Michel Platini
Z Wikipedii
Michel François Platini (ur. 21 czerwca 1955 w Jœuf) - francuski piłkarz, trener i działacz sportowy włoskiego pochodzenia. Uważany za jednego z najlepszych i najbardziej wszechstronnych piłkarzy w historii. Był zawodnikiem m.in. AS Nancy, AS Saint-Etienne oraz przez pięć lat Juventusu Turyn, z którym w tym czasie zdobył dwa mistrzostwa Włoch, Puchar Mistrzów, Puchar UEFA i Puchar Interkontynentalny oraz - indywidualnie - trzykrotnie Złotą Piłkę dla najlepszego piłkarza Europy. Z reprezentacją Francji, w której barwach rozegrał 72 mecze, brał udział w trzech turniejach o mistrzostwo świata oraz - w 1984 roku - triumfował w mistrzostwach Europy (został także królem strzelców tej imprezy). W latach 1988-1992 był selekcjonerem drużyny narodowej. Od połowy lat 90. zasiada we władzach UEFA. Od 26 stycznia 2007 roku jest prezydentem tej organizacji.
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
Piłkarską karierę zaczynał w lokalnych klubach Quiestede i Jœuf. Przełomem w jego karierze było przejście w wieku osiemnastu lat do AS Nancy, z którym w 1978 roku zdobył swoje pierwsze cenne trofeum – Puchar kraju. Rok później grał już w AS Saint-Etienne, który na początku lat 80., także dzięki Platiniemu, odnosił swoje największe sukcesy. To z Saint-Etienne Michel wywalczył swój jedyny tytuł mistrza Francji (w 1981 roku).
Po udanym Mundialu 1982 (Francja przegrała w meczu o trzecie miejsce z Polską) o Platiniego upomniał się Juventus Turyn, przeżywający wówczas pod wodzą Giovanniego Trapattoniego okres piłkarskiego rozkwitu. Przez kolejnych pięć lat (w tym trzy wraz z Polakiem Zbigniewem Bońkiem) stanowił o ofensywnym obliczu drużyny, z którą zdobył wszystkie najważniejsze europejskie trofea. W połowie lat 80. był liderem reprezentacji Francji, która w 1984 roku wywalczyła swój pierwszy tytuł mistrza Europy. Platini zakończył swoją piłkarską karierę w 1987 roku, w wieku trzydziestu dwóch lat.
- 1963-65 –
US Quiestede - 1966-72 – AS Jœuf
- 1973-79 – AS Nancy
- 1979-82 – AS Saint-Etienne
- 1982-87 –
Juventus Turyn
1 Baratelli • 2 Battiston • 3 Bossis • 4 Janvion • 5 Bracci • 6 Lopez • 7 Rio • 8 Trésor • 9 Bathenay • 10 Guillou • 11 Michel • 12 Papi • 13 Petit • 14 Berdoll • 15 Platini • 16 Dalger • 17 Lacombe • 18 Rocheteau • 19 Six • 20 Rouyer • 21 Bertrand‑Demanes • 22 Dropsy • trener: Hidalgo
1 Baratelli • 2 Amoros • 3 Battiston • 4 Bossis • 5 Janvion • 6 Lopez • 7 Mahut • 8 Trésor • 9 Genghini • 10 Platini • 11 Girard • 12 Giresse • 13 Larios • 14 Tigana • 15 Bellone • 16 Couriol • 17 Lacombe • 18 Rocheteau • 19 Six • 20 Soler • 21 Castaneda • 22 Ettori • trener: Hidalgo
[edytuj] Sukcesy piłkarskie
- Puchar Francji 1978 z AS Nancy
- mistrzostwo Francji 1981, finał Pucharu Francji 1981 i 1982 z AS Saint-Etienne
- mistrzostwo Włoch 1984 i 1986, Puchar Włoch 1983, Puchar Mistrzów 1983, Puchar Zdobywców Pucharów 1984, Superpuchar Europy 1984 i 1985 oraz Puchar Interkontynentalny 1985 z Juventusem
- Trzykrotny król strzelców Serie A – w 1983, 1984 i 1985
- Trzykrotny zdobywca Złotej Piłki magazynu France Football – w 1983, 1984 i 1985
W reprezentacji Francji rozegrał 72 mecze (49 jako kapitan) i strzelił 41 goli – mistrzostwo Europy 1984 oraz starty w Mistrzostwach Świata 1978 (faza grupowa), 1982 (IV miejsce) i 1986 (III miejsce).
Za wybitne osiągnięcia sportowe w 1985 roku został odznaczony przez prezydenta Francji Legią Honorową.
1956: Matthews • 1957: Di Stéfano • 1958: Kopaszewski • 1959: Di Stéfano • 1960: Suárez • 1961: Sívori • 1962: Masopust • 1963: Jaszyn • 1964: Law • 1965: Eusébio • 1966: Charlton • 1967: Albert • 1968: Best • 1969: Rivera • 1970: Müller • 1971: Cruijff • 1972: Beckenbauer • 1973: Cruijff • 1974: Cruijff • 1975: Błochin • 1976: Beckenbauer • 1977: Simonsen • 1978: Keegan • 1979: Keegan • 1980: Rummenigge • 1981: Rummenigge • 1982: Rossi • 1983: Platini • 1984: Platini • 1985: Platini • 1986: Biełanow • 1987: Gullit • 1988: van Basten • 1989: van Basten • 1990: Matthäus • 1991: Papin • 1992: van Basten • 1993: Baggio • 1994: Stoiczkow • 1995: Weah • 1996: Sammer • 1997: Ronaldo • 1998: Zidane • 1999: Rivaldo • 2000: Figo • 2001: Owen • 2002: Ronaldo • 2003: Nedvěd • 2004: Szewczenko • 2005: Ronaldinho • 2006: Cannavaro • 2007: Kaká
Pelé • Maradona • Cruijff • Beckenbauer • Platini • Di Stéfano • Puskás • Best • Van Basten • Eusébio • Jaszyn • Charlton • Ronaldo • Moore • Müller • Baggio • Matthews • Zico • Franco Baresi • Garrincha • Maldini • Dalglish • Batistuta • Cantona • Hagi • Romário • Jairzinho • