Marian Jaworski

Z Wikipedii

Kardynał Marian Jaworski
arcybiskup lwowski
Kościół tytularny S. Sisto
Urodzony	21 sierpnia 1926 Lwów
Święcenia kapłańskie	25 czerwca 1950
Nominacja biskupia	21 maja 1984 administrator apostolski lwowski, biskup tytularny Lambezi
Sakra biskupia	23 czerwca 1984
Kreacja kardynalska	21 lutego 1998 in pectore 21 lutego 2001
Za papieża	Jana Pawła II
Dewiza Mihi Vivere Christus Est Dla mnie Chrystus jest życiem

Marian Jaworski (ur. 21 sierpnia 1926 we Lwowie) - metropolita lwowski obrządku łacińskiego na Ukrainie.

Spis treści 1 Dzieciństwo i młodość 2 Ksiądz 3 Biskup 4 Kardynał 5 Odznaczenia

[edytuj] Dzieciństwo i młodość

Urodził się jako syn Wincentego i Stanisławy z domu Łastowieckiej. Gdy ukończył szkołę średnią, w 1945 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie. Po przesiedleniu do Polski kontynuował studia w Kalwarii Zebrzydowskiej.

[edytuj] Ksiądz

W Sanktuarium maryjno-pasyjnym w Kalwarii Zebrzydowskiej otrzymał święcenia kapłańskie 25 czerwca 1950. Mszę prymicyjną odprawił w Kościele Parafialnym p.w. św. Klemensa w Zawoi Centrum. Pracował w duszpasterstwie parafialnym w Baszni Dolnej koło Lubaczowa i w Poroninie. Był kapelanem abpa Eugeniusza Baziaka — ostatniego metropolity lwowskiego.

Studia specjalistyczne odbywał na Uniwersytecie Jagiellońskim (doktorat z teologii w 1952), na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (doktorat z filozofii w 1955) oraz na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (habilitacja z filozofii religii w 1965).

W 1967 r. w wypadku kolejowym utracił lewą dłoń. W szpitalu odwiedził go metropolita krakowski Karol Wojtyła.

Przez wiele lat oddawał się pracy naukowo-dydaktycznej pełniąc obowiązki profesora seminariów duchownych w Krakowie, sekretarza Rady Naukowej Episkopatu Polski (1970-1980), dziekana Papieskiego Wydziału Teologicznego w Krakowie (1976-1981), rektora Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1981-1987).

Pracując przy boku przewodniczącego Rady Naukowej Episkopatu Polski kardynała Karola Wojtyły, przyczynił się do odnowy i organizacji fakultetów teologicznych w całej Polsce i zabiegał o ich publiczne uznanie przez władze państwowe.

[edytuj] Biskup

24 maja 1984 został mianowany przez Jana Pawła II biskupem i administratorem apostolskim archidiecezji w Lubaczowie. 23 czerwca 1984 w katedrze na Wawelu przyjął sakrę biskupią z rąk kardynała Franciszka Macharskiego.

16 stycznia 1991 Jan Paweł II mianował Mariana Jaworskiego arcybiskupem metropolitą Lwowa dla wiernych obrządku łacińskiego. W 1992 r. został on wybrany przewodniczącym Konferencji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy. Jako arcybiskup zajmował się utworzonym we Lwowie seminarium duchownym jak i poprawą infrastruktury światyń katolickich. Przeprowadził synod archidiecezji lwowskiej i diecezji łuckiej, którego celem była odnowa życia religijnego w duchu Soboru Watykańskiego II. W latach 1996-1998 był administratorem apostolskim diecezji łuckiej.

[edytuj] Kardynał

Kapelusz kardynalski odebrał na konsystorzu 21 lutego 2001 roku z rąk Jana Pawła II (papież mianował go kardynałem in pectore 21 lutego 1998, ale dopiero 28 stycznia 2001 ogłosił jego nazwisko).

Od 1998 jest członkiem Prezydium Papieskiej Rady ds. Rodziny. Opublikował ponad 140 prac naukowych i artykułów.

[edytuj] Odznaczenia

• medal Bene Merenti Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1996)
• doktor honoris causa Uniwersytetu w Bochum w Niemczech (1985)
• doktor honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego (2002)
• doktor honoris causa Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu (2006)
• doktor honoris causa Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (2006)
• honorowym obywatelem miasta Krakowa(2006)
• 29 września 2007 za wybitne zasługi dla rozwoju nauk teologicznych, za osiągnięcia w działalności dydaktycznej został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Uroczyste wręczenie odbyło się 21 lutego 2008 w pałacu prezydenckim w Warszawie.
• uroczyste odnowienie doktoratu na KUL (30 maja 2008)

Był przyjacielem Papieża Jana Pawła II. Udzielił umierającemu Papieżowi sakramentu namaszczenia chorych.