Przeciwciała przeciw cytoplazmie neutrofilów
Z Wikipedii
Przeciwciała przeciw cytoplazmie neutrofilów, ANCA (ang. anti-neutrophil cytoplasmic antibodies) - autoprzeciwciała, które swoiście reagują z antygenami mieszczącymi się w cytoplazmie obojętnochłonnych granulocytów czyli neutrofilów.
Spis treści |
[edytuj] Historia
ANCA po raz zostały opisane w 1982 r. przez Daviesa i wsp. u chorych na kłębuszkowe zapalenie nerek[1]. Natomiast w roku 1985 van der Woude i wsp. wykazali ich obecność u chorych na ziarniniaka Wegenera[2]. Wtedy tym przeciwciałom została przez nich nadana ang. nazwa AntiNeutrophil Cytoplasmic Antibodies (w skrócie ANCA).
[edytuj] Wartości prawidłowe
Miano ANCA ≤ 1/80.
[edytuj] Wykrywanie
Przeciwciała przeciw cytoplazmie neutrofilów wykrywa się w płynach ustrojowych:
- surowica krwi
- płyn z jamy opłucnej
- płyn z jamy osierdzia
Podstawową metodą oznaczania jest immunofluorescencja pośrednia. Na jej podstawie wyróżnia się trzy typy fluorescencji przeciwciał przeciw cytoplazmie neutrofilów:
- c-ANCA - typ cytoplazmatyczny (widoczna jest fluorescencja całej cytoplazmy)
- p-ANCA - typ okołojądrowy (silniejsza fluorescencja wokół jądra komórkowego)
- a-ANCA - atypowe przeciwciała przeciw cytoplazmie neutrofilów
Swoiste antygeny dla ANCA wykrywa się metodą ELISA. Przeciwciała c-ANCA reagują głównie z proteinazą 3 (przeciwciała PR3-ANCA). Przeciwciała p-ANCA reagują przede wszystkim z mieloperoksydazą (MPO-ANCA), rzadziej z elastazą, lizozymem, laktoferyną, katepsyną G i katalazą.
[edytuj] Występowanie w określonych jednostkach chorobowych
- PR3-ANCA
- MPO-ANCA
- mikroskopowe zapalenie naczyń[3]
- zespół Churga i Strauss
- gwałtownie postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek
- ziarniniak Wegenera
- reakcje wywołane lekami (tiamazol, penicylamina, hydralazyna)
- p-ANCA reagujące z innymi antygenami niż mieloperoksydaza
[edytuj] Przydatność diagnostyczna
Miano przeciwciał PR3-ANCA ma istotne znaczenie w określaniu stopnia nasilenia choroby i skuteczności leczenia w przypadku ziarniniaka Wegenera. W pozostałych chorobach wartość diagnostyczna przeciwciał przeciw cytoplazmie neutrofilów (szczególnie typu p-ANCA) ma mniejsze znaczenie.
[edytuj] Bibliografia
- Andrzej Szczeklik (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków, 2005, ISBN 83-7430-031-0
Przypisy
- ↑ Davies DJ, Moran JE, Niall JF, Ryan GB. Segmental necrotising glomerulonephritis with antineutrophil antibody: possible arbovirus aetiology?. Br Med J (Clin Res Ed). 285, 6342, 606. 1982 Aug 28 - Sep 4. PMID 6297657.
- ↑ van der Woude FJ, Rasmussen N, Lobatto S, Wiik A, Permin H, van Es LA et al. Autoantibodies against neutrophils and monocytes: tool for diagnosis and marker of disease activity in Wegener's granulomatosis. Lancet. 1, 8426, 425-9. 1985 Feb 23. PMID 2857806.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Harper L, Radford D, Plant T, Drayson M, Adu D, Savage CO. IgG from myeloperoxidase-antineutrophil cytoplasmic antibody-positive patients stimulates greater activation of primed neutrophils than IgG from proteinase 3-antineutrophil cytosplasmic antibody-positive patients. Arthritis Rheum. 44, 4, 921-30. 2001 Apr. PMID 11315931.
