Wal butelkonosy

Z Wikipedii

Wal butelkonosy
Wal butelkonosy na znaczku Wysp Owczych
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Rząd	walenie
Podrząd	zębowce
Rodzina	wale dziobogłowe
Rodzaj	Hyperoodon
Gatunek	wal butelkonosy
Nazwa systematyczna
Hyperoodon ampullatus
(Forster, 1770)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: podwyższonego ryzyka
Systematyka w Wikispecies

Wal butelkonosy, wal butlonosy, dogling (Hyperoodon ampullatus) - ssak morski zaliczany do rodziny wali dziobogłowych, występujący głównie w strefie arktycznej i umiarkowanej Oceanu Atlantyckiego i Spokojnego.

Spis treści 1 Wygląd 2 Występowanie 3 Środowisko 4 Tryb życia 5 Pokarm 6 Rozród

[edytuj] Wygląd

Długość ciała 7,0-9,5 m. Masa ciała do 3 ton. Bardzo charakterystyczne dla tego gatunku jest silnie wypukłe czoło, zwłaszcza starych samców. Czoło jest wyraźnie oddzielone od dziobowatego pyska. Otwór nosowy znajduje się na wierzchołku głowy, nad oczyma. Na wierzchołku żuchwy znajdują się 2 małe, zaokrąglone zęby, dobrze widoczne szczególnie u starych samców. Młode samce mają często 2 pary takich zębów. Płetwy piersiowe nie sięgają połowy długości ciała. Dzięki temu wydają się małe i w czasie poruszania się odgrywają tylko pomocniczą rolę. Ubarwienie grzbietu i boków ciała jest ciemnoszare do czarnego, z wiekiem rozjaśniające się. U starszych samic może wystąpić marmurkowy deseń. Młode osobniki mają szczególnie jasny spód ciała, wyraźnie odcinający się od ciemniejszych boków i grzbietu.

[edytuj] Występowanie

Arktyczne i umiarkowane wody Atlantyku - latem występuje od Islandii do wyspy Jan Mayen, natomiast zimą przewędrowuje do rejonów położonych bardziej na południe, sięgając aż do Wysp Zielonego Przylądka. Sporadycznie w zachodniej części Bałtyku.

[edytuj] Środowisko

Strefa wód głębokich w pobliżu wybrzeży.

[edytuj] Tryb życia

Tworzy niewielkie stada, złożone z samic z młodymi i z młodych osobników, ale niekiedy łączy się w gromady liczące ponad 1000 zwierząt. Stare samce wędrują samotnie. W. butelkonosy pływa wolno, a po wynurzeniu się pozostaje dłuższy czas na powierzchni. W poszukiwaniu głowonogów nurkuje bardzo głęboko - poniżej 500 m. Wdech trwa około minuty i jest dobrze słyszany dookoła. Potem wal nurkuje. Może przebywać pod wodą do godziny.

[edytuj] Pokarm

Wal butelkonosy jest wąskim specjalistą pokarmowym, żywiącym się głównie głębokowodnymi głowonogami. Bardzo przypomina pod tym względem kaszalota.

[edytuj] Rozród

Młode rodzą się między marcem a majem; noworodki mierzą 3 m długości.