Stanisław Małachowski (generał)

Z Wikipedii

Stanisław Oktawiusz Małachowski hrabia Nałęcz (ur. 1 stycznia 1882 w majątku Białozórka na Wołyniu, zm. 3 listopada 1971 Santiago de Chile) - pułkownik rosyjskiej piechoty, generał brygady Wojska Polskiego.

Od 1903 oficer rosyjskiej piechoty. W trakcie I wojny światowej dowodził pułkiem, a w 1917 został pułkownikiem Armii Rosyjskiej.

Po rewolucji październikowej działał przy organizowaniu oddziałów polskich na Wschodzie, potem był dowódcą pułku piechoty w Armii Ochotniczej generała Michaiła Aleksiejewa. Od września 1918 do lipca 1919 roku pełnił funkcje komendanta szkoły oficerskiej, dowódcy 14 pułku strzelców, oraz zastępcy dowódcy 4 Dywizji Strzelców Polskich generała Lucjana Żeligowskiego na Wschodzie w Odessie. Przybył do Polski wraz z dywizją, w stopniu pułkownika Wojska Polskiego (1 czerwca 1919). Od lipca 1919 do maja 1920 dowodził XX Brygadą Piechoty.

Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej - od maja 1920 do września 1920 roku był dowódca Grupy Operacyjnej w 1 Armii, dowódcą XIX Brygady Piechoty oraz dowódcą 11 dywizji Piechoty.

Od września 1920 do lipca 1927 roku był dowódcą 10 dywizji Piechoty. 1 lipca 1923 został awansowany na generała brygady. Od lipca 1927 do września 1934 był dowódcą Okręgu Korpusu IV Łódź.

Od 31 grudnia 1934 w stanie spoczynku - osiadł w Łodzi.

Po napaści Niemiec na Polskę w 1939 roku zgłosił się do służby - zorganizował obronę Modlina i czasowo nią dowodził, a potem został zastępcą dowódcy obrony Modlina generała Waleriana Czumy, aż do kapitulacji. Po kampanii wrześniowej przebywał w niewoli niemieckiej (oflagi Murnau i Koenigstein) do roku 1945.

Po uwolnieniu udał się do Francji, a w 1947 do Chile. Tam pracował społecznie wśród Polonii i kombatantów i tam zmarł. Zgodnie z życzeniem zwłoki zostały spopielone, sprowadzone do kraju i złożone na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

[edytuj] Odznaczenia

• Virtuti Militari 4 i 5 kl.,
• Polonia Restituta 3 kl.,
• Krzyż Niepodległości,
• Krzyż Walecznych,
• złoty Krzyż Zasługi.

[edytuj] Bibliografia

• T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej. wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991.
• H.P Kosk Generalicja Polska wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998.