Zdzisław Wincenty Przyjałkowski

Z Wikipedii

Zdzisław Wincenty Przyjałkowski- (ur. 6 października 1892, zm. 12 kwietnia 1971 w Sztokholmie) - generał brygady Wojska Polskiego.

Przed I wojną światową studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej i działał w polskich organizacjach niepodległościowych. Od 1914 w Legionach Polskich, po kryzysie przysięgowym internowany. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim, brał udział w obronie Lwowa w 1918 roku. W czasie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy kompanii, batalionu, od lipca 1920 dowódcy 21 pp a później 16 Brygady Piechoty. Po ukończeniu Szkoły Sztabu Generalnego m.in dowódca 41 pułku piechoty, później szef Oddziału III Sztabu Głównego, zastępca dowódcy KOP, dowódca piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Piechoty Legionów. Od sierpnia 1937 dowódca 15 Dywizji Piechoty, dowodził nią w kampanii wrześniowej. Uczestnik bitwy nad Bzurą, następnie brał udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji w niewoli niemieckiej w obozie jenieckim Murnau. Po wojnie na emigracji w Szwecji.

[edytuj] Awanse

• podporucznik - 1914
• porucznik - 1915
• kapitan - 1919
• major - 1920
• podpułkownik - 1923
• pułkownik - 1928
• generał brygady - 1939

[edytuj] Odznaczenia i ordery

• Order Virtuti Militari kl. V
• Krzyż Niepodległości
• Order Polonia Restituta kl. IV
• siedmiokrotnie Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi

Źródła:

• Encyklopedia II wojny światowej" MON