Pietro Aldobrandini

Z Wikipedii

Pietro Aldobrandini (ur. 3 marca 1571 - zm. 10 lutego 1621) - włoski duchowny. Krewny papieża Klemensa VIII, który w 1593 roku mianował go kardynałem i powierzył funkcję superintendenta generalnego Stolicy Apostolskiej. Odgrywał dużą rolę w zarządzie Kościołem w czasie pontyfikatu swojego wuja. Był gubernatorem Fermo (1595-1605), Ferrary (1598-1605) i Civita Castellana (1600-1606), dowódcą armii papieskiej w Ferrarze i kilkakrotnie legatem papieskim wobec króla Francji Henryka IV (m. in. w 1601 wynegocjował pokój między Francją a księstwem Sabaudii w konflikcie zbrojnym o markizat Saluzzo). Wielki penitencjariusz 1602-1605. W 1604 został wybrany arcybiskupem Rawenny. Jako kamerling Św. Kościoła Rzymskiego (od grudnia 1599) odgrywał ważną rolę podczas sediswakancji w 1605 i 1621 roku. Pozycję kardynała-nepota wykorzystał do zgromadzenia znacznego bogactwa, za które zakupił Palazzo Doria-Pamphilj i wybudował Villa Aldobrandini. Był też protektorem malarzy i poetów (m. in. Torquato Tasso). Po śmierci Klemensa VIII jego znaczenie zmalało, pozostał jednak liderem grupy kardynałów mianowanych przez jego wuja (tzw. "partia klementyńska" w kolegium kardynalskim). 31 sierpnia 1620 uzyskał promocję do suburbikarnej diecezji Sabina, pozostając jednocześnie arcybiskupem Rawenny. Zmarł w swoim rzymskim pałacu dzień po wyborze papieża Grzegorza XV. [1]