Henryk Baranowski (reżyser)

Z Wikipedii

Henryk Baranowski
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1943 Tarnopol, Polska
Ważne role
Krzysztof w Dekalogu I
Profil w bazie IMDb
Profil w bazie filmpolski.pl
Profil w bazie e-teatr.pl
Profil w bazie Filmweb.pl

Henryk Baranowski (ur. 9 lutego 1943 w Tarnopolu), polski reżyser teatralny, scenarzysta i aktor, także scenograf. Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (1968) oraz Wydziału Reżyserskiego PWST w Warszawie (1973). W 1993 roku był dyrektorem warszawskiego Teatru Współczesnego. Od 2003 roku jest dyrektorem Teatru Śląskiego w Katowicach.

Jest autorem znanych i wielokrotnie nagradzanych inscenizacji teatralnych i operowych. Do jego najważniejszych osiągnięć reżyserskich należą: kontrowersyjne Dziady w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), Dzień dobry i do widzenia (1976), Zamek (1976) na podstawie Franza Kafki, Peepshow (1992), które zostało wyróżnione James Jefferson Award dla najlepszego przedstawienia sezonu w Chicago, oraz Echnaton (2000). W 2004 roku wystawił w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu Życie z idiotą Alfreda Sznitkego, według prozy Wiktora Jerofiejewa, które otrzymało Wszechrosyjską Maskę Operową dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji.

Dla Teatru Telewizji zrobił m.in. Noc jest matką dnia (2004) z wysoko ocenionymi kreacjami aktorskimi Jana Peszka i Haliny Łabonarskiej, Świętą wiedźmę (2003) z Magdaleną Cielecką w roli głównej oraz według własnego scenariusza Puste niebo (1999).

Jako aktor pojawił się w epizodach w Róży Luksemburg Margarethe von Trotty i Panu Tadeuszu Andrzeja Wajdy. Główną rolę zagrał u Krzysztofa Kieślowskiego w Dekalogu I, gdzie wcielił się w postać naukowca, racjonalisty i ateisty, który zbytnio zaufał możliwościom współczesnej nauki. Wystąpił także w kilku przedstawieniach Teatru Telewizji.

Spis treści 1 Spektakle teatralne 1.1 Inscenizacje 1.1.1 Współpraca 1.1.2 Reżyseria 1.2 Role teatralne 2 Filmografia 3 Nagrody 4 Linki zewnętrzne

[edytuj] Spektakle teatralne

[edytuj] Inscenizacje

[edytuj] Współpraca

Teatr Powszechny Warszawa

• 1969 - Becket, czyli honor Boga - asystent reżysera (reż. Jan Maciejowski)

PWST, Warszawa

• 1970 - Mądremu biada - współpraca reżyserska (reż. Zbigniew Zapasiewicz)

Operetka Warszawska, Warszawa

• 1971 - Zemsta nietoperza - asystent reżysera (reż. Erwin Leister)

Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego, Katowice

• 2005 - Król Edyp - inscenizacja (reż. Grzegorz Kempinsky)

[edytuj] Reżyseria

Teatr Ateneum im. S. Jaracza, Warszawa

• 1971 - Pokojówki

Teatr Polski, Poznań

• 1971 - Szkoła żon

Teatr im. W. Bogusławskiego, Kalisz

• 1972 - Trucizna, miłość, śpiew (także libretto)
• 1972 - Mąż i żona

Teatr Polski, Bydgoszcz

• 1973 - Upiory
• 1975 - Pokojówki
• 1975 - Publiczność zwymyślana

Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego, Koszalin-Słupsk

• 1974 - Dama Kameliowa (także scenariusz)
• 1974 - Dziś bliźniaki (także opracowanie tekstu)
• 1975 - Ich czworo

Estrada, Szczecin

• 1975 - Linie naszych dłoni. Poezja Czarnej Afryki

Teatr im. S. Jaracza, Olsztyn-Elbląg

• 1975 - Zamek
• 1976 - Dzień dobry i do widzenia
• 1976 - Iwona, księżniczka Burgunda
• 1977 - Dziady

Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego, Katowice

• 1978 - Zmierzch długiego dnia
• 1978 - Młyny Totenhornu (także adaptacja)
• 2004 - Dzielenie przez zero
• 2004 - Mein Kampf (także scenografia)
• 2006 - Makbet (także scenografia)

Teatr Szwedzka 2/4, Warszawa

• 1991 - ...Tak chcę tak (także scenografia)
• 1992 - Zamek (także scenografia)

Teatr Wielki im. S. Moniuszki, Poznań

• 1993 - Zemsta nietoperza

Instytut Teatru Narodowego (Teatr Mały), Warszawa

• 1993 - Upiory (także scenografia)

Teatr Rozmaitości, Warszawa

• 1995 - Peepshow (także scenografia)
• 1996 - Proces (także scenografia)

Teatr Bagatela im. T. Boya-Żeleńskiego, Kraków

• 1996 - Czarna komedia (także scenografia)

Teatr Wielki, Łódź

• 2000 - Echnaton (także scenografia)
• 2001 - Porgy and Bess
• 2007 - Cyrulik sewilski (także adaptacja libretta, dekoracje)

Opera Krakowska

• 2004 - Rigoletto (także scenografia)

Teatr Ludowy, Kraków-Nowa Huta

• 2006 - Stara kobieta wysiaduje

Za granicą

• 1986 - Król Dawid
• 1989 - Proces

Teatr Telewizji

• 1992 - ...Tak chcę tak (także scenografia, układ tekstu)
• 1998 - Dla Fedry
• 2003 - Święta wiedźma
• 2004 - Noc jest matką dnia

[edytuj] Role teatralne

Teatr Telewizji

• 1997 - Szara róża jako Ojciec (reż. Tomasz Dettloff)
• 1997 - Śmierć w Tyflisie jako Mąż (reż. Maciej Dejczer)
• 1998 - Duże i małe (reż. Piotr Łazarkiewicz)

[edytuj] Filmografia

• 1972 - Wszystko (reż. Piotr Szulkin)
• 1986 - Róża Luksemburg jako Józef, brat Róży (reż. M. von Trotta)
• 1988 - Dekalog I jako Krzysztof (reż. K. Kieślowski)
• 1988 - Dekalog III jako Krzysztof (reż. K. Kieślowski)
• 1999 - Pan Tadeusz jako Napoleon Bonaparte (reż. A. Wajda)

[edytuj] Nagrody

• 1976 - I Nagroda za przedstawienie Dzień dobry i Do widzenia na Festiwalu Teatrów Małych Form w Szczecinie
• 1976 - Nagroda główna za reżyserię i Puchar za najlepsze przedstawienie za Zamek na Festiwalu Polski Północnej w Toruniu
• 1991 - Nagroda ITI za Popularyzację Polskiej Kultury Teatralnej za Granicą
• 1992 - Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych za Wybitne Zasługi w Szerzeniu Polskiej Kultury i Sztuki za Granicą
• 1992 - "James Jefferson Award" za najlepsze przedstawienie sezonu w Chicago za Peepshow
• 2000 - "Złota Maska" za najlepszą inscenizację i reżyserię oraz "Srebrna Maska" za najlepszy spektakl za Echnatona w Teatrze Wielkim w Łodzi
• 2004 - Wszechrosyjska Złota Maska za najlepszą inscenizację operową w Rosji za Życie z idiotą w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Sylwetka Henryka Baranowskiego na portalu teatry.art