Dos de Mayo
Z Wikipedii
| Wojny napoleońskie w Hiszpanii i Portugalii |
|---|
|
Dos de Mayo - El Bruc - Cabezón - Saragossa (1808) - Medina del Rio Seco - Bailén - Roliça - Pancorbo - Valmaseda - Burgos - Espinoza - Tudela - Somosierra - Saragossa (1809) - Yevenes - Ciudad Real - Sahagún - Benavente - Cacabelos - La Coruna - Talavera - Almonacid - Gerona (1809) - Ocaña - Alba de Tormes - Fuengirola - Côa - Almeida - Buçaco - Fuentes de Oñoro - Albuera - Vitoria - Tuluza |
Dos de Mayo, (hiszp. 2 maja), powstanie w Madrycie przeciwko Francuzom okupującym stolicę Hiszpanii, które wybuchło 2 maja 1808 roku i zostało krwawo stłumione szarżami mameluków marszałka Joachima Murata.
Podczas zamieszek zginęło około 150 Francuzów. Następnego dnia żołnierze rozstrzelali kilkuset uczestników zajść. Konsekwencją powstania był ogólnonarodowy zryw Hiszpanów, którzy masowo ("guerilla") stanęli do walki z okupantem.
Zryw ludności Madrytu uwiecznił na swych obrazach i grafikach malarz hiszpański Francisco Goya, który - należąc do zwolenników Francji - po wojnie musiał wyemigrować do Paryża by uniknąć represji.
Masowy ruch partyzancki, wsparty zbrojną interwencją brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego Wellingtona w Portugalii, doprowadził do wyparcia Francuzów z Półwyspu Iberyjskiego i zakończenia wojny w roku 1814.
[edytuj] Bibliografia
- Charles J. Esdaile, Fighting Napoleon, Yale University Press, 2004, ISBN 0-3001-0112-0
