Stanisław Dziwisz

Z Wikipedii

Kardynał Stanisław Dziwisz
arcybiskup metropolita krakowski
Kościół tytularny Santa Maria del Popolo
Urodzony	27 kwietnia 1939 Raba Wyżna
Święcenia kapłańskie	23 czerwca 1963
Nominacja biskupia	7 lutego 1998 biskup tytularny San Leone
Sakra biskupia	19 marca 1998
Kreacja kardynalska	24 marca 2006
Za papieża	Benedykta XVI
Dewiza Sursum Corda! W górę serca!

Stanisław Dziwisz (ur. 27 kwietnia 1939 w Rabie Wyżnej, k. Rabki) – polski duchowny katolicki, kardynał prezbiter Santa Maria del Popolo, doktor teologii, członek Kongregacji Wychowania Katolickiego i Rady ds. Środków Masowego Przekazu. Od 27 sierpnia 2005 arcybiskup metropolita krakowski.

Pełny tytuł: Jego Eminencja Stanisław Świętego Kościoła Rzymskiego Tytułu Najświętszej Maryi Panny Wszystkich Ludzi Kardynał Prezbiter Dziwisz.

Spis treści 1 Życiorys 1.1 Zwyczaje 2 Tytuły i wyróżnienia 3 Kontrowersje 4 Przypisy 5 Linki zewnętrzne 6 Sukcesja apostolska

[edytuj] Życiorys

Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Krakowskiej i 23 czerwca 1963 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ówczesnego sufragana krakowskiego biskupa Karola Wojtyły. W latach 1963–1965 wikariusz w Makowie Podhalańskim. Wkrótce potem pracował z kard. Karolem Wojtyłą. Osobisty sekretarz Jana Pawła II. W 1996 mianowany protonotariuszem apostolskim de numero. 7 lutego 1998 mianowany biskupem tytularnym San Leone, następnie proprefekt Domu Papieskiego Kurii Rzymskiej, odpowiedzialny za organizację audiencji i spotkań z papieżem (uważany przez watykanistów za jego prawą rękę). 19 marca 1998 sakry biskupiej udzielił mu sam Jan Paweł II. 29 września 2003 podniesiony do godności arcybiskupa ad personam.

W Watykanie, a także w całych Włoszech, znany był jako Don Stanislao (jest to o tyle nietypowe, że Włosi, którzy nie mieli przed Janem Pawłem II wiele styczności z Polakami, raczej nie italicyzowali imion obcych, czyli ks. Dziwisz nazwany byłby raczej Don Stanislavo). Często dementował w mediach domniemane wypowiedzi papieża, np. po watykańskiej projekcji Pasji Mela Gibsona, gdy media donosiły, że Jan Paweł II powiedział tak było – zdementował to, twierdząc, że papież z nikim nie rozmawiał na ten temat.

Służył papieżowi Janowi Pawłowi II we wszystkich 104 podróżach zagranicznych. Zawsze obecny przy nim towarzyszył mu do samego końca, również w chwili jego śmierci 2 kwietnia 2005 (wg nieoficjalnych informacji trzymał go za rękę do ostatniej chwili). Jest także wykonawcą testamentu Jana Pawła II oraz jednym z najgorętszych zwolenników beatyfikacji Jana Pawła II.

3 czerwca 2005 papież Benedykt XVI mianował go metropolitą krakowskim (zastąpił kard. Franciszka Macharskiego), a jego osobistym sekretarzem jest ks. Dariusz Raś. 29 czerwca 2005 podczas uroczystości św. Apostołów Piotra i Pawła otrzymał paliusz z rąk Benedykta XVI. 27 sierpnia 2005 podczas ingresu oficjalnie objął urząd w Archidiecezji Krakowskiej.

24 marca 2006 podczas konsystorzu otrzymał godność kardynalską (z tyt. prezbitera Santa Maria del Popolo). Ingres do katedry wawelskiej odbył się 1 kwietnia 2006. Od 14 marca 2007 członek Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski. Jest Wielkim Kanclerzem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W styczniu 2007 ukazała się jego książka opisująca wspomnienia dotyczące życia i pracy Jana Pawła II pt. Świadectwo.

[edytuj] Zwyczaje

Organizuje spotkania z dziećmi na dziedzińcu Kurii Metropolitarnej z okazji świąt (przebrany w strój Św. Mikołaja oraz na Wielkanoc, kiedy święci pokarmy przyniesione przez dzieci).

