Dołhobyczów

Z Wikipedii

Pałac - widoczne skrzydło lewe i strona frontowa

Współrzędne: 50°35'12" N 24°02'01" E50.5866667 24.0336111 (Dołhobyczów)


Dołhobyczów
Województwo	lubelskie
Powiat	hrubieszowski
Gmina	Dołhobyczów
Położenie	50° 35' 12'' N 24° 02' 01'' E
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności	1720
Strefa numeracyjna (do 2005)	84
Kod pocztowy	22-540
Tablice rejestracyjne	LHR
Położenie na mapie Polski Dołhobyczów

Dołhobyczów – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Dołhobyczów. Znajduje się u podnóża wzniesień Grzędy Sokalskiej, w pobliżu granicy z Ukrainą.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego. Jest siedzibą gminy Dołhobyczów.

[edytuj] Historia

Wieś wzmiankowana po raz pierwszy w roku 1430, gdy Mikołaj Kinik z ziemi płockiej otrzymał ją od książąt bełskich, a następnie w 1437 r., gdy sprzedawał ją kanclerzowi mazowieckiemu i staroście bełskiemu Mikołajowi Mnichowi. Od 1453 r. do końca XVI wieku Dołhobyczów należał do rodu Rogalów, zaś od początku XVIII wieku do II poł. XIX wieku do Rastawieckich. Do znanych osób z rodu Rastawieckich należeli Ludwik, który zbudował pałac i Edward - historyk sztuki, kolekcjoner i archeolog. Ostatnimi właścicielami do 1945 r. byli Świeżawscy.

Rejon Dołhobyczowa był na przełomie 1918-1919 r. miejscem starć polsko-ukraińskich. Tereny te zostały przez Traktat brzeski przyznane Ukraińcom, czemu przeciwstawiało się czynnie wojsko polskie. W walkach brał udział I Pułk Szwoleżerów pod dowództwem mjr. Dreszera, który powstrzymał i odparł przybyłe z Sokala wojska ukraińskie.

W roku 1946 część Ukraińców z Dołhobyczowa została wysiedlona do ZSRR, a pozostała część w roku 1947 na Ziemie Odzyskane.

[edytuj] Zabytki

Kościół pw. MB Częstochowskiej

Centrum Dołhobyczowa

Pałac późnoklasycystyczny z kompleksem zabudowań gospodarczych (neogotycki lamus, stajnia-spichlerz, obory, młyn, gorzelnia). Pierwotnie był to parterowy dwór, wzniesiony w 1. poł. XIX w. przez barona Ludwika Rastawieckiego, kasztelana Królestwa Polskiego, prezesa zarządu powiatowego zamojskiego. W roku 1837 przebudowany wg projektu architekta Antonia Corazziego, gruntownie odnowiony w 1982 r.
Neogotycki, murowany z cegły, jednonawowy kościół pw. MB Częstochowskiej. Wybudowany w latach 1911-1914 z fundacji Świeżawskich, wg projektu arch. Zenona Kononowicza (było to wotum wdzięczności Świeżawskich za udzielenie przez Stolicę Apostolską dyspensy od małżeńskiej przeszkody pokrewieństwa). Kościół był nieznacznie zniszczony w czasie II wojny światowej (częściowo ucierpiało wyposażenie kościoła; zabrano organy, uszkodzono ołtarz główny). Jedna z wież jest miniaturą wieży Kościoła Mariackiego. Artystyczne rzygacze w kształcie paszcz smoków. W drewnianym ołtarzu głównym mieści się obraz MB Częstochowskiej. Ołtarze boczne i ławki pochodzą z kościołów, które po zmianie granic państwowych znalazły się poza terenem Polski. W oknach nawy głównej i kaplic, witraże wykonane w latach 80. XX w. przez M. Redmerskiego z Bydgoszczy.
Przed kościołem kamienna figura MB Niepokalanie Poczętej, wystawiona przez właścicieli dóbr w Dołhobyczowie w 1905 r. jako wotum wdzięczności za ukaz tolerancyjny.
Murowana cerkiew św. Szymona Słupnikaz 1910 r. w stylu neobizantyjskim – obecnie w remoncie.

[edytuj] Obecna sytuacja

W Dołhobyczowie znajdował się kiedyś kombinat rolny PGR, po upadku którego wielu młodych ludzi wyjechało szukać pracy w większych miastach, a wskaźnik urodzeń znacząco spadł. Sytuacja może się poprawić, ponieważ planowane jest tu otworzenie przejścia granicznego z Ukrainą.

[edytuj] Galeria

Kościół neogotycki z lat 1911-1914. Jego wieża jest wzorowana na wieży Kościoła Mariackiego w Krakowie	Spichlerz w zespole pałacowym z pierwszej poł. XIX w.	Wozownia w zespole pałacowym z pierwszej poł. XIX w.	Stróżówka w zespole pałacowym z pierwszej połowy XIX w.
Urząd Gminy w Dołhobyczowie