Gmina Chełm Śląski

Z Wikipedii

Gmina Chełm Śląski

Herb gminy

Rodzaj gminy

wójt

Stanisław Jan Jagoda (2006)

Urząd gminy

ul. Konarskiego 1
41-403 Chełm Śląski
tel. (032) 225 75 03-04
faks (032) 225 75 03 w. 43

Powierzchnia

23,22 km²

Liczba sołectw

Liczba miejscowości

Populacja (2005)
• liczba ludności
• gęstość

5 556
239,3 osób/km²

Strefa numeracyjna

032 (do 2005)

Tablice rejestracyjne

SBL

Strona internetowa gminy

BIP gminy

Widok na Chełm Śląski

Szkoła, Urząd Gminy, kościół

Gmina Chełm Śląski (dawn. gmina Chełm) – gmina wiejska w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie bieruńsko-lędzińskim.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Chełm Śląski jest gminą wiejską położoną w środkowo-wschodniej części województwa śląskiego. Na obszarze gminy, o powierzchni 23,22 km², mieszka 5556 osób. Gęstość zaludnienia wynosi 239,3 osób na 1 km². 1190 mieszkańców gminy znajduje zatrudnienie w przemyśle, rzemiośle i rolnictwie.

W skład gminy wchodzą sołectwa:

Na współczesnych mapach występują jeszcze nazwy historyczne osad: Błędów, Czerniny, Gamrot i Kopciowice Osada z Kolonią Leśną.

Na północnych krańcach Chełmu Śląskiego usytuowany jest zbiornik wody pitnej, oficjalnie nazwany zbiornikiem Dziećkowice – teren po byłej kopalni piasku w Imielinie. Największym wzniesieniem jest Chełmska Góra zwana Smutną Górą (284,3 m n.p.m.).

Przez teren Chełmu przepływa rzeka Przemsza wraz z dopływami: Imielinką i Potokiem Rothera oraz Potok Goławiecki z uchodzącym do niego potokiem Mąkołowiec, należącymi do dorzecza górnej Wisły. Z przeszłości zachowały się liczne stawy pohodowlane w tym tzw. Pacwowe Stawy, Staw Kudrowiec, oczka wodne w Dolinie Przemszy i osadnik w rejonie ul. Błękitnej.

Na ochronę z punktu widzenia kulturalnego i przyrodniczego zasługują: Dolina Przemszy, tzw. Smutna Góra, górny odcinek potoku Mąkołowiec z zespołem Pacwowych Stawów, a także zespół parkowy w Kopciowicach. Wartość kulturową posiadają kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, budynek mieszkalny pochodzący z połowy XIX wieku (drewniany na podmurowaniu) przy ul. Śląskiej 36, zespół dworski w Kopciowicach (dwór, spichlerz, obora i stodoła) oraz kamienna figura przydrożna przy ul. Śląskiej 57 i krzyże przydrożne: obok drogi do osady Gamrot, na dawnym cmentarzu cholerycznym na Smutnej Górze i przy ul. Chełmskiej.

[edytuj] Historia

W 1391 roku, książę Jan II napadł na zamek Lipowiec biskupa krakowskiego Jana z Radliczyc, położony 20 km na wschód na Ziemi Krakowskiej. Ponieważ nie mógł go zdobyć i ograbić więc z zemsty spustoszył i spalił okoliczne wioski należące do biskupa krakowskiego. Z powodu takiego postępowania księcia Jana II, biskup krakowski wniósł skargę do króla czeskiego Wacława Luksemburskiego, który polecił Janowi II, aby się upokorzył i uczynił zadość żądaniom biskupa. Król czeski Wacław nie chciał aby skarga biskupa trafiła do króla polskiego, którym był Władysław Jagiełło, a którego władza z roku na rok była potężniejsza. W dodatku król czeski był związany sojuszem z królem polskim. Na skutek tego w dniu 23 sierpnia 1391 roku zwołano do Opawy przedstawicieli – księcia Jana II i biskupa krakowskiego, gdzie książę Jan II podpisał dokument, na mocy którego, oddał biskupowi trzy wioski położone po prawej stronie Przemszy.

W dokumencie tym podkreślono, że biskup krakowski otrzymuje te wioski z pełnymi prawami suwerenności "cum omni jure nostro ducale" i że z posiadania tych wiosek, nie będzie składał żadnego lenna. Od tego roku Chełm, Kosztowy i Imielin należały do Polski, aż do I rozbioru w roku 1772

W czasie wojen napoleońskich miejscowości te ponownie wróciły do Polski. Z chwilą likwidacji Księstwa Warszawskiego, ziemie te zajęły wojska rosyjskie, a następnie umową zawartą w 1817 r. Między Prusami, Austrią i Rosją. Chełm, Kosztowy i Imielin objęli we władanie Prusacy, którzy panowali tu aż do wybuchu I powstania śląskiego w roku 1919