Leon Janta-Połczyński

Z Wikipedii

Leon Janta Połczyński (ur. 25 maja 1867 w Wysokiej k. Tucholi, zm. 20 lipca 1961 w Poznaniu), polski ziemianin, polityk, działacz społeczny.

Działacz narodowy na Pomorzu Nadwiślańskim, w okresie zaboru pruskiego patron spółdzielczości włościańskiej (od 1898 organizator i patron Kółek Włościańskich ). W latach 1905–1919 redagował tygodnik Kłosy, w latach 1898 – 1905 wydawca Gazety Gdańskiej.

Po odzyskaniu niepodległości w latach 1919 – 1920 podsekretarz stanu w Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej w Poznaniu. Członek delegacji polskiej na konferencję pokojową w Paryżu w 1919. Działacz konserwatywnego Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Rolniczego. Senator RP z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej w latach 1922 –1927. Po przewrocie majowym w 1926 zbliżył się wraz z konserwatystami do tworzonego obozu rządowego sanacji.

Ponownie senator RP z listy BBWR w latach 1930 – 1935. W latach 1930 – 1932 minister rolnictwa w gabinetach Walerego Sławka, Józefa Piłsudskiego i Aleksandra Prystora. W roku 1935 delegat Polski na Europejską Konferencję Ekonomiczną w Brukseli.Na co dzień mieszkał w rodzinnej Wysokiej, gdzie gospodarował na trzech tysiącach hektarów ziemi. Prezes Związku Ziemian Pomorskich.

W czasie wojny i okupacji niemieckiej wysiedlony do Generalnej Guberni. Współpracownik Delegatury Rządu na Kraj. Po roku 1945 zaprzestał działalności politycznej. Kierował Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu.

[edytuj] Bibliografia

• Włodzimierz Jastrzębski Leon Janta Połczyński (1867 - 1961) minister i senator z Borów Tucholskich Toruń 2001 , Wyd. Adam Marszałek, ISBN 83-7174-820-5