Anna German

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Anna German, właściwie Anna German-Tucholska (ur. 14 lutego 1936 w Urgenczu w Uzbekistanie, zm. 25 sierpnia 1982 w Warszawie) – polska piosenkarka i kompozytorka, aktorka, z wykształcenia geolog. Śpiewała w siedmiu językach.

Zdobyła nagrody na festiwalach m.in. w San Remo, Neapolu, Viareggio, Cannes, Ostendzie, Sopocie, Opolu, Kołobrzegu, Zielonej Górze. Dwukrotnie uznano ją za najpopularniejszą polską piosenkarkę wśród Polonii amerykańskiej (1966, 1969). Otrzymała złotą płytę za longplay "Człowieczy los" (1972 r.).

Spis treści 1 Biografia 2 Festiwal Tańczące Eurydyki 3 Dyskografia 3.1 Albumy studyjne w Polsce 3.2 Czwórki 3.3 Single 3.4 Pocztówki 4 Albumy studyjne w ZSRR 4.1 Czwórki 5 Albumy studyjne we Włoszech 5.1 Single 6 Filmografia 7 Przypisy

[edytuj] Biografia

Matka Anny German Irma Berner z domu Irma Martens (zm. 30 stycznia 2007 r.) była potomkinią holenderskich mennonitów, których do Rosji sprowadziła caryca Katarzyna II. Mieszkali oni w Wielikokniażeskoje na Kubaniu. Rodzina Martens wywodziła się z Żuław Wielkich i w połowie XVIII wieku mieszkała w Gdańsku. Po pierwszym rozbiorze Rzeczypospolitej władze pruskie stosowały politykę szykan wobec poddanych Korony Polskiej. Wielu mennonitów wybrało emigrację. Caryca Katarzyna II ofiarowała dla chętnych 80 hektarów ziemi na Kubaniu i tam też udała się rodzina Anny. Po rewolucji październikowej mennonici z powodu swojej zamożności znaleźli się na celowniku prześladowań nowej władzy. Matka Anny Irma wyszła za mąż za Eugeniusza Germana, księgowego urodzonego w Łodzi, z pochodzenia Niemieca ale politycznie i patriotycznie myślącego Polaka. Ojciec Anny German został aresztowany i rozstrzelany w Urgenczu przez NKWD w 1937 r., pod zarzutem szpiegostwa, w czasie gdy Irma była po raz drugi w ciąży.

przez wiele lat była wykładowcą języka niemieckiego na Akademii Rolniczej we Wrocławiu. 

Anna z matką zostały wysiedlone z Fergany. NKWD zesłało je do Kirgistanu. W 1946 r. matka Anny, jako żona Polaka, złożyła dokumenty repatriacyjne i razem z córką, matką i babką wyjechały do Polski. Matka Anny German pracowała jako nauczyciel języka niemieckiego na Uniwersytecie Wrocławskim ^[1]. Początkowo mieszkały w Nowej Rudzie. W 1949 r. przeprowadziły się do Wrocławia i zamieszkały przy ulicy Trzebnickiej.

Anna German uczęszczała do VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Krzywoustego we Wrocławiu, które ukończyła w 1955 r. W styczniu 1962 r. uzyskała tytuł magistra geologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Studia ukończyła z wyróżnieniem.

Jako piosenkarka debiutowała w 1960 r. we wrocławskim Kalamburze. W 1963 roku wzięła udział w III Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie, gdzie zdobyła II nagrodę w dniu polskim za utwór "Tak mi z tym źle". Natomiast w 1964 r. zdobyła drugą nagrodę na Festiwal Piosenki w Opolu śpiewając piosenkę "Tańczące Eurydyki". Następnie zdobyła dwie nagrody za piosenkę pt. "Tańczące Eurydyki" podczas Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie w 1964 r.: I (w dniu polskim) i III (w dniu międzynarodowym).

Podczas Festiwalu Piosenki w Opolu w 1965 r. zdobyła I nagrodę za piosenkę "Zakwitnę różą". W tym okresie spotkała przyszłego męża – Zbigniewa Tucholskiego. Została także zaproszona przez "Discografica Italiana", do Włoch. W 1966 r. podpisała trzyletni kontrakt z włoską firma fonograficzna CDI. W tym samym roku wystąpiła na scenie paryskiej Olimpii. W 1967 r. jak pierwsza i jedyna w historii polska artystka zaśpiewała na XVII Festiwalu San Remo, a także jako pierwsza cudzoziemka na XV Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej.

W 1967 r.^[2] wracając z koncertu we Włoszech, uległa wypadkowi samochodowemu na Autostradzie Słońca^[3]. Powracała do zdrowia przez trzy lata. Podczas rekonwalescencji napisała książkę biograficzną pt. "Wróć do Sorrento?", w której wspominała swoja karierę, oraz pracę artystyczną we Włoszech.

