Eugeniusz Filipowicz
Z Wikipedii
Eugeniusz Filipowicz (ur. 31 grudnia 1903 roku w Koluszkach, zm. 3 marca 1999 w Warszawie)
W latach 1918 - 1924 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. J.H. Dąbrowskiego w Kutnie. W czerwcu 1920 roku wstąpił ochotniczo do 37 Pułku Piechoty Ziemi Łęczyckiej biorąc udział w bojach z bolszewikami pod Górą Kalwarią, Baboszewem, Rohatynem i Złoczowem. Po maturze trafił na studia w Wyższej Szkole Handlowej (obecnie SGH), gdzie w 1927 roku ukończył Wydział Samorządowy.
Po powrocie do Kutna zajmował różne stanowiska urzędnicze. W 1934 roku przez półtora miesiąca pełni funkcję burmistrza komisarycznego miasta Kutno. 25 listopada 1936 roku poparty przez PPS zostaje burmistrzem miasta Kutno. Funkcję tę pełni do września 1939 roku. W okresie pełnienia funkcji burmistrza otworzył nową szkołę powszechną nr 6 w Kutnie, zbudował nowe hydrofornie, wykupił na Azorach, na potrzeby miasta , grunty, a także nabył na rzecz miasta park i pałac Zawadzkiego (obecny Park Wiosny Ludów). W 1938 roku został wybrany posłem na Sejm RP z ramienia Obozu Zjednoczenia Narodowego.
Po wybuchu wojny pozostał w Kutnie do 6 września 1939 roku pełniąc funkcję szefa obrony narodowej. Po otrzymaniu rozkazu ewakuacyjnego od wojewody łódzkiego zabezpieczył dokumenty i kasę miejską i przekazał je dwa dni później w ręce władz wojskowych w Warszawie.
Po zakończeniu działań wojskowych wrócił do Kutna, gdzie został aresztowany przez gestapo. Uciekł z łódzkiego obozu dla oficerów rezerwy i w listopadzie 1939 roku dotarł do Warszawy. Został członkiem ZWZ i służył pod dowództwem płk Alojzego Horaka. Został szefem podokręgu "Tuchola - Olsztyn". Podlegały mu trzy inspektoraty i dwanaście obwodów m.in. Płock, Mława, Pułtusk, Ciechanów, Sierpc, Ostrołęka i Płońsk. W czerwcu 1941 roku został aresztowany przez gestapo w punkcie kontaktowym na ul. Żurawiej w Warszawie. Trafił do hitlerowskiego więzienia na Pawiaku. Był brutalnie przesłuchiwany, ale wytrzymał śledztwo nie załamując się. Uczestniczył w pawiackim ruchu oporu, dzięki kontaktowi z więzionym tam szkolnym kolegą Józefem Sulińskim. Poparty przez tajną organizację został bibliotekarzem, a potem pisarzem w kancelarii polskiej na Pawiaku. Współorganizował ucieczkę z Pawiaka. Dnia 3 marca 1942 roku wraz z trzema innymi więźniami przy pomocy strażnika B. Kuczorskiego dokonał udanej ucieczki.
Zdekonspirowany w Warszawie został inspektorem oddziałów partyzanckich na terenie okręgu podlaskiego w Brześciu. Wziął udział w akcji Burza. Służbę w Armii Krajowej skończył we wrześniu 1944 roku w stopniu majora.
Po wojnie pracował w Gospodarczym Zrzeszeniu Samorządu Terytorialnego i w Centrali Druków Administracji Publicznej w Warszawie. Następnie związał się ze służbą zdrowia. Był m.in. dyrektorem ekonomicznym w Państwowym Zakładzie Wydawnictw Lekarskich. W styczniu 1965-67 pełnił tam funkcję dyrektora naczelnego. 1 stycznia 1972 roku przeszedł na emeryturę. Był aktywnym działacz TNOiK, Stowarzyszenia Weteranów Wojny Polsko-Bolszewickiej oraz przewodniczącym Zarządu Środowiska byłych Więźniów Politycznych Pawiaka. Dnia 11 listopada 1990 został mianowany podpułkownikiem WP. Kawaler Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski.
19 czerwca 1998 roku Rada Miejska Kutna nadała panu Eugeniuszowi Filipowiczowi Honorowe Obywatelstwo Miasta Kutna podejmując uchwałę nr 589/LXIII/98.
