IX Symfonia Beethovena

Z Wikipedii

IX Symfonia d-moll op. 125 Ludwiga van Beethovena to jeden z najwybitniejszych i najbardziej znanych utworów muzyki klasycznej. Znana także jako "Symfonia Radości". Jest to też zarazem ostatnia symfonia Beethovena, którą ukończył w całości.

Spis treści 1 Dedykacja 2 Premiera 3 Budowa 4 Instrumentalizacja 5 Ciekawostki 6 Zobacz też 7 Linki zewnętrzne 8 Przypisy

[edytuj] Dedykacja

Beethoven zadedykował IX symfonię królowi pruskiemu, Fryderykowi Wilhelmowi III.

[edytuj] Premiera

Po raz pierwszy publicznie symfonia została wykonana 7 maja 1824 roku w Wiedniu. Jej premiera spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem. Beethoven dyrygował swoim dziełem. Dotknięty już wówczas całkowitą głuchotą, nie słyszał owacji na zakończenie utworu, odwrócony tyłem do publiczności. Według anegdoty, podeszła do niego pierwsza skrzypaczka i odwróciła w stronę publiczności.

[edytuj] Budowa

W finale kompozytor wykorzystał tekst "Ody do radości" Friedricha Schillera. Czwartą część Ody, która najpierw była hymnem Rady Europy, w 1986 przyjęła Unia Europejska.

Składa się z czterech części:

1. Allegro ma non troppo, un poco maestoso
2. Allegro vivace
3. Adagio molto e cantabile
4. Allegro assai

Łączny czas wykonania: około 74 minuty.

[edytuj] Instrumentalizacja

Dzieło zostało napisane na podwójne flety, oboje, klarnety, fagoty, trąbki, 3 puzony, 4 rogi i kotły. W czwartej części dochodzą: flet piccolo, kontrafagot, trójkąt, talerze perkusyjne oraz bęben. Partie wokalne: sopran, alt, tenor, baryton, chór.

[edytuj] Ciekawostki

• Istnieją przypuszczenia, że całkowity czas wykonania symfonii miał wpływ na ustalenie przez twórców (koncerny Philips oraz Sony) pierwotnej pojemności płyty kompaktowej.^[1]
• Rękopis utworu sprzedany za 2,1 mln funtów (równowartość 3,4 mln dolarów) w 2003 roku na aukcji w Londynie stał się jednym z najdroższych na świecie.^[2]
• W 1989 roku Leonard Bernstein poprowadził w Berlinie koncert z okazji zburzenia muru berlińskiego, w którym słowa "Oda do radości" zostały sparafrazowane na "Oda do wolności" (oryg. "Freude" na "Freiheit").
• Fragmenty symfonii są często wykorzystywane jako muzyka filmowa, m.in. w Mechanicznej pomarańczy Stanleya Kubricka, Kornblumenblau Leszka Wosiewicza.

[edytuj] Zobacz też

• Hymn Unii Europejskiej

[edytuj] Linki zewnętrzne

Nagranie w formacie mp3

Przypisy