Kazimierz Orlik-Łukoski

Z Wikipedii

Kazimierz Łukoski ps. "Orlik" (ur. 13 września 1890 we wsi Sokół w powiecie garwolińskim, zamordowany w kwietniu 1940 w Charkowie) - generał brygady Wojska Polskiego.

Spis treści 1 Rodzina 2 Działalność niepodległościowa 3 Służba w Wojsku Polskim 4 Ordery i odznaczenia: 5 Zobacz: 6 Źródła: 7 Przypisy

[edytuj] Rodzina

Był synem Ignacego i Władysławy z Kwasiborskich. Żonaty z Ireną Jung. Miał dwóch synów: Andrzej Łukoski, poległ 18 sierpnia 1944 podczas powstania warszawskiego i Jerzy.

[edytuj] Działalność niepodległościowa

W latach 1914–17 służył w Legionach Polskich. 3 czerwca 1917 przydzielony został do Inspekcji Wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej na stanowisko adiutanta gen. Feliksa Bartha. W latach 1917–18 m.in. w Polskim Korpusie Posiłkowym, następnie w II Korpusie Polskim w Rosji. Był dowódcą 6 pułku strzelców w armii gen. J. Hallera we Francji.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

W 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego. Od października 1921 do sierpnia 1925 służył w Tarnopolu na stanowisku dowódcy piechoty dywizyjnej 12 Dywizji Piechoty. W latach 1927–39 dowódcą 11 Karpackiej Dywizji Piechoty w Stanisławowie.

1 stycznia 1928 Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dnia 1 stycznia 1928 i lokatą 4.^[1]

W kampanii wrześniowej 1939 dowodził Grupą Operacyjną "Jasło" (przemianowaną na Grupę Operacyjną "Południową").

We wrześniu 1939 został zatrzymany przez NKWD i uwięziony w obozie w Starobielsku, a następnie zamordowany w Charkowie (Zbrodnia katyńska).

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Aleksandra Kaczyńskiego z dnia 5 października 2007 został mianowany pośmiertnie do stopnia generała dywizji. ^[2] Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Złoty Krzyż Zasługi - dwukrotnie

[edytuj] Zobacz:

• Generałowie polscy
• Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
• Generałowie polscy w niewoli
• Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka

[edytuj] Źródła:

• Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 124.
• Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 203-204.

Przypisy

To jest tylko zalążek artykułu biograficznego. Jeśli możesz, rozbuduj go.