Amaltea (księżyc)

Nazwa księżyca pochodzi z mitologii greckiej od nimfy Amaltei, która wychowywała Zeusa na mleku kozim. Nazwa ta zaproponowana była przez Camille’a Flammariona – astronoma francuskiego - jednakże przyjęta została dopiero w 1975 roku przez IAU (Międzynarodową Unię Astronomiczną), choć nieoficjalnie dawno już funkcjonowała.

[edytuj] Parametry orbity

Amaltea okrąża Jowisza po niemal kołowej orbicie o mimośrodzie 0,0046, w czasie 11 godz. 57 min 23 sek, w średniej odległości 181 995 km od środka planety. Jej orbita nachylona jest do płaszczyzny równika planety centralnej pod kątem 0,36°.

[edytuj] Charakterystyka fizyczna

Jest to księżyc o nieregularnym kształcie (262 x 146 x 134 km), którego powierzchnia pokryta jest licznymi kraterami uderzeniowymi. Jego okres obiegu wokół Jowisza równa się jednemu obrotowi wokół własnej osi, przez co zwraca on zawsze tę samą stronę ku planecie centralnej – gdyby przedłużyć najdłuższą oś wyznaczającą średnicę Amaltei, to linia ta wskazywałaby zawsze wprost na Jowisza.

Średnia gęstość jest stosunkowo niska i wynosi 1,8 g/cm³. Zatem w skład księżyca nie może wchodzić jedynie sam lód wodny, gdyż w wyniku sił grawitacyjnych ciało to zmieniłoby się w obiekt kulisty.

Powierzchnia Amaltei ma małe albedo – tylko 9% światła słonecznego jest od niej odbijane. Dodatkowo posiada ona czerwonawe zabarwienie, co tłumaczy się osadzającą się na niej siarką, która wyrzucana jest z wulkanów na Io. Na powierzchni dostrzec można także jaśniejsze, zabarwione na zielonkawo obszary, których pochodzenia jeszcze nie zdołano określić.

Ciekawszymi formacjami na Amaltei są kratery Pan (średnica ok. 100 km, głębokość 8 km) oraz Gaea (średnica 90 km, głębokość nawet 16 km). Dwa łańcuchy górskie – Mons Lyctas i Mons Ida wznoszą się na ok. 20 km.

Na uwagę zasługuje jeszcze fakt, iż księżyc ten oddaje więcej ciepła niż otrzymuje go od Słońca (podobnie jak Io). Możliwe, że jest to związane z indukowaniem się prądu elektrycznego w wyniku krążenia księżyca w silnym polu magnetycznym Jowisza.

Z Ziemi Amalteę można zaobserwować jako ciało o jasności względnej 14,1 magnitudo.

[edytuj] Zobacz też

Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
księżyce galileuszowe: Europa, Kallisto, Ganimedes, Io,
Lista naturalnych satelitów Jowisza,
podstawowe zagadnienia z zakresu astronomii

[edytuj] Linki zewnętrzne

Księżyce Układu Słonecznego - Amaltea

p • d • e

Naturalne satelity Jowisza 63

Pierścienie Jowisza • Lista naturalnych satelitów Jowisza • Księżyce planet w Układzie Słonecznym
Grupa Amaltei (4):	Metis • Adrastea • Amaltea • Tebe
Księżyce Galileuszowe (4):	Io • Europa • Ganimedes • Kallisto
(1):	Temisto
Grupa Himalii (5):	Leda • Himalia • Lizytea • Elara • S/2000 J 11
(2):	Karpo • S/2003 J 12
Grupa Ananke (16):	Ananke • Praxidike • Harpalyke • Jokasta • Euanthe • Thyone (jądro) Euporie • S/2003 J 3 • S/2003 J 18 • Thelxinoe • Helike • Orthosie • S/2003 J 16 • Hermippe • Mneme • S/2003 J 15 (peryferia)
Grupa Karme (17):	S/2003 J 17 • S/2003 J 10 • Pasithee • Chaldene • Arche • Isonoe • Erinome • Kale • Aitne • Taygete • S/2003 J 9 • Karme • S/2003 J 5 • S/2003 J 19 • Kalyke • Eukelade • Kallichore
Grupa Pazyfae (13):	Eurydome • S/2003 J 23 • Hegemone • Pazyfae • Sponde • Cyllene • Megaclite • S/2003 J 4 • Callirrhoe • Sinope • Autonoe • Aoede • Kore
(1):	S/2003 J 2
Lista jest posortowana według odległości od Jowisza. Księżyce regularne mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.