Justynian II Rhinotmetos
Z Wikipedii
Justynian II Rhinothmetos ("Obciętonosy") (ok. 669-711) – cesarz bizantyjski w latach 685-695 i 705-711.
Był starszym synem cesarza Konstantyna IV i jego żony Anastazji. Był niepopularny w Konstantynopolu, wprowadził rządy terroru. Pomyślnie walczył z Bułgarami i Słowianami. Początkowo utrzymywał pokojowe stosunki z Arabami, dzięki czemu udało mu się odzyskać Armenię, którą ponownie utracił. Prowadził zakrojoną na szeroką skalę działalność kolonizacyjną. W zamian za korzystny układ z saracenami zgodził się przyjąć i osiedlić w cesarstwie chrześcijańskich Mardaitów, którzy wcześniej prowadzili partyzancką walkę z niewiernymi w okupowanej Syrii. Po zwycięskiej wojnie z Bułgarami i Słowianami przesiedlił kilkadziesiąt tysięcy tych ostatnich do Azji Mniejszej. Sprowadził wreszcie z Cypru w okolice Kyziku wielu Cypryjczyków co doprowadziło do zerwania pokoju z arabami. Wojna, która wynikła z tego faktu, zakończyła się niepowodzeniem cesarstwa na skutek zdrady oddziału złożonego ze słowiańskich przesiedleńców. W 692 cesarz zainicjował Sobór Trullański, który wprowadził równorzędność między biskupem Rzymu a patriarchą Konstantynopola. Postanowienia te spowodowały opór patriarchy Rzymu Sergiusza. Próba siłowego rozwiązania tego problemu doprowadziła do buntu garnizonu Rzymu i Rawenny przeciwko cesarzowi. Został on obalony w 695, okaleczony przez obcięcie nosa i wygnany do Chersonezu na Krymie. Z obawy o swoje życie uciekł na dwór chagana Chazarów i ożenił się z jego siostrą, która przybrała greckie imię Teodora (ok. 702). Jednakże wpływy, drugiego z kolei, uzurpatora na tronie w Konstantynopolu - Tyberiusza Apsimarosa sięgały aż do państwa Chazarów. Chagan Chazarski był zaś gotów wydać cesarza za cenę dobrych stosunków z nowym władcą rzymian. Ostrzeżony Justynian zdążył zbiec na dwór Bułgarskiego władcy Terbela. Uzyskał od niego pomoc wojskową, z której pomocą wyprawił się na stolicę. Jesienią 705 roku stanął pod murami Konstantynopola, do którego dostał się wraz z garstką towarzyszy przez akwedukt. Jego niespodziewane pojawienie się w mieście wywołało powszechną panikę co umożliwiło mu ponownie przejąć władzę. Cesarz sprowadził do Nowego Rzymu swoją żonę i małoletniego syna, który otrzymał imię Tyberiusz i został współrządzą ojca. Justynian okrutnie zemścił się na obu uzurpatorach (pierwszy z nich - Leoncjusz został wcześniej obalony przez Tyberiusza Apsimarosa, pozbawiony nosa i umieszczony w klasztorze). Obu sprowadzono w łańcuchach na hipodrom gdzie cesarz używał ich jako podnóżka w czasie wyścigu rydwanów. Po tym akcie upokorzenia obaj zostali straceni. Cesarz zemścił się także na mieszkańcach Rawenny, którzy, w jego ocenie, nie dość gorliwie działali w sprawie uwięzienia papieża Sergiusza. Miasto zostało złupione, jego biskup oślepiony, a wielu mieszkańców sprowadzono do stolicy dla dokonania tam egzekucji. Cesarz planował również pomścić swoje krzywdy doznane od mieszkańców Chersonezu. Trzecia z kolei ekspedycja karna wysłana do miasta zbuntowała się jednak przeciw legalnemu władcy i przyłączyła się do buntu, któremu przewodził oficer ormiańskiego pochodzenia - Bardanrs. Przybrał on greckie imię Filipikos rebelia Filipikosa (Bardanesa). Kiedy flota z uzurpatorem na pokładzie przybyła do Konstantynopola, mieszkańcy miasta otworzyli przed nim bramy. Cesarz, wraz z całą rodziną, został zgładzony, a jego głowę wysłano do Rawenny i Rzymu gdzie była wystawiona na widok publiczny (711). Wraz ze śmiercią Justyniana i jego syna Tyberiusza kończy się okres panowania dynastii herakliańskiej.
Jego pierwszą żoną była Eudoksja, Justynian II miał z nią jedną córkę:
- Anastazję, zaręczoną z Tervelem Bułgarskim.
Jego drugą żoną była Teodora z Khazaria, Justynian II miał z nią jednego syna:
| Poprzednik Konstantyn IV Pogonatos |
 |
Cesarz bizantyjski 685 - 695 |
|
Następca Leoncjusz II |
| Poprzednik Tyberiusz III |
|
Cesarz bizantyjski 705 - 711 |
|
Następca Filipikos Bardanes |
