Sytuacja prawna i społeczna osób LGBT w Estonii

Z Wikipedii

Spis treści

1 Prawo a dyskryminacja osób homoseksualnych
2 Ochrona prawna przed dyskryminacją
3 Uznanie związków osób tej samej płci
4 Życie osób LGBT w kraju
5 Przypisy
6 Zobacz też

[edytuj] Prawo a dyskryminacja osób homoseksualnych

Kontakty homoseksualne zostały zalegalizowane w Estonii w 1992 roku, a w 2001 roku zrównano ze sobą wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów homo- i heteroseksualnych, wynosi on 14 lat (bez zniesienia dyskryminacji prawnych wobec mniejszości seksualnych kraj nie stał by się członkiem Unii Europejskiej). Geje nie są wykluczeni z służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej. W estońskim prawie nie ma żadnych przepisów bezpośrednio dyskryminujących osoby homoseksualne.

[edytuj] Ochrona prawna przed dyskryminacją

Ogólnokrajowa

Estońskie prawo gwarantuje pewien zakaz dyskryminacji przez wzgląd na orientację seksualną. Został on ujęty w kodeksie pracy. Przepisy te obowiązują w kraju od 2004 roku^[1].

W 2001 roku zaproponowano poprawkę do kodeksu karnego gwarantującą ogólny zakaz dyskryminacji. Projekt ten nie został uchwalony.

Azyl

Estońskie przepisy prawne nie przyznają prawa do ubiegania się o azyl polityczny z powodu prześladowań przez wzgląd na orientację seksualną we własnym kraju.

[edytuj] Uznanie związków osób tej samej płci

Ogólnokrajowe

W estońskim ustawodawstwie nie istnieje żadna prawna forma uznania związków jednopłciowych.

Można przypuszczać, że kraj ten, będąc członkiem Wspólnoty Europejskiej, prędzej czy później będzie musiał uznać związki par tej samej płci. Tym bardziej, że Parlament Europejski przyjął 14 lipca 2005 roku ustawę zobowiązującą wszystkie kraje członkowskie do uznawania małżeństw osób tej samej płci bądź związków partnerskich zawartych w innych krajach.

Jaak Aab, estoński minister ds. społecznych, w 2005 wezwał wszystkie zainteresowane partie do publicznej debaty na temat legalizacji związków par tej samej płci. Debata dotyczyć ma tego czy zalegalizować, czy zakazać małżeństw homoseksualnych w Estonii. Minister Jaak Aab i minister sprawiedliwości Maarja Mändmaa zaznaczyli, iż jest potrzeba przeanalizowania liczebności par homoseksualnych i podjęcia decyzji co do legalizacji tych związków.

Komitet Legislacyjny orzekł, że dotychczasowe ustawodawstwo wystarczająco chroni prawa osób homoseksualnych oraz że nie ma zapotrzebowania na legalizację związków osób tej samej płci.

[edytuj] Życie osób LGBT w kraju

Estończycy należą do społeczeństw umiarkowanie tolerancyjnych wobec osób homoseksualnych.

Według sondażu Eurobarometr wykonanego na zlecenie UE w 2006 roku 21% Estończyków popiera legalizację małżeństw homoseksualnych, a 14% nadanie praw adopcyjnych dla osób tej samej płci^[2].

Badania, przeprowadzone w latach 2001 - 2002 w Litwie, Łotwie i Estonii, pokazują, że 67% homoseksualistów zamieszkujących te kraje ukrywa swoją orientację seksualną przed rodzicami, 88% w miejscu pracy, a 89% w życiu publicznym. Zaledwie 15% ankietowanych gejów i lesbijek nie ukrywało swej orientacji, 4% spotkało się z groźbą zwolnienia z pracy z powodu preferencji seksualnych. Dalsze 6% potwierdziło, że byli zwalniani lub zmuszani do porzucenia pracy z powodu swej orientacji seksualnej.^[3]

W Estonii istnieje bardzo mała scena gejowska skoncentrowana w Tallinnie. W mieście znajduje się kilka klubów gejowskich oraz gay-friendly.

Wydawane są tam publikacje, działa kilka organizacji zajmujących się niesieniem pomocy przedstawicielom LGBT i walką o równouprawnienie. Każdego roku ulicami stolicy maszerują parady mniejszości seksualnych (gaypride parade).

W 2006 roku partia Estońscy Chrześcijańscy Demokraci zwróciła się do władz Tallinna z apelem o wydanie zakazu planowanego marszu homoseksualistów.

W 2006 roku grupa skinheadów uzbrojonych w kije bejsbolowe i kamienie zaatakowała odbywającą się w Tallinnie paradę mniejszości seksualnych, w której uczestniczyło około 500 osób z Estonii, Litwy, Łotwy i Finlandii. Przemarsz opóźnił fałszywy anonim informujący o podłożonej w miejscu zbiórki bombie.^[4]

Pewien wpływ na otwarty stosunek do homoseksualistów może mieć duży stopień ateizacji społeczeństwa Estonii (ok. 75 %) i w konsekwencji niewielka rola Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w kształtowaniu opinii Estończyków na temat homoseksualizmu (Kościół Ewangelicko-Augsburski nie jest zresztą tak niechętny homoseksualistom jak Kościół katolicki, a w wielu innych krajach udziela homoseksualnym parom błogosławieństw).