Stanisław Kwaśniewski
Z Wikipedii
Stanisław Feliks Kwaśniewski (ur. 14 listopada 1886 w Krakowie - zm. 9 marca 1956 w Santa Monica, w Kalifornii) - syn Józefa Romana, sekretarza Uniwersytetu Jagiellońskiego i Marii z domu Collet, generał brygady WP, kapitan austriackiej piechoty.
Kształcił się w Krakowie. Po ukończeniu Szkoły Kadetów oficer austriackiej piechoty. Jako kapitan w 1917 przydzielony na własną prośbę do Polskiej Siły Zbrojnej, ale wkrótce odwołany za popieranie idei niepodległościowych i przeniesiony na front włoski.
W Wojsku Polskim od listopada 1918, pełnił służbę w Oddziale Personalnym Sztabu Generalnego, do stycznia 1919. Od stycznia 1919 do lipca 1920 szef sztabu Grupy Operacyjnej gen. Kulińskiego, ranny. Po wyleczeniu wraca do Sztabu Generalnego, gdzie jest p.o. szefa Oddziału VII Naukowego oraz zastępcą szefa Oddziału IV Sztabu. Pułkownik piechoty z 1 czerwca 1919. W l. 1919 - 1921 kurs wojenny Szkoły Sztabu Generalnego. Po tym, do lipca 1923 szef Oddziału IV sztabu Naczelnego Dowództwa. Lipiec 1923 - styczeń 1925 dowódca Piechoty Dywizyjnej 29 Dywizji Piechoty.
Z dniem 20 marca 1925 wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie. [1] Od stycznia do września 1926 pełnił obowiązki II zastępcy szefa Administracji Armii w M.S.Wojsk. W okresie październik 1926 - listopad 1928 dowódca 3 Dywizji Piechoty Legionów.
1 stycznia 1928 Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1928 i lokatą 8.[2]
W okresie od listopada 1928 do stycznia 1932 pełnił funkcję I zastępcy szefa Sztabu Głównego WP. Z dniem 1 lutego 1932 mianowany został generałem do prac przy Generalnym Inspektorze Sił Zbrojnych. [3] We wrześniu 1939 mianowany inspektorem Wojsk Etapowych w Sztabie Naczelnego Wodza.
Po kampanii wrześniowej przedostaje się do Francji. Od listopada 1939 do kwietnia 1940 przebywał w obozie w Cerizay, a po ewakuacji do Anglii pozostawał bez przydziału, w obozie Rothsay, na wyspie Bute, w Szkocji (VII.1940 - I.1942). W styczniu 1942 przeniesiony w stan nieczynny. Po wojnie osiada w USA, gdzie umiera.
Odznaczenia: Virtuti Militari, Polonia Restituta 4 kl., Krzyż Walecznych, trzykrotnie, Krzyż Zasługi złoty, Medal Niepodległości.
[edytuj] Zobacz:
- Generałowie polscy
- Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
- Generałowie polscy w niewoli
- Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka
[edytuj] Źródła:
- T. Kryska-Karski S. Żurakowski. Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
- H. P. Kosk. Generalicja Polska t. 1 wyd. : Oficyna Wydawnicza Pruszków 1998
