Eugeniusz Ślaski

Eugeniusz Ślaski - (ur. 13 stycznia 1873 ^[1] w majątku Tadulin w guberni witebskiej, zm. 24 października 1935 w Nowym Glinczu) - podpułkownik rosyjskiej kawalerii i generał brygady Wojska Polskiego.

Spis treści

Ukończył szkołę oficerów kawalerii w Elizawietgradzie w 1895. Mianowany podporucznikiem służby zawodowej w armii rosyjskiej. W trakcie I wojny światowej awansował na podpułkownika.

W 1917 przeszedł do I Korpusu Polskiego, gdzie był najpierw dowódcą szwadronu, a następnie dywizjonu 2 Pułku Ułanów.

4 listopada 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika. W czasie wojny z bolszewikami dowodził kolejno: Pułkiem Jazdy Tatarskiej, 13 Pułkiem Ułanów i IX Brygadą Jazdy. Od października 1920 inspektor kawalerii w Dowództwie Okręgu Generalnego w Łodzi i dowódca IX Brygady Jazdy. Od września 1921 dowódca IV Brygady Jazdy. W maju 1923 mianowany szefem Departamentu II Kawalerii w Ministerstwie Spraw Wojskowych. 31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 4 lokatą. ^[2] 1 czerwca tego roku objął dowództwo 4 Dywizji Kawalerii. W grudniu 1925 przeniesiony został z Oficerskiego Trybunału Orzekającego do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie z równoczesnym czasowym powierzeniem obowiązków zastępcy dowódcy okręgu korpusu. ^[3] Od maja 1926 dowodził 8 Samodzielną Brygadą Kawalerii w Starogardzie. W kwietniu 1927 przeniesiony w stan spoczynku.

Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 175,
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 329,