Zamek Stary Książ

Z Wikipedii

Zamek Stary Książ - ruiny zamku w północno wschodniej części Pogórza Wałbrzyskiego w Sudetach Środkowych w województwie dolnośląskim.

Spis treści

1 Położenie
2 Opis zamku
3 Historia zamku
4 Atrakcje
5 Linki

[edytuj] Położenie

Zamek Stary Książ zbudowany jest na murach dawnego zamku piastowskiego Bolka I. Położony jest na lewym wzgórzu nad przełomem Pełcznicy we wschodnio południowej części Książańskiego Parku Krajobrazowego położonego na pograniczu dwóch odmiennych makroregionów fizyczno - geograficznych : Przedgórza Sudeckiego i Sudetów Środkowych. Pełcznica płynie głębokimi dolinami o charakterze wąwozów. Na odcinku około 2 km między Szczawienkiem i Pełcznicą tworzy skaliste jary o głębokości dochodzącej do 80 m.i szerokości 20 - 30 m. Na długości 4 km tworzy liczne zakola o stromych zboczach z urwiskami i skalnymi żlebami. W ten krajobraz z urozmaiconą rzeźbą krętych jarów i głębokch dolin Pełcznicy, odsłoniętych wychodni skalnych wkomponowany jest Zamek Stary Książ.

[edytuj] Opis zamku

Zamek Stary Książ to wzniesiona w 1779 roku malownicza budowla w stylu eklektycznym, powstała po przebudowie istniejącego w tym miejscu średniowiecznego zamku piastowskiego z końca XIII wieku. Podczas prac powstały między innymi stylizowane na gotyk romantyczne ruiny zamku Stary Książ. Nowy zamek otoczono fosą i murem obronnym , a wejście do niego prowadziło przez bramę z dwoma wieżyczkami. Przebudowa ta zatarła ślady dawnego zamku pierwotnego i przez wiele lat, aż do końca XX wieku, obiekt uważano za sztuczne ruiny. Lecz nie znana historia istniejącego systemu umocnień zewnętrznych w postaci wałów otaczających zamek właściwy i podzamcza , wskazuje na to, że istniał tu nie znany średniowieczny zamek książęcy. Cały zespół zamkowy składa się z zamku właściwego, w kształcie zbliżonym do trójkąta, oraz dwóch trójkątnych przedzamczy położonych jeden za drugim na zachód od zamku właściwego. W budynku głównym połączonym z wieżą znajdowała się sala reprezentacyjna, zbrojownia , sypialnie, sala sądowa, izba więzienna z izbą tortur i kaplica. Pod kaplicą połączoną krużgankami z głównym budynkiem znajdował się loch pochodzący z zamku średniowiecznego. Podczas rozbudowy ruin zamku użyto wiele oryginalnych elementów renesansowych i barokowych detali architektonicznych przeniesionych z zamku w Trzebieniu i innych okolicznych obiektów

[edytuj] Historia zamku

Pierwszy gród na wzgórzu nad przełomem Pełcznicy powstał między IX - X wiekiem , który pod koniec XIII wieku został przebudowany na murowany zamek obronny. Stary zamek został wzniesiony przez Bolka I księcia świdnicko - jaworskiego. W 1290 roku do zamku książę Bolko I Surowy przeniósł swoją siedzibę z Lwówka Śląskiego. Swoje znaczenie warownia straciła w 1392 roku po przejściu księstwa świdnicko-jaworskiego do Korony Czeskiej. W 1428 roku zostaje zdobyty przez husytów. W następnych latach zamek był siedzibą i bazą wypadową rycerzy-rabusi i jako ich siedziba został zniszczony w 1484 roku. Pozbawiony właściciela zamek popadł w ruinę i przestał funkcjonować w XV wieku. W roku 1794 - 1797 właściciel zamku Książ Jan Henryk VI von Hochberg zlecił architektowi Christianowi Tischbeinowi urządzenie otoczenia zamku nad potokiem Pełcznicy i przebudowanie istniejących resztek ruin dawnego zamku na romantyczne ruiny dla księcia Hansa Heinricha IV Hochberga. Celem budowy była inscenizacja średniowiecznego otoczenia wokół Zamku Książ . Po wojnie Zamek podpalony spłonął latem 1945 roku. Nie był on jednak w tak złym stanie jak obecnie. Do dziś zachował się sztuczna ruina z końca XVIII w z pozostałością głównego budynku zamku z zachowanym podziałem wewnętrznym. Brak w nim stropów, a z wieży zamkowej ocalały tylko fragmenty. Zachowały się również dwa renesansowe portale i część muru dawnego ganku prowadzącego do kaplicy, z której pozostały tylko ściany i resztki przykaplicznej wieży.

[edytuj] Atrakcje

wspaniały widok na zamek Książ i kręty wąwóz przełomu w którym w korycie rzeki Pełcznicy występują skośne progi skalne.
widok na park otaczający właściwy Książ
relikt zamku przekształconego w średniowieczną ruinę.