Odmówił przyjęcia ochrony oferowanej przez BOR w związku z pogróżkami^{[potrzebne źródło]}. Po Krakowie porusza się pieszo.^{[potrzebne źródło]}

[edytuj] Tytuły i wyróżnienia

• 2001 – doktor honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
• 2005 – Człowiek Roku Tygodnika Solidarność
• 11 maja 2006 – doktor honoris causa Akademii Pedagogicznej w Krakowie
• 21 czerwca 2006 – honorowe obywatelstwo Nowego Targu^[1]
• 17 lutego 2007 – Człowiek Roku 2006 Federacji Regionalnych Związków Gmin i Powiatów RP (wspólnie z prezydentem Lechem Kaczyńskim)
• medal Bene merenti Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie
• 13 listopada 2007 – doktor honoris causa hiszpańskiego Uniwersytetu w Barcelonie (Universitat Abat Oliba CEU)
• 17 kwietnia 2008 - honorowe obywatelstwo miasta Opoczno

[edytuj] Kontrowersje

• Kontrowersje wzbudził jego stosunek do działalności ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, badającego związki niektórych duchownych diecezji krakowskiej ze Służbą Bezpieczeństwa PRL. Według Gazety Polskiej, z inicjatywy duchownych, którzy byli tajnymi współpracownikami SB spotkał się z byłym naczelnikiem IV wydziału SB i byłym funkcjonariuszem Samodzielnej Grupy "D" Departamentu IV MSW Kazimierzem Aleksanderkiem i wspólnie mieli omawiać sposoby skompromitowania księdza Isakowicza,^[2] czemu stanowczo zaprzeczył.

• 26 stycznia 2007 dziennik Głos Wielkopolski, w artykule Milczenie kardynała Dziwisza ^[3], zarzucił kardynałowi niepowiadamianie Jana Pawła II o skandalach seksualnych w kościele katolickim. Chodziło o sprawę molestowania seminarzystów przez arcybiskupa poznańskiego Juliusza Paetza i molestowanie członków Legionu Chrystusa przez jego założyciela Marciala Maciela Degollado.

• 22 lutego 2007 jedna z najpoczytniejszych gazet włoskich La Stampa, w artykule Księża pedofile-sekret don Stanislao ^[4], także zarzuciła mu niepowiadamianie Jana Pawła II o skandalach seksualnych w kościele. Broniący kardynała zarzucili włoskiemu dziennikowi plagiat polskiego artykułu. Głos Wielkopolski zaprzeczył, by doszło do plagiatu^[5].

• Niedługo po tym jak został metropolitą krakowskim, zakazał używania w liturgii na Podhalu tekstów liturgicznych tłumaczonych na gwarę góralską^[6].

• 3 września 2007 roku ujawniono, że na forum Episkopatu Polski stanowczo wypowiedział się za zmianą zarządu Radia Maryja i Telewizji Trwam ^[7] Spotkało się to ze skrajnie różnymi opiniami. Wypowiedź kard. Dziwisza była największą krytyką toruńskich mediów ze strony hierarchy Kościoła.

• Następnego dnia po ujawnieniu treści wystąpienia w mediach Kuria Krakowska wydała oświadczenie, w którym poinformowała, że dokument został upubliczniony bez zgody kardynała Stanisława Dziwisza. W liście poinformowano też, że kardynał Dziwisz dziękuje wszystkim słuchaczom Radia Maryja za modlitwę w jego intencji, a także toruńskiej rozgłośni za wielki wkład w ewangelizację narodu.

• Biskupi, którzy uczestniczyli 3 września w konferencji Episkopatu Polski na czele z jej przewodniczącym abp. Józefem Michalikiem nie chcieli komentować listu kardynała Dziwisza. Biskupi uznali, że nie godzi się komentować listu, który został upubliczniony bez zgody osoby, która go napisała.

• 29 września 2007 spotkał się w Rzymie z Ryszardem Krauze, poszukiwanym przez polski wymiar sprawiedliwości.

• Na pomniku papieża Jana Pawła II w Rabie Wyżnej znalazła się również jego postać. Pomnik ten kardynał osobiście poświęcił 3 maja 2008 ^[8]. Pierwszy pomnik przedstawiający jego osobę z Janem Pawłem II znajduje się w Zakopanem.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Foto Podhale
2. ↑ Gazeta Polska wydanie internetowe
3. ↑ wp.pl
4. ↑ lastampa.it
5. ↑ [1]
6. ↑ diecezja.pl
7. ↑ Kard. Dziwisz: zmienić zarządy Radia Maryja i TV Trwam
8. ↑ Papieski pomnik z kardynałem Dziwiszem

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia
• Sylwetka
• Biogram, laudacja i przemówienie z okazji przyznania doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w 2001

[edytuj] Sukcesja apostolska

Sukcesja apostolska
Konsekrator:	Jan Paweł II
Współkonsekrator:	Angelo Sodano
Współkonsekrator:	Franciszek Macharski
Data konsekracji	19 marca 1998
Konsekrował
Współkonsekrował
Biskup	Data konsekracji
Marian Buczek	20 czerwca 2002
Leon Mały	20 czerwca 2002
Jan Zając	15 września 2004
Józef Guzdek	15 września 2004
Henryk Hoser SAC	15 marca 2005
Wiesław Lechowicz	16 lutego 2008