W 1968 r. otrzymała Nagrodę Komitetu d/s Radia i TV za wybitne osiągnięcia w dziedzinie polskiej piosenki popularyzowanej w radiu i telewizji^[4].

Na scenę powróciła w 1970 r. Nagrała trzecią płytę po polsku pt. "Człowieczy los".

W czerwcu 1970 r. pojawiła się znowu na Festiwalu Piosenki w Opolu. Zdobyła tam nagrodę za piosenkę "Człowieczy los" oraz "Być Może". W 1971 r., także na festiwalu w Opolu, otrzymała nagrodę publiczności za "Cztery Karty". W maju 1971 r. brała udział w gali podczas otwarcia katowickiego Spodka przy 12 tys. publiczności. Również w 1971 r. otrzymała Nagrodę Miasta Warszawy za wybitne osiągnięcia w dziedzinie upowszechniania kultury^[4].

23 marca 1972 r. zawarła związek małżeński ze Zbigniewem Tucholskim. Oboje byli członkami Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. 27 listopada 1975 r. urodził się ich syn Zbigniew. Z powodu macierzyństwa German na rok zawiesiła swoją działalność artystyczną.

W 1973 r. na Festiwalu Piosenki w Opolu otrzymała wyróżnienie za piosenkę "Ballada o niebie i ziemi".

W 1978 r. na cześć pierwszego Polaka lecącego w kosmos, Mirosława Hermaszewskiego nagrała utwór pt. "W wielkiej kosmicznej rodzinie".

Artystka wielokrotnie występowała na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, gdzie w 1979 r. zdobyła Złoty Pierścień za piosenkę "O czym Bałtyk opowiada" i Złoty Kord (honorową nagrodę tygodnika "Żołnierz Polski") oraz na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (ostatni raz w 1979 r.).

Jej ostatnia polska płyta została zarejestrowana w 1979 r., a ostatnia w języku rosyjskim w 1980 r.

W 1980 r. za osiągnięcia artystyczne została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za popularyzację polskiej piosenki w ZSRR otrzymała Honorową Odznakę TPPR (Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej).

W połowie lat 70. wykryto u niej raka. Jesienią 1980 r. po powrocie z koncertów w Australii nastąpił nawrót choroby zdiagnozowanej jako rak kości. Będąc w zaawansowanym stadium choroby komponowała psalmy i pieśni poświęcone Bogu. Wykonywane utwory zapisywała na domowym magnetofonie. Po dwóch latach walki z chorobą zmarła nocą 25 sierpnia 1982 r. w warszawskim Szpitalu Klinicznym przy ulicy Szaserów.

Pogrzeb Anny German odbył się 30 sierpnia 1982 r. Artystka została pochowana na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie (kw. 3, rząd 4, grób 9). Na jej tablicy nagrobnej widnieje napis z Psalmu: "Pan jest pasterzem moim".

Wylansowała m.in. takie piosenki jak:

• "Człowieczy los";
• "Tańczące Eurydyki";
• "Bal u Posejdona";
• "Zakwitnę różą";
• "Tak pragnę żyć";
• "Nadieżda" (piosenka popularna w ZSRR, autorstwa Aleksandry Pachmutowej).

Wykonywała też w polskiej wersji językowej piosenkę "Je te remercie mon cœur" (I nagroda w Sopocie 1964-Nadia Constantinoupoulou), a podczas koncertów we Włoszech śpiewała z Domenico Modugno.

Piosenkarka wydała płyty w języku polskim, rosyjskim i włoskim

W 1966 r. zagrała w filmie Zofii Dybowskiej Aleksandrowicz pt. "Marynarska przygoda", a w 1970 r. w dramacie "Krajobraz po bitwie", którego reżyserem był Andrzej Wajda.

W archiwach radiowych i studyjnych znajdują się piosenki artystki, które nie zostały zapisane jeszcze na płytach CD.

Rosyjski adwentystyczny ośrodek radiowo-telewizyjny „Głos Nadziei” zrealizował film biograficzny o Annie German.

[edytuj] Festiwal Tańczące Eurydyki

W 2001 r. w Zielonej Górze zorganizowano Ogólnopolski Konkurs na Interpretację Piosenki z Repertuaru Anny German. W 2002 r. przerodził się on w Festiwal Tańczące Eurydyki im. Anny German^[5]. Festiwal skierowany do wokalistów z kraju i zagranicy organizuje Zielonogórski Ośrodek Kultury. Zadaniem imprezy jest popularyzacja repertuaru Anny German oraz twórczości polskich kompozytorów muzyki rozrywkowej^[6].

