Antoni Darewski

Z Wikipedii

Antoni Darewski herbu Szreniawa (ur. 15 października 1774 w Świsłoczy pod Grodnem – zm. 25 stycznia 1838) – generał brygady Wojsk Polskich Królestwa Kongresowego, naczelny ordonator armii Księstwa Warszawskiego.

Po ukończeniu Korpusu Kadetów w Warszawie został w 1792 chorążym w 7. Regimencie Pieszym Litewskim, z którym odbył kampanię wojny polsko-rosyjskiej. Uczestnik insurekcji kościuszkowskiej. Jako porucznik i adiutant major wziął udział w serii bitew na Litwie i Białorusi. Pod Mozyrskiem dostał się do rosyjskiej niewoli, w której spędził 3 lata. W 1798 zaciągnął się w szeregi 2. Legii w Legionach Polskich we Włoszech. Po kapitulacji Mantui poszedł w 11. miesięczną niewolę austriacką. W 1805 przydzielony jako kapitan-adiunkt do I. Korpusu Wielkiej Armii marszałka Karola Bernadotte. Wziął udział w bitwach Austerlitz i Jeną. W 1807 odznaczony krzyżem Legii Honorowej. Uczestnik bitwy pod Frydlandem. W 1808 był kolejno podpułkownikiem 9. Pułku Piechoty Księstwa Warszawskiego, majorem 12. Pułku Piechoty. W 1809 został kawalerem Orderu Virtuti Militari. Uczestniczył w wojnie polsko-austriackiej. W czasie kampanii rosyjskiej 1812-1813 był faktycznym kierownikiem Wydziału Wojennego, zastępując schorowanego gen. Józefa Wielhorskiego.

W 1815 mianowany asesorem w komisariacie ubiorczym WP. W 1822 został dyrektorem generalnym 3. Dyrekcji w Komisji Rządowej Wojskowej.

W 1830 poparł powstanie listopadowe. W 1831 był wojskowym kierownikiem intendentury. Po 30 stycznia tego roku zwolniony na własne życzenie.

[edytuj] Bibliografia

• Jan Pachoński Antoni Darewski, w: Polski Słownik Biograficzny, t. IV, Kraków 1938, s. 434-435.