Reginald Manningham-Buller, 1. wicehrabia Dilhorne
Z Wikipedii
Reginald Edward Manningham-Buller, 1. wicehrabia Dilhorne (ur. 1 sierpnia 1905, zm. 7 września 1980) - brytyjski arystokrata i polityk, syn sir Mervyna Manninghama-Bullera, 3. baroneta, i Lili Cavendish, córki 3. barona Chesham.
Wykształcenie odebrał w Eton College i w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1927 r. rozpoczął pracę jako adwokat. W 1943 r. został wybrany w wyborach uzupełniających do Izby Gmin z okręgu Daventry. Po zniesieniu tego okręgu w 1950 r. wystartował w wyborach w okręgu South Northamptonshire, które wygrał. W Izbie Gmin zasiadał do 1962, kiedy to otrzymał tytuł barona Dilhorne i zasiadł w Izbie Lordów. W 1964 jego tytuł podniesiono do rangi wicehrabiego.
Związany był z Partią Konserwatywną. Na początku swojej kariery politycznej był parlamentarnym sekretarzem w ministerstwie robót. W 1947 został jednym z Doradców Króla (King's Counsel, czyli prawnikiem doradzającym monarsze w sprawach prawnych). Po odzyskaniu władzy przez konserwatystów w 1951 r. Manningham-Buller otrzymał szlachectwo i stanowisko Radcy Generalnego. W 1954 r. został członkiem Tajnej Rady i otrzymał stanowisko prokuratora generalnego. W 1956 r., po śmierci swojego ojca, został 4. baronetem. W 1957 r. oskarżał Johna Bodkina Adamsa, podejrzanego o bycie seryjnym mordercą, który jednak został uniewinniony.
Na stanowisku prokuratora generalnego pozostawał do lipca 1962 r., kiedy to premier Harold Macmillan powierzył mu stanowisko Lorda Kanclerza (z tej okazji otrzymał tytuł barona Dilhorne). Pozostał na tym stanowisku w gabinecie Aleca Douglas Home'a i utracił je po wyborczej porażce konserwatystów w 1964 r. Otrzymał wtedy tytuł wicehrabiego Dilhorne i został zastępcą lidera konserwatystów w Izbie Lordów. W 1969 r., ze względu na swoje wykształcenie prawnicze, został jednym z Lordów Prawa (zwykle dziedziczni parowie nie otrzymywali tego tytułu). Lord Dilhorne zmarł w 1980 r.
18 grudnia 1930 poślubił lady Mary Lilian Lindsay (27 września 1910 - 2004), córkę Davida Lindsaya, 27. hrabiego Crawford, i Constance Pelly, córki sir Henry'ego Pelly, 3. baroneta. Reginald i Mary mieli razem syna i trzy córki:
- John Mervyn Manningham-Buller (ur. 28 lutego 1932), 2. wicehrabia Dilhorne
- Marion Cynthia Manningham-Buller (ur. 26 listopada 1934), żona Edmunda Brudenella, ma dzieci
- Elizabeth Lydia Manningham-Buller (ur. 14 lipca 1948), dyrektor generalny MI5
- Anne Constance Manningham-Buller (ur. 13 sierpnia 1951)
[edytuj] Ciekawostki
- Pod koniec lat 50. dziennikarz Bernard Levin dał Manninghamowi, wówczas prokuratorowi generalnemu, przezwisko Bullying-Manners (gra słów członami nazwiska Reginalda, gdzie bully znaczy "brutalne", a manners "maniery"). Miało to związek z jego stylem jakim oskarżał w procesie Adamsa.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Poprzednik nowa kreacja |
Wicehrabia Dilhorne 1964-1980 |
Następca John Manningham-Buller, 2. wicehrabia Dilhorne |
Poprzednik David Maxwell Fyfe, 1. wicehrabia Kilmuir |
Lord Kanclerz 1962-1964 |
Następca Gerald Gardiner, baron Gardiner |
W dniu powstania
Henry Brooke • Rab Butler • David Eccles • Lord Hailsham • John Hare • Edward Heath • Derick Heathcoat-Amory • Charles Hill • Lord Home • Lord Kilmuir • Selwyn Lloyd • John Maclay • Iain Macleod • Harold Macmillan • Ernest Marples • Reginald Maudling • Lord Mills • Duncan Sandys • Harold Watkinson
Późniejsi członkowie gabinetu
Julian Amery • John Boyd-Carpenter • Edward Boyle • Bill Deedes • Lord Dilhorne • Frederick Erroll • Keith Joseph • Michael Noble • Enoch Powell • Christopher Soames • Peter Thorneycroft
W dniu powstania
Julian Amery • Anthony Barber • Lord Blakenham • John Boyd-Carpenter • Edward Boyle • Henry Brooke • Rab Butler • Lord Carrington • Bill Deedes • Lord Dilhorne • Alec Douglas-Home • Frederick Erroll • Joseph Godber • Edward Heath • Quintin Hogg • Keith Joseph • Selwyn Lloyd • Ernest Marples • Reginald Maudling • Michael Noble • Geoffrey Rippon • Duncan Sandys • Christopher Soames • Peter Thorneycroft