Krzysztof Klabon

Z Wikipedii

Krzysztof Klabon (ur. ok. 1550 prawdopodobnie w Królewcu, zm. 1616 lub później) - polski kompozytor, lutnista, śpiewak.

Początkowo chłopiec-śpiewak na dworze Zygmunta Augusta, 6 stycznia 1565 został instrumentalistą, wykonując utwory lutniowe na uroczystościach dworskich. 1576 został oficjalnie mianowany kierownikiem kapeli dworskiej, 1596 zastąpiony przez Lukę Marenzio, ponownie na stanowisku od 1598 do 1601. Musiał być jednym z najlepszych muzyków na dworze; dwukrotnie wyjeżdżał z królem Zygmuntem III do Szwecji (1593-1594 oraz 1598), śpiewał także z towarzyszeniem instrumentu na dwóch weselach Zygmunta III, na uroczystości z okazji zdobycia Smoleńska (1611), na weselu Jana Zamoyskiego z Gryzeldą Batorówną (1583). Ostatni zapisek dotyczący Klabona pochodzi z 31 października 1616.

[edytuj] Twórczość

W całości w oryginalnej wersji zachował się tylko cykl 6 pieśni 4-głosowych do tekstu Stanisława Grochowskiego, zatytułowany Pieśni Kalliopy Slowienskiey. Ná teráznieysze, pod Byczyną, zwyćięstwo, wydany w Krakowie w 1588 roku przez Siebeneychera. Pieśni te, jak sama nazwa wskazuje są utworem okazjonalnym, opiewającym zwycięstwo Polaków nad wojskami arcyksięcia Maksymiliana Habsburga w bitwie pod Byczyną. Tytuły pieśni:

I Słuchajcie mię, wszystkie kraje
II Szerokie sarmackie włości
III Sławne potomstwo Lechowe
IV Tryumfuj, wierny poddany
V Głośnym zwycięstwem głośna, Kalliope moja
VI Jesli greccy Hektorowie

W tabulaturze łowickiej w intawolacji (transkrypcji organowej dotarło do nas również 5-głosowe Kyrie paschale.

Z innych dzieł zachowały się tylko: jeden (najwyższy?) głos prawdopodobnie 5-głosowego Officium Sancta Maria oraz teksty wierszy Jana Kochanowskiego, do których muzykę napisał - i śpiewał, jednocześnie akompaniując sobie - Klabon (wyd. Kraków 1583, u Łazarza Andrysowicza).