Juliusz Zulauf

Z Wikipedii

Juliusz Zulauf (ur. 20 sierpnia 1891 we Lwowie, zm. 21 maja 1943 w Murnau) - generał brygady Wojska Polskiego.

Juliusz Zulauf
'
Życie	Generał brygady
Data urodzenia	20 sierpnia1881 Lwów
Data śmierci	21 maja1943 Murnau
Kariera
W służbie od
Pełniona funkcja
Główne wojny i bitwy
Odznaczenia

Spis treści 1 Młodość 2 Działalność niepodległościowa i służba w Legionach Polskich 3 Służba w Wojsku Polskim 4 Awanse: 5 Ordery i odznaczenia: 6 Zobacz: 7 Źródła: 8 Przypisy

[edytuj] Młodość

Urodził się i wychował we Lwowie. Był synem Józefa i Marii z Małuszyńskich. W 1910 ukończył siedmioklasową szkołę realną we Lwowie. W latach 1910-1913 studiował na Wydziale Inżynierii Wodnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie. W latach 1913-1914 odbył jednoroczną służbę w c.k. armii.

[edytuj] Działalność niepodległościowa i służba w Legionach Polskich

W czasie studiów działał w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego.

W sierpniu 1914 w stopniu podporucznika wstąpił do Legionów Polskich, dowodził kompanią w 2 Pułku Piechoty Legionów. W lipcu jako porucznik dowodził kompanią w 5 Pułku Piechoty. W sierpniu 1916 w walkach pod Opłową został ranny w nogę i dostał się do niewoli rosyjskiej. Z niewoli udało mu się uciec jeszcze w tym samym roku. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do armii austriackiej.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

W odrodzonym Wojsku Polskim walczył w obronie Lwowa (listopad 1918 - styczeń 1919), a od 11 maja 1919 dowodził 4 Pułkiem Piechoty Legionów. Poważnie ranny w sierpniu 1919. Kolejno dowodził: od 1 października 1919 garnizonem w Radomiu, od 23 marca 1921 28 Pułkiem Strzelców Kaniowskich, a od 28 września 1921 19 Pułkiem Piechoty. W latach 1926-1927 był dowódcą 3 Pułku Piechoty, przeniesiony na stanowisko dowódcy Piechoty Dywizyjnej 5 DP pozostał na nim do 1930. W kwietniu 1930 mianowany dowódcą 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach.

10 grudnia 1931 Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1932 i lokatą 2 oraz „zezwolił na nałożenie odznak nowych stopni przed 1 stycznia 1932 . ^[1]

Od 1937 dowódca 5 Lwowskiej Dywizji Piechoty. Podczas kampanii wrześniowej dowódca tejże dywizji i Grupy Operacyjnej swojego imienia. Od 14 września do 28 września w oblężonej stolicy dowodził odcinkiem obrony "Warszawa-Wschód" (Praga).

Po kapitulacji Warszawy w niewoli niemieckiej. Zmarł w Oflagu VIIA Murnau 21 maja 1943.

[edytuj] Awanse:

• armia austriacka:
  • podporucznik - 1914,
  • porucznik - 1915,
  • kapitan - 20 sierpnia 1915
• Wojsko Polskie:
  • podpułkownik - wrzesień 1919,
  • pułkownik - lipiec 1923,
  • generał brygady - 1 stycznia 1932.

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi

[edytuj] Zobacz:

• Generałowie polscy
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
• Generałowie polscy w niewoli
• Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka

[edytuj] Źródła:

• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 189,
• Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 368-369,

Przypisy