Eugeniusz Pogorzelski

Z Wikipedii

Eugeniusz Bronisław Pogorzelski (ur. 13 stycznia 1867 w Sannikach w pow. gostynińskim, zm. 18 marca 1934 w Warszawie) - pułkownik rosyjskiej piechoty i generał dywizji Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Służba w Armii Rosyjskiej i polskich formacjach wojskowych w Rosji 2 Słuzba w Wojsku Polskim 3 Ordery i odznaczenia: 4 Zobacz: 5 Bibliografia 6 Przypisy

[edytuj] Służba w Armii Rosyjskiej i polskich formacjach wojskowych w Rosji

Kształcił się w Warszawie i Oficerskiej Szkole Piechoty w Wilnie. Od 1890 oficer zawodowy rosyjskiej piechoty. Brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904 ,- 1905 i I wojnie światowej - dowódca batalionu i pułku piechoty. Podpułkownik z 1915, pułkownik z 1916. Od grudnia 1917 dowódca 8 Dywizji Strzelców Polskich w III Korpusie Polskim na Wschodzie (w Rosji) na Ukrainie. Po likwidacji dywizji dowódca 5 polskiego pułku zapasowego w Kiszyniowie, z którym dołączył na Ukrainie do II Korpusu Polskiego na Wschodzie (w Rosji). Po rozwiązaniu Korpusu został czasowo szefem sztabu 4 Dywizji Piechoty gen. L. Żeligowskiego, po czym powrócił do odtworzonego przez gen. Józefa Hallera Korpusu. Podczas bitwy pod Kaniowem dostał się do niewoli niemieckiej.

[edytuj] Słuzba w Wojsku Polskim

Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Listopad 1918 - luty 1919 dowódca Brygady Kresowej, luty - maj 1919 zastępca dowódcy Okręgu Wojskowego Częstochowa, dowódca Okręgu Wojskowego Kielce, maj 1919 - grudzień 1920 dowódca XIV Brygady Piechoty i czasowo dowódca 7 Dywizji Piechoty. Generał brygady z 1 czerwca 1919. Grudzień 1920 - styczeń 1923 dowódca 7 Dywizji Piechoty. W 1921 odbył kurs wyższych dowódców. Styczeń - marzec 1923 zastępca dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie, marzec - sierpień 1923 dowódca Okręgu Korpusu I w Warszawie.

31 marca 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała dywizji ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 5 lokatą. ^[1]

Sierpień 1923 - styczeń 1924 zastępca szefa Administracji Armii, luty - czerwiec 1924 zastępca dowódcy Okręgu Korpusu IV Łódź, czerwiec 1924 - kwiecień 1927 członek Oficerskiego Trybunału Orzekającego. Od 30 kwietnia 1927 w stanie spoczynku. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych

[edytuj] Zobacz:

• Generałowie polscy
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
• Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka

[edytuj] Bibliografia

• T. Kryska Karski S. Żurakowski Generałowie Polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania Warszawa 1991
• H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001

Przypisy