Wikipedysta:Bożydar/brudnopis

Z Wikipedii

é

Indocetus
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Rząd	walenie
Podrząd	prawalenie
Rodzina	Protocetidae
Podrodzina	Protocetinae
Rodzaj	Indocetus
Gatunek	Indocetus ramani
Nazwa systematyczna
Indocetus

Indocetus jest nazwą rodzajową prawalenia, żyjącego 48 milionów lat temu.

Jego szczątki odkrył Philip Gingerich w roku 1993, na krótko przed natknięciem się na szczątki bardziej obecnie znanego Ambulocetusa. Indocetus stanowił idealne ogniwo pośrednie między Pakicetusem i Basilosaurusem. Na odkrycie składały się szczątki dwóch okazów, na które składały się: fragment miednicy, kość udową i kość piszczelową. Pomimo fragmentarycznego charakteru znaleziska, możemy przypuszczać, że Indocetus mógł poruszać się zarówno na lądzie (o czym świadczy głęboka panewka w miednicy oraz kość udowa i kość piszczelowa, które są dość długie i mocnej budowy]], jak i w wodzie. Zwierzę nie posiadało jeszcze luźno połączonych kręgów na odcinku krzyżowym, która to cecha ułatwia pływanie współczesnym waleniom.

[edytuj] Żródła:

• http://www.fsteiger.com/whales.html
• http://home.tiac.net/~cri/2001/acker07.html
• http://paleodb.org/cgi-bin/bridge.pl?action=checkTaxonInfo&taxon_no=36736&is_real_user=0
• http://www.sciencenews.org/pages/pdfs/data/1996/149-25/14925-20.pdf

Himalayacetus jest nazwą rodzajową prawdopodobnie najstarszego odkrytego do tej pory prawalenia. Jego szczątki odkryto w formacji Subathu, na północy Indii. Jego wiek szacuje się na 53,5 miliona lat, czyli 3,5 miliona lat więcej niż najstarszy znany dotąd prawaleń, Pakicetus.

Brachauchenius (z gr. "krótka szyja") jest nazwą drapieżnego pliozaura żyjącego w morzach końca kredy (od cenomanu do turonu, około 98-91 milionów lat temu). Obecnie dysponujemy trzema, prawie kompletnyni czaszkami, wraz z żuchwami, oraz dwoma częściowo zachowanymi szkieletami tych morskich gadów. Skamieniałości pochodzą ze stanów Kansas i Teksas.

Pierwsze szczątki Brachauuchenius zostały odkryte w r 1903 i opisane przez Samuela Willinstona. Obecnie

[edytuj] Budowa

• Brachauchenius był dużym pliozaurem, mierzącym nawet do 11 metrów. Masa ciała wynosiła 19-20 ton.
• Jego trójkątna w przekroju głowa oraz żuchwa miały ponad 1,5 metra długości. Czaszka wyglądem przypominała czaszki elasmozaura.
• Charakterystyczna dla pliozaurów krótka szyja składała się z 13 krótkich kręgów i mierzyła mniej więcej 3/4 długości głowy.
• Zwierzę posiadało dwie pary wiosłowatych płetw, za pomocą których poruszał się w wodzie, podobnie jak żółwie.
• Brachauchenius oddychał powietrzem atmosferycznum za pomocą płuc.

Sarcosuchus (z gr. "mięsny krokodyl") jest nazwą rodzajową krokodyla, żyjącego na początku kredy na terenie obecnej Afryki. Był to jeden z największych przedstawicieli tej grupy zwierząt w historii. Był prawie dwa razy dłuższy i dziesięć razy cięższy niż największy z żyjących obecnie krokodyli, krokodyl różańcowy.

Jeszcze do niedawna jedynymi znanymi pozostałościami tego gada były nieliczne zęby oraz płytki kostne, odkryte na Saharze w latach czterdziestych i pięćdziesiątych dwudziestego wieku przez francuskiego paleontologa, Alberta-Félixa de Lapparent. Jednakże, w roku 1997 i 2000 Paul Sereno odkrył kilka nowych okazów, w tym jeden z doskonale zachowaną połową szkieletu z większą częścią kręgosłupa. Na resztę znalezisk składały się jedynie częściowo zachowane czaszki, tak więc trudno orzec, który okaz był największy.

[edytuj] Budowa

Dojrzałe osobniki osiągały zapewne długość autobusu (11-12 metrów) i dochodziły do 8 ton masy ciała.

Diictodon jest nazwą rodzajową terapsyda należącego do dicynodontów, żyjącego w późnym permie, około 255 milionów lat temu. Jego szczątki odkryto na terenie Afryki i Azji (w rzeczywistości prawie połowa permskich rodzajów zwierząt to diiktodony). Ten mały roślinożerca był jednym z odnoszących największy sukces permskich synapsydów.