Kurt Masur
Z Wikipedii
Kurt Masur (ur. 18 lipca 1927) – niemiecki dyrygent.
Kurt Masur urodził się w śląskim Brzegu, wówczas niemieckim. Studiował grę na fortepianie, kompozycję oraz dyrygenturę w Lipsku. Po studiach obejmował wiele stanowisk dyrygenta w NRD, przewodząc m.in. Drezdeńskiej Orkiestrze Filharmonicznej oraz Gewandhausowi z Lipska. Obecnie jest Honorowym Dyrygentem tej drugiej.
W 1991 roku Masur objął posadę dyrektora muzycznego Filharmonii Nowojorskiej po Zubinie Mehcie. W okresie jego kadencji pojawiły się pogłoski o pewnych napięciach pomiędzy nim, a dyrektor zarządzającą, Deborah Bordą, w rezultacie których umowa Masura w 2002 r. nie została przedłużona [1]. W wywiadzie telewizyjnym Kurt Masur oświadczył, że "nie było jego życzeniem" opuszczać NYP [2]. Po skończeniu pracy w NYP Masur został mianowany Dyrektorem Muzycznym Emeritusem; tytuł ten stworzono specjalnie dla niego. Krytycy przyznają, że w okresie swojej pracy Masur udoskonalił występy orkiestry w stosunku do koncertów za jego poprzedników [3].
W kwietniu 2002 został dyrektorem muzycznym Orchestre National de France. Z kolei na lata 2000-2007 objął posadę głównego dyrygenta Londyńskiej Orkiestry Filharmonicznej.
Kurt Masur jest szczególnie znany ze swoich interpretacji niemieckiej muzyki romantycznej. W roku 1982 został uhonorowany za swoje osiągnięcia Nationalpreis der Deutschen Demokratischen Republik.
9 października 1989 mediował podczas antyrządowych demonstracji w NRD (w Lipsku), zażegnując konfrontację mogącą się zakończyć interwencją sił bezpieczeństwa, podobną do tej z placu Tiananmen [4] [5].
17 maja 2007 Kurt Masur został honorowym obywatelem Wrocławia [6].
[edytuj] Życie prywatne
Kurt Masur był trzykrotnie żonaty. Jego pierwsza żona, z którą miał córkę, umarła w 1972 w wypadku samochodowym, podczas którego sam Masur został ciężko ranny [7]. Z trzecią żoną, Tomoko, ma syna, który także został dyrygentem [8].
[edytuj] Przypisy
- ↑ Greg Sandow, "Kurt, We Hardly Knew Ye". Wall Street Journal, 5 czerwca 2002.
- ↑ Kurt Masur interview with Charlie Rose, The Charlie Rose Show, Public Broadcasting System (PBS) (US TV network), 21 maja 2002.
- ↑ Peter G. Davis, "Soul Man". New York magazine, 17 czerwca 2002.
- ↑ John Lewis Gaddis, The Cold War: A New History. Penguin Press (2005), ISBN 978-1-59420-062-5
- ↑ Frederick C. Taylor: The Berlin Wall: A World Divided, 1961-1989. HarperCollins, s. 411. ISBN 9780060786137.
- ↑ Polska Agencja Prasowa, 18.05.2007
- ↑ Norman Lebrecht: Kurt Masur: The survivor’s tale. W: The Lebrecht Weekly [on-line]. 11 lipca 2007. [dostęp 2007-07-24].
- ↑ Kevin Shihoten: Ken Masur Named Resident Conductor of San Antonio Symphony. W: Playbill Arts [on-line]. 18 lipca 2007. [dostęp 2007-07-24].
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Horst Förster |
Główny dyrygent Orkiestry Filharmonicznej w Dreźnie 1967-1972 |
Następca Günther Herbig |
| Poprzednik Heinz Bongartz |
Główny dyrygent Orkiestry Gewandhaus w Lipsku 1970-1996 |
Następca Herbert Blomstedt |
| Poprzednik Zubin Mehta |
Dyrektor Orkiestry Filharmonicznej w Nowym Jorku 1991-2002 |
Następca Lorin Maazel |
| Poprzednik Franz Welser-Möst |
Główny dyrygent Londyńskiej Orkiestry Filharmonicznej 2000-2007 |
Następca Vladimir Jurowski |
| Poprzednik Charles Dutoit |
Główny dyrygent Orchestre National de France 2002- |
Następca |
Arthur Johnson Hobrecht (1872) • Heinrich Robert Göppert (1875) • Ernst W. Wachler (1875) • Max von Forckenbeck (1878) • Carl Friedrich Eduard Bartsch (1878) • Wilhelm von Tümpling (1880) • Adolph Menzel (1885) • Helmut Karl Bernhard von Moltke (1890) • Gustav Dickhuth (1892) • Otto Theodor von Seydewitz (1894) • Ferdinand Julius Cohn (1897) • Wilhelm Salomon Freud (1901) • Maximilian von Ysselstein (1902) • Herman Fürst von Hatzfeld-Trachenberg (1903) • Otto Muehl (1907) • Robert von Zedlitz-Trützschler (1909) • Georg Bender (1912) • Georg von Kopp (1912) • W. Książe Raciborski (1913) • Remus von Woyrsch (1919) • Gerhart Hauptmann (1922) • Alfred von Scholz (1924) • Paul von Hindenburg (1927) • Adolf Hitler (1933) • Helmuth Brückner (1933) • Hermann Göring (1935) • Friedrich Hofmann (1936) • Wilhelm Frick (1937) • Josef Wagner (1938) • Joseph Goebbels (1938) • Władysław Gomułka (1946) • Stanisław Piaskowski (1946) • Stanisław Popławski (1947) • Konstanty Rokossowski (1949) • Ryszard Malinowski (1963) • Mirosław Hermaszewski (1978) • Romesh Chandra (1979) • Alfred Jahn (1993) • Tadeusz Różewicz (1994) • Henryk Tomaszewski (1995) • Henryk Gulbinowicz (1996) • Jan Paweł II (1997) • Jerzy Grotowski (1998) • Wojciech Dzieduszycki (1999) • Jan Nowak-Jeziorański (2000) • Vaclav Havel (2001) • Norman Davies (2002) • Andrzej Wajda (2003) • Władysław Bartoszewski (2004) • Lech Wałęsa (2005) • Sylwester Chęciński (2006) • Kurt Masur (2007)
