i kamerling Św. Kościoła Rzymskiego od 1383. W styczniu 1385 wraz z pięcioma innymi kardynałami został aresztowany i uwięziony w Nocera za rzekome spiskowanie przeciwko Urbanowi VI. W śledztwie poddany był torturom. Kiedy papież został zmuszony przez wojska neapolitańskie do opuszczenia Novera, udał się do Genui, zabierając ze sobą więzionych kardynałów. Tam pięciu z nich (w tym Marino Giudice) zostało skazanych na śmierć i straconych najprawdopodobniej w grudniu 1385, choć podaje się także datę 11 stycznia 1386.

Kardynał Marino Giudice jest niekiedy mylony z biskupem Teano (1353-61) i arcybiskupem Amalfi (1361-74) o tym samym imieniu i nazwisku, który zmarł w 1374 roku i nigdy nie był kardynałem.

[edytuj] Link zewnętrzny

The Cardinals of the Holy Roman Church