[edytuj] Dyskografia

[edytuj] Albumy studyjne w Polsce

• 1966 Tańczące Eurydyki LP
• 1967 Recital piosenek LP
• 1970 Człowieczy los LP
• 1971 Wiatr mieszka w dzikich topolach LP
• 1971 Domenico Scarlatti – Arie z opery "Tetida in Sciro" LP
• 1974 To chyba maj LP
• 1978 Anna German LP
• 1983 Niezapomniane przeboje LP
• 1984 Jesteś moją miłością LP
• 1989 Anna German LP
• 1989 Znaki zapytania LP
• 1990 Powracające słowa vol. 1 LP
• 1990 Powracające słowa vol. 2 LP
• 1991 Zakwitnę różą CD
• 1991 Recital piosenek CD
• 1994 Nasza ścieżka CD
• 1994 Złote przeboje neapolitańskie MC
• 1995 Planeta Anna vol.1 MC
• 1995 Planeta Anna vol.2 MC
• 1998 Wiatr mieszka w dzikich topolach CD
• 1999 Tańczące Eurydyki CD
• 1999 Platynowa kolekcja CD
• 1999 Złote przeboje CD
• 1999 Bal u Posejdona (Złota kolekcja) CD
• 2001 Tańczące Eurydyki CD
• 2001 Recital piosenek CD
• 2001 Człowieczy los CD
• 2001 Wiatr mieszka w dzikich topolach CD
• 2001 Domenico Scarlatti – Arie z opery "Tetida in Sciro" CD
• 2001 To chyba maj CD
• 2001 Pomyśl o mnie CD
• 2003 Człowieczy los CD
• 2004 Złote przeboje CD
• 2008 Z archiwum polskiego radia - Anna German nagrania z lat 1961 - 1979, vol 13

[edytuj] Czwórki

• 1967 Anna German
• 1971 Piosenki Perskie

[edytuj] Single

• 1967 Deszcz na szybie/Uroczysko
• 1967 Chcę być kochaną/Cygański wóz
• 1967 Cyganeria/Zimowe dzwony
• 1969 Melodia dla synka/Jesteś moją miłością
• 1970 Człowieczy los/Dziękuje Ci mamo
• 1970 Gałązka snów/Trampowski szlak
• 1970 Złociste mgły/Za grosiki marzeń
• 1971 A mama asi como/Quadro cartas
• 1972 Warszawa w różach/Wiatr mieszka w dzikich topolach

[edytuj] Pocztówki

• 1963 Cyganeria
• 1967 A jeżeli mnie pokochasz
• 1969 Melodia dla synka
• 1969 Chcę tańczyć w majową noc
• 1970 Księżyc i róże
• 1970 Śnieżna piosenka
• 1970 Być może
• 1970 Człowieczy los
• 1970 Skąd przyjdzie noc
• 1971 Cztery karty
• 1971 Trzeba się nam pośpieszyć
• 1974 Gdy śliczna panna
• 1975 Gdy śliczna panna/Lulajże Jezuniu
• 1975 Pozwól, żeby ktoś wziął twoje serce/Moje miejsce na ziemi
• 1978 List do Chopina
• 1979 Tylko w tangu/Dookoła kipi lato

[edytuj] Albumy studyjne w ZSRR

• 1977 Kogda cwieli sady (Когда цвели сады) LP
• 1979 Drug dielfin (Друг дельфин) LP
• 1980 Nadieżda (Надежда) LP
• 1982 Posledniaja wstriecza (Последняя встреча) LP
• 1987 Echo lubwi (Эхо любви) – live '79 LP
• 1996 Niezabytyj motiw (Незабытый мотив) CD
• 1996 Łuczszyje piesni (Лучшие песни) CD
• 1998 Kogda cweli sady (Когда цвели сады) CD
• 1999 Antołogija sowieckogo szlagiera (Антология советского шлягера) MC
• 2000 Rossijskaja estradnaja muzykalnaja encykłopedija (Российская эстрадная музыкальная энциклопедия) CD
• 2000 Posledniaja wstriecza (Последняя встреча) CD
• 2001 Lubwi niegromkije słowa (Любви негромкие слова) CD
• 2001 Waszy lubimyje piesni (Ваши любимые песни) CD
• 2003 Naszy lubimyje piesni (Наши любимые песни) CD
• 2003 Zołotoj wiek russkoj estrady (Золотой век русской эстрады) CD
• 2003 Posidim, pomołczim (Посидим помолчим) vol.1 CD
• 2003 Spasibo tiebie mojo sierdce (Спасибо тебе мое сердце) vol.2 CD

[edytuj] Czwórki

• 1967 Mieżdunarodnaja kniga (Международная книга)
• 1971 Cztoby sczastliwym byt' (Чтобы счастливым быть)
• 1977 Ty, tolko ty (Ты, только ты)
• 1978 Ja lublu tancewat' (Я люблю танцевать)

[edytuj] Albumy studyjne we Włoszech

• 1967 I classici della musica neapolitana

[edytuj] Single

• 1967 Te faje desidera
• 1967 Gi/Prima tu Single
• 1967 Chi sei tu/Meglio dire di no

[edytuj] Filmografia

• 1966 Marynarska przygoda – obsada aktorska
• 1970 Krajobraz po bitwie – obsada aktorska (Amerykanka)
• 1970 Prom –+ wykonanie muzyki (śpiew)

Przypisy