Szczuczyn (Białoruś)
Z Wikipedii
Współrzędne: 53°36' N 24°45' E
| Szczuczyn | |||
|
|||
| Państwo |  Białoruś |
||
| obwód |  grodzieński |
||
| Położenie | 53° 36' N 24° 45' E |
||
| Wysokość | 142 m n.p.m. | ||
| Ludność (2004) • liczba ludności |
18 000 |
||
| Nr kierunkowy | (+375)1514 | ||
| Kod pocztowy | 231511,231513 | ||
|
Położenie na mapie kraju
  Szczuczyn
|
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Szczuczyn (białor. Шчучын (Ščučyn) słuchaj * ros. Щучин ) zw. Litewskim lub Nowogródzkim – Stolica Rejonu Szczuczyńskiego w obwodzie grodzieńskim, położony nad rzeką Szczuczynką, ok. 18 000 mieszkańców.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Założony w XVII w. jako miasto prywatne przez ród Scipio del Campo -Scypionów , później przeszedł w ręce książąt Druckich-Lubeckich. W XVIII w. zasłynął z kolegium pijarskiego.
Do 1795 w granicach Rzeczypospolitej, od III rozbioru w Rosji. W latach 1920-1939 w II Rzeczypospolitej, od 1929 stolica powiatu. W maju 1942 masowy mord żydowskiej społeczności miasta przez Niemców, która przed wybuchem wojny stanowiła połowę ludności. 29 kwietnia 1944 nieudana próba opanowania miasta przez oddział AK majora Jana Piwnika "Ponurego", zakończona masakrą atakujących.
Do 1991 w ZSRR, od 1992 w granicach państwa białoruskiego.
[edytuj] Zabytki
- Kościół katolicki, klasycystyczny fundacji ks. Ksawerego Druckiego-Lubeckiego z 1829 r. Odebrany pijarom w 1832 r. Zwrócony zakonowi po I wojnie światowej, zamknięty w 1959 r. oddany wiernym i pijarom w 1988 r. Elewacje bogato zdobione. Wewnątrz tablica ku czci żołnierzy AK z Obwodu Szczuczyńskiego. Przy klasztorze pijarów była kiedyś szkoła (z 1669rr.), której absolwentami byli m.in. Kazimierz Narbutt, Onufry Pietraszkiewicz, Ignacy Domeyko, w szkole uczył m.in. Stanisław Bonifacy Jundziłł - późniejszy profesor Uniwersytetu Wileńskiego.
Zachował się budynek plebani z 1829 r. , do której przeniesiono szkołę pijarską zamkniętą w 1832 r.
- Zespół pałacowy w dawnym majątku ziemskim, który przez małżeństwo stał się własnością Druckich-Lubeckich. W ich rękach był do 1939 r. Pałac neoklasycystyczny, dwukondygnacyjny, składający się z trzech korpusów, zbudowany w końcu IXI w. przez ostatniego właściciela ks. Władysława Druckiego-Lubeckiego. Częściowo zachował się wystrój wnętrz. Obecnie w pałacu znajdują się urzędy.
- Pałac jest otoczony przez park regularny z XIX w. założony przez przyrodnika Jundziłła.
[edytuj] Miasta partnerskie
[edytuj] Linki zewnętrzne
Brzostowica Wielka • Grodno • Iwje • Korelicze • Lida • Mosty • Nowogródek • Ostrowiec • Oszmiana • Słonim • Smorgonie • Szczuczyn • Świsłocz • Wołkowysk • Woronów • Zdzięcioł • Zelwa
