Atlético Mineiro Belo Horizonte

Z Wikipedii

Atlético Mineiro Belo Horizonte

Pełna nazwa

Clube Atlético Mineiro

Przydomek

Galo (Kogut)

Data założenia

25 marca 1908

Stadion

Estádio Mineirão,
Belo Horizonte, Brazylia

Liczba miejsc

81987

Prezes

Ziza Valadares

Trener

Leão

Liga

Campeonato Brasileiro Série A

2005

Campeonato Brasileiro Série A,
20 miejsce





Stroje domowe





Stroje wyjazdowe

Clube Atlético Mineiro, zwykle znany jako Atlético Mineiro, jest brazylijskim klubem piłkarskim z siedzibą w mieście Belo Horizonte w stanie Minas Gerais.

Spis treści

1 Osiągnięcia
2 Historia
- 2.1 Znani piłkarze w historii klubu
3 Aktualny skład
4 Słynni gracze w historii klubu
- 4.1 Najlepsi strzelcy w historii klubu
5 Trenerzy
6 Kibice
7 Derby
8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Osiągnięcia

[edytuj] Zwycięstwa krajowe

Mistrzostwo Brazylii (Campeonato Brasileiro Série A): 1971
"Campeão dos Campeões" (FBF, "Mistrz mistrzów", pierwszy oficjalny ogólnobrazylijski turniej z mistrzami lig São Paulo, Rio de Janeiro, Stanu Guanabara, Minas Gerais oraz Espírito Santo): 1937
Campeão dos Campeões do Brasil (Mistrz mistrzów brazylijskiej ligi): 1978
Wicemistrz Brazylii (3): 1977, 1980, 1999
Mistrz stanu (Campeonato Mineiro, 38): 1915, 1926, 1927, 1931, 1932, 1936, 1938, 1939, 1941, 1942, 1946, 1947, 1949, 1950, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1958, 1960, 1963, 1970, 1976, 1978, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1985, 1986, 1988, 1989, 1991, 1995, 1999, 2000.
Atlético ma najwięcej tytułów mistrza stanu Minas Gerais, ponadto był jeszcze 32 razy wicemistrzem stanu
Copa Santiago de Futebol Juvenil: 2006

[edytuj] Zwycięstwa międzynarodowe

Zdobycie Copa CONMEBOL: 1992, 1997
Finał Copa CONMEBOL: 1995

[edytuj] Zwycięstwa w prestiżowych turniejach towarzyskich

1997 – Mistrz świata (Rywale: Real Madryt, A.C. Milan Mediolan, Ajax Amsterdam oraz Boca Juniors Buenos Aires)
1976 – Campeón del Torneo Conde de Fenosa (La Coruña, Hiszpania)
1977 – Trofeo Ciudad de Vigo (Hiszpania)
1980 – Campeón del Trofeo Costa do Sol (Málaga, Hiszpania)
1982 – Tournoi International de Paris
1982 – Campeón del Tropheo Villa de Bilbao (Hiszpania)
1983 – Philips Cup Tournament of Berna (Szwajcaria)
1984 – Amsterdam Toernooi (Holandia)
1990 – Champions of the Tournament of Cadiz (Hiszpania)
1990 – Trofeo Ramón de Carranza 1990

[edytuj] Historia

Klub założony został 25 marca 1908. Atlético Mineiro jest jednym z najsłynniejszych i najszacowniejszych klubów w Brazylii. Swój pierwszy oficjalny mecz klub rozegrał 21 marca 1909 przeciw zespołowi Sport Club Futebol. Drużyna występuje w koszulkach w pionowe czarno-białe paski, czarnych spodenkach i białych getrach.

Klub znany jest powszechnie w Brazylii po przydomkiem Galo z e względu na swoją maskotkę-koguta. Klub został pierwszym oficjalnym mistrzem Brazylii, jednak na swym koncie ma więcej tytułów wicemistrza kraju. Nie będąc mistrzem w najlepszej czwórce Brazylii klub znalazł się aż 17 razy.

Atlético Mineiro znany jest także z tego, że dwukrotnie w mistrzostwach Brazylii 1977 i 1980 spotkała go wielka niesprawiedliwość. W roku 1977 wygrał zdecydowanie ligę, jednak według ówczesnych skomplikowanych reguł musieli stoczyć finałowy mecz z São Paulo, które zgromadziło w dotychczasowych meczach o 10 punktów mniej. Ponieważ pomimo dogrywki nie padła żadna bramka, doszło do karnych, przegranych przez Atlético Mineiro 2:3. W ten sposób jedyny niepokonany zespół ligi brazylijskiej nie został mistrzem kraju. W 1980 klub przegrał z Flamengo decydujący mecz o tytuł, lecz kibice protestowali, oskarżając sędziego o stronniczość, szczególnie widoczną gdy najlepszy gracz Atlético – Reinaldo był bezpardonowo faulowany, a sędzia tego nie widział.

