Zenon Izauryjczyk
Z Wikipedii
| Zenon | |
| Imiona | Tarasis, Tarasicodissa |
| Panował jako | Imperator Caesar Flavius Zeno Augustus |
| Czas panowania | 9 lutego 474 r. – 9 kwietnia 491 r. |
| Dynastia | Dynastia leońska |
| Data urodzin | ok. 425 r. |
| Data śmierci | 9 kwietnia 491 r. – Konstantynopol |
| Moneta | |
| {{{Moneta}}} | |
| Lista cesarzy rzymskich | |
Zeno (Imperator Caesar Flavius Zeno Augustus, Tarasicodissa, Trascalissaeus) (ur. ok. 425, zm. 9 kwietnia 491) – cesarz wschodniorzymski od 9 lutego 474 do 9 kwietnia 491. Był zięciem cesarza Leona I, mężem jego córki Ariadny. Dowodził wojskami w Antiochii. Przyczynił się do upadku wszechwładnego wodza, Alańczyka Aspara w 471 r. Za panowania swego syna Leona II występował w jego imieniu jako regent. W 475 utracił władzę w wyniku rewolty Bazyliskusa, który ogłosił się cesarzem. W sierpniu 476 roku wkroczył do Konstantynopola, usunął Bazyliskusa i odzyskał władzę. W 477 roku kazał zamordować Armatusa. Pełnił urząd konsula w 479 roku. W tym samym roku Odoaker odesłał mu insygnia cesarskie z zachodu i uznał jego formalne zwierzchnictwo. Ale cesarz popierał później przeciwko Odoakrowi, władcę Ostrogotów Teodoryka, który usunął rywala i na terenie Italii założył własne królestwo.
W 482 r. cesarz wydał tzw. Henotikon. W zamierzeniu Zenona miał to być akt kompromisowy między ortodoksyjnym chrześcijaństwem a nestorianami i arianami. Jednakże dokument tylko zaognił spory religijne
W 489 Zenon zamknął szkołę w Edessie, poddającą się wpływom monofizyckim. Był żonaty z Ariadną, córką cesarza bizantyjskiego Leona I. Pod koniec panowania dokonał rzezi Żydów i Samarytan.
| Poprzednik Leon II |
 |
Cesarz wschodniorzymski 474 – 475 |
|
Następca Bazyliskus |
| Poprzednik Bazyliskus (jako cesarz wschodniorzymski) i Juliusz Nepos (jako cesarz zachodniorzymski) |
|
Cesarz bizantyjski 476 – 491 |
|
Następca Anastazjusz I |
