Corona navalis
Z Wikipedii
Corona navalis - łac. korona okrętów , w starożytnym Rzymie zaszczytna nagroda w formie złotej korony ozdobionej dziobami żaglowców wręczana temu, który jako pierwszy dokonał abordażu nieprzyjacielskiego okrętu.
W heraldyce - korona rangowa wieńcząca tarczę herbu miasta portowego, wyspy, stosowana też w herbach okrętów, jednostek marynarki wojennej i instytucji związanych z morzem i żeglugą, niekiedy także używana w herbach osobistych - np. w herbie admirała Nelsona. Stosowana jest głównie w krajach o dużych tradycjach morskich m.in. w Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Portugalii, Włoszech i krajach Ameryki łacińskiej.
Przedstawiana jest najczęściej jako obręcz ozdobiona sześcioma (widoczne trzy) lub ośmioma (widoczne pięć) dziobami żaglowców, środkowy ukazany jest na wprost, boczne symetrycznie obrócone. Niekiedy przedstawiane są naprzemian dzioby i rufy lub dzioby i maszty z pojedynczym żaglem czworokątnym żaglem rejowym . Tynktura heraldyczna korony jest najczęściej naturalna, tzn. w kolorze drewna, żagle białe, metaliczna -złota lub srebrna, czasem błękitna.
[edytuj] Literatura
- Gert Oswald: Lexikon der Heraldik,Bibliographisches Institut, Leipzig, 1984, ISBN 3-411-02149-7
[edytuj] Zobacz też:
Herby: szlachecki • mieszczański • chłopski • państwowy • miejski • korporacji
Elementy herbu: tarcza herbowa • godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe)
klejnot herbowy • korona rangowa • hełm heraldyczny • labry
trzymacze heraldyczne • dewiza herbowa • order herbowy
Oznaki godności: świeckie • kościelne
Inne: herbarz • herold • blazonowanie • szrafowanie • tynktura • krzyż heraldyczny