W roku 2003 klub zderzył się z poważnymi problemami finansowymi z powodu skandalu korpucyjnego z późnych lat 90. XX w., w który zamieszany był będący w tym czasie prezydentem klubu Paulo Cury. Symbolem tych problemów był park wodny, który klub zaczął budować, a którego nigdy nie ukończył. W sezonie 2005 skończył na 20 miejscu (na 22 drużyny) i spadł do drugiej ligi brazylijskiej (Campeonato Brasileiro Série B).

O obecne kłopoty finansowe klubu często obwiniana jest administracja Ricardo Guimarãesa, który jest prezesem klubu od roku 2001. Klub znalazł się obecnie w największym kryzysie w swoich dziejach.

[edytuj] Znani piłkarze w historii klubu

Batata II

[edytuj] Aktualny skład

dane z sierpnia 2006

1 bramkarz Diego
- bramkarz Édson
2 obrońca Lima
3 obrońca Daniel Marques
4 obrońca Marcos
- obrońca Thiago Feltri
- obrońca Leandro Castan
- obrońca Luiz Cláudio
- obrońca João Paulo
- obrońca Rodrigo Silva
- pomocnik Bilu
- pomocnik Zé Antônio
7 pomocnik Rafael Miranda
6 pomocnik André Santos
2 pomocnik Márcio Araújo
5 pomocnik Henrique
- pomocnik Tchô
- pomocnik Tony
- pomocnik Reginaldo Nascimento
10 pomocnik Marcinho
8 napastnik Danilinho
11 napastnik Roni
9 napastnik Marinho
- napastnik Galvão
- napastnik Rafael Lopes
- napastnik Éder Luís

[edytuj] Słynni gracze w historii klubu

Reinaldo – 28 goli w 18 meczach, czyli średnio 1.55 bramek na mecz w 1977 (rekordowa średnia w historii ligi brazylijskiej). Najlepszy strzelec klubu w historii – łącznie 255 goli. Grał w mistrzostwach świata 1978 (1 gol przeciw Szwecji). Nosił przydomek król.
Dario – zwany także "Dadá Maravilha". Mistrz świata z 1970 r.
Cláudio Taffarel – mistrz świata z 1994.
Gilberto Silva – mistrz świata z 2002 (obecnie Arsenal Londyn)
Cicinho – wychowanek Atlético, grał w klubie do roku 2003. Obecnie w AS Roma
Alessandro Mancini – kolejny wychowanek klubu, w którego barwach występował w latach 1999-2003. Najlepszym rokiem był dla niego 2002, kiedy to zdobył w lidze brazylijskiej 15 goli. W roku 2003 sprzedany do AS Roma.
Toninho Cerezo – uczestnik mistrzostw świata 1982. Po mistrzostwach występował w klubach AS Roma i Sampdoria Genua.
Eder – uczestnik mistrzostw świata 1982. Miał przydomek O Canhão ("działo"), gdyż uważano, że jego strzały są jednymi z najsilniejszych na świecie.
Edivaldo – uczestnik mistrzostw świata z 1986. Zginął tragicznie w wieku 30 lat.
Luisinho – uczestnik mistrzostw świata 1982.
Lincoln – według magazynu Kicker najlepszy gracz Bundesligi w 2004. Obecnie gra w Schalke 04 Gelsenkirchen
Ladislao Mazurkiewicz – bramkarz reprezentacji narodowej Urugwaju, uważany za jednego z najlepszych w dziejach światowego futbolu. Wraz ze swą reprezentacją zajął czwarte miejsce na mistrzostwach świata w 1970.
Dédé – obecnie gra w Borussia Dortmund.
Cláudio Caçapa – obecnie gra w Olympique Lyon.
Juliano Belletti – obecnie gra w Barcelonie.
Arthur Friedenreich
Dondinho – ojcies słynnego Pelé.
Zé do Monte – pomocnik z lat 50. XX w.
Paulo Isidoro
Afonso Alves - król strzelców Eredivisie w barwach SC Heerenveen

