Józef Glemp

Z Wikipedii

Kardynał Józef Glemp
Prymas Polski Arcybiskup senior warszawski
Kościół tytularny św. Marii na Zatybrzu
Urodzony	18 grudnia 1929 Inowrocław
Święcenia kapłańskie	25 maja 1956
Nominacja biskupia	4 marca 1979 biskup warmiński
Sakra biskupia	21 kwietnia 1979
Tytuł prymasa	12 września 1981
Kreacja kardynalska	2 lutego 1983
Za papieża	Jana Pawła II
Dewiza Caritati in Iustitia Dla miłości i sprawiedliwości

Józef Glemp (ur. 18 grudnia 1929 w Inowrocławiu) – polski duchowny katolicki, kardynał prezbiter, arcybiskup senior warszawski. W latach 1981-1992 metropolita warszawsko-gnieźnieński, zaś w latach 1992-2007 warszawski. Od 1981 prymas Polski (do 2009), a od 1992 kustosz relikwii św. Wojciecha w Gnieźnie. Od 7 stycznia do 1 kwietnia 2007 administrator apostolski archidiecezji warszawskiej, a od 1 kwietnia 2007 senior. Pełny tytuł: Jego Eminencja Józef Świętego Kościoła Rzymskiego Tytułu Najświętszej Maryi Panny na Zatybrzu^[1] Kardynał Prezbiter Glemp, prymas Polski, Kustosz Relikwii św. Wojciecha.

Spis treści 1 Życiorys 2 Kontrowersje 3 Świątynia Opatrzności Bożej 4 Zobacz też 5 Ciekawostki 6 Linki zewnętrzne 7 Przypisy 8 Sukcesja apostolska

[edytuj] Życiorys

Urodzony 18 grudnia 1929 w Inowrocławiu. Wychowywał się w Rycerzewie. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Kościelcu Kujawskim nim rozpoczęła się II wojna światowa. W czasie okupacji niemieckiej pracował pod przymusem w niemieckim gospodarstwie rolnym. Od marca 1945 do 1950 uczył się w Państwowym Gimnazjum i w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu. Po zdaniu matury wstąpił do Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie, gdzie odbył dwuletnie studia filozoficzne. Studia teologiczne kontynuował w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu. 25 maja 1956 otrzymał święcenia kapłańskie w Gnieźnie. W latach 1967-1979 osobisty sekretarz Stefana kardynała Wyszyńskiego, prymasa Polski. 4 marca 1979 mianowany biskupem diecezjalnym warmińskim. 21 kwietnia 1979 otrzymał święcenia biskupie w Katedrze w Gnieźnie. 7 lipca 1981 mianowany arcybiskupem metropolitą warszawsko-gnieźnieńskim, a 12 września 1981 prymasem Polski. 2 lutego 1983 podniesiony do godności kardynała w Rzymie. Od 25 marca 1992 metropolita warszawski (po rozwiązaniu unii personalnej metropolii warszawskiej i gnieźnieńskiej) i prymas Polski do 2009, potem tytuł wróci do arcybiskupa metropolity gnieźnieńskiego. W latach 1981-2004 przewodniczący KEP.

W 2004 osiągnął wiek emerytalny 75 lat. Zgodnie z przepisami prawa kościelnego złożył dymisję z urzędu metropolity warszawskiego, jednak Jan Paweł II przedłużył mu pełnienie tej funkcji do lipca 2006. 6 grudnia 2006 bp Stanisław Wielgus został ogłoszony metropolitą warszawskim przez Benedykta XVI i objął urząd, jednak 7 stycznia 2007, po przyjęciu przez Benedykta XVI rezygnacji abpa Stanisława Wielgusa z funkcji metropolity warszawskiego, kard. Józef Glemp został mianowany administratorem apostolskim archidiecezji warszawskiej. Podczas homilii wygłoszonej w czasie mszy, bezpośrednio po rezygnacji abpa Wielgusa, kardynał Glemp ostro potępił negatywne stanowisko wielu różnych środowisk wobec arcybiskupa, stanowczo krytykując też postępowanie IPN.

W czerwcu 2007 zrezygnował z funkcji ordynariusza wiernych obrządków: ormiańskiego i bizantyjsko-słowiańskiego w Polsce.

[edytuj] Kontrowersje

Kontrowersje oraz krytykę ze strony prasy (m.in. Trybuny i Tygodnika Powszechnego^[2]) i wiernych wzbudziło zachowanie kardynała Glempa po śmierci Jana Pawła II. Przebywał wówczas z wizytą duszpasterską wśród Polonii w Argentynie^[3], jednak na wieść o śmierci nie przerwał wizyty i nie wrócił natychmiast do Polski lub Watykanu. Naprędce przeprowadzone badanie opinii publicznej pokazało, że 79 procent ankietowanych popierało szybki powrót prymasa.^[4] Sam kardynał podkreślał, że wypełniał w Argentynie obowiązki zlecone mu przez papieża, ten zaś kazał mu opiekować się Polonią za granicą. Krytykę prasową Glemp odrzucił słowami, że żaden dziennikarz "lichego pisma" nie będzie mu narzucał swoich poglądów.^[5]. Później, podczas narodowej mszy żałobnej na pl. Piłsudskiego w Warszawie dziękował Bogu, że śmierć Jana Pawła II mógł przeżyć wśród rodaków za granicą, bo oni kochają Polskę wielką miłością.

Inna kontrowersyjna wypowiedź nie została pozytywnie odebrana przez opinię publiczną. Było to nazwanie ks. Isakowicza-Zaleskiego "nad-UB-owcem" w związku z planami wydania przez niego książki na temat współpracy polskiego duchowieństwa ze służbami bezpieczeństwa PRL. Należy jednak dodać, że później za swoje słowa przeprosił.

Wiele zastrzeżeń wzbudziła też decyzja kardynała Glempa dotycząca pochowania ks. Jana Twardowskiego w podziemiach świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, mimo że zmarły w testamencie wyraził wolę, aby spoczął na Powązkach. Współpracownicy prymasa mówili wówczas, iż jako metropolita warszawski to on decydował ostatecznie o miejscu pochówku kapłana.

[edytuj] Świątynia Opatrzności Bożej

Kard. Józef Glemp jest inicjatorem powrotu do idei budowy Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie. W wywiadzie udzielonym Katolickiej Agencji Informacyjnej 27 lutego 2006 na pytanie, czy Kościół powinien być wspierany w budowie świątyni przez samorząd czy państwo, odpowiedział: Przepis, który nie pozwala państwu wspomóc budowy Świątyni Opatrzności Bożej, jest dziwny. Budżet państwa składa się m.in. ze środków wypracowanych przez obywateli, którzy w ponad 90% są katolikami. ^[6]

[edytuj] Zobacz też

• Episkopat Polski
• Polscy biskupi katoliccy
• Konferencja Episkopatu Polski
• Kościół rzymskokatolicki w Polsce
• Kościół katolicki obrządku ormiańskiego w Polsce
• Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-słowiańskiego (neounickiego) w Polsce
• Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom

[edytuj] Ciekawostki

• W młodości Józef Glemp uprawiał dyscypliny lekkoatletyczne, takie jak rzut młotem i oszczepem.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Nota biograficzna na stronie Archidiecezji Warszawskiej
• Biogram w bazie danych hierarchii Kościoła Katolickiego

Przypisy

[edytuj] Sukcesja apostolska

Sukcesja apostolska
Konsekrator:	Stefan Wyszyński
Współkonsekrator:	Franciszek Macharski
Współkonsekrator:	Jan Obłąk
Data konsekracji	21 kwietnia 1979
Miejsce konsekracji	Katedra w Gnieźnie
Konsekrował
Biskup	Data konsekracji
Kazimierz Romaniuk	4 marca 1982
Jerzy Dąbrowski	25 marca 1982
Jan Nowak	25 marca 1982
Edmund Piszcz	20 maja 1982
Wojciech Ziemba	4 lipca 1982
Tadeusz Gocłowski	17 kwietnia 1983
Piotr Krupa	15 kwietnia 1984
Jan Śrutwa	1 września 1984
Stanisław Nowak	25 listopada 1984
Henryk Muszyński	25 marca 1985
Roman Marcinkowski	13 kwietnia 1985
Adam Odzimek	12 maja 1985
Damian Zimoń	29 czerwca 1985
Jan Bagiński	15 sierpnia 1985
Gerard Kusz	15 sierpnia 1985
Zygmunt Pawłowicz	7 września 1985
Ryszard Karpiński	28 września 1985
Marian Duś	6 stycznia 1986
Andrzej Śliwiński	15 czerwca 1986
Andrzej Suski	4 października 1986
Piotr Skucha	15 lutego 1987
Stanisław Kędziora	25 marca 1987
Marian Zimałek	8 maja 1987
Adam Lepa	2 stycznia 1988
Jan Szlaga	25 czerwca 1988
Bogdan Wojtuś	8 października 1988
Józef Wysocki	29 kwietnia 1989
Alojzy Orszulik	8 grudnia 1989
Józef Zawitkowski	9 lipca 1990
Sławoj Leszek Głódź	23 lutego 1991
Stanisław Gądecki	25 marca 1992
Stefan Siczek	11 kwietnia 1992
Adam Śmigielski	30 maja 1992
Jacek Jezierski	5 marca 1994
Piotr Jarecki	23 kwietnia 1994
Tadeusz Pikus	8 maja 1999
Stanisław Wielgus	1 sierpnia 1999
Andrzej Dziuba	22 maja 2004
Współkonsekrował
Biskup	Data konsekracji
Bronisław Dembowski	20 kwietnia 1992