[edytuj] Najlepsi strzelcy w historii klubu

Reinaldo – 255 goli
Dario – 211 goli
Mario de Castro – 195 goli
Guará – 168 goli
Lucas Miranda – 152 goli
Said – 142 goli
Guilherme – 139 goli
Ubaldo – 135 goli

[edytuj] Trenerzy

Telê Santana -->434 mecze
Procópio Cardoso -->328 meczów
Barbatana -->227 meczów
Ricardo Díez -->168 meczów
Levir Culpi (obecny trener) -->135 meczów

[edytuj] Kibice

Atlético znane jest w całej Brazylii jako klub mający jednych z najbardziej oddanych sobie kibiców. Kibice tego klubu zyskali sobie przydomek "Massa Atleticana", lub po prostu "Massa", który znany jest w całym kraju z powodu ogromnej popularności klubu w stanie Minas Gerais. Massa oznacza masy ludzi niższych klas. W stanie Minas Gerais Atlético jest klubem najpopularniejszym, pomimo faktu, że w latach 90. XX w. znacznie wzrosła liczba zwolenników wielkiego lokalnego rywala Cruzeiro, który w tej chwili pod względem popularności niemal zrówna się z przeżywającym trudne chwile rywalem.

Atlético zwykle ma największą widownię w kraju. Od kiedy rozpoczęły się oficjalne rozgrywki o mistrzostwo Brazylii Atlético było pierwszym klubem, który przyciągnął na swe mecze ponad 10 milionów widzów. Od roku 1971 mecze z udziałem Atlético obejrzało 11 743 767 widzów. Klub zajmuje trzecie miejsce w Brazylii pod względem wielkości średniej widowni w latach 1972-2005, która wynosi 23521 widzów na mecz. Lepsze są tylko Flamengo Rio de Janeiro (25898) i Bahia Salvador (24218).

Średnia frekwencja na meczach Atlético w mistrzostwach Brazylii Campeonato Brasileiro Série A

1972 20396 (11 miejsce w lidze)
1973 17813 (11 miejsce)
1974 12727 (7 miejsce)
1975 27087 (19 miejsce)
1976 46581 (3 miejsce)
1977 55664 (2 miejsce)
1978 14958 (34 miejsce)
1979 18965 (8 miejsce)
1980 48252 (2 miejsce)
1981 32786 (14 miejsce)
1982 26693 (19 miejsce)
1983 39249 (3 miejsce)
1984 21199 (19 miejsce)
1985 29668 (4 miejsce)
1986 36150 (3 miejsce)
1987 34879 (3 miejsce)
1988 8330 (10 miejsce)
1989 14136 (8 miejsce)
1990 26748 (5 miejsce)
1991 26763 (3 miejsce)
1992 17310 (13 miejsce)
1993 5650 (32 miejsce)
1994 22673 (4 miejsce)
1995 21072 (7 miejsce)
1996 25449 (3 miejsce)
1997 23342 (4 miejsce)
1998 19562 (9 miejsce)
1999 42322 (2 miejsce)
2000 13657 (24 miejsce)
2001 30679 (4 miejsce)
2002 22248 (8 miejsce)
2003 14034 (7 miejsce)
2004 10222 (19 miejsce)
2005 21889 (20 miejsce)

Według magazynu Placar w 2001 liczba kibiców klubu szacowana była na 8 milionów ludzi, najwięcej w stanie Minas Gerais,

Grupy kibiców klubu:

Galoucura
Galo Metal
Uniformizada (TUA)
Esquadrão Atleticano
Netg@lo
Galosampa/SP
Candangalo/DF
Gargalo
Dragões da FAO
Máfia Atleticana Organizada (MAO)
Força Jovem Atleticana
Galo Prates
Galo Elite
Galodum
Super Força Viva
Galos de Porão
Medgalo
Eficigalo
Desempregalo

[edytuj] Derby

Atlético rozgrywa dwa rodzaje derby z dwoma lokalnymi przeciwnikami – América Mineiro Belo Horizonte oraz Cruzeiro Belo Horizonte. Aż do lat 50. i wczesnych lat 60. XX w. największymi derbami w stanie Minas Gerais były pojedynki między zespołami Atlético i América. Ale począwszy od lat 60. to się zmieniło i teraz największymi derbami miasta są mecze z udziałem Atlético i Cruzeiro.

Atlético i Cruzeiro grały ze sobą 447 razy – 184 razy wygrało Atlético, 143 razy Cruzeiro, a 120 razy wynik był nierozstrzygnięty.

Atlético i América grały ze sobą 376 meczów – 186 razy wygrało Atlético, 100 razy América i 90 razy był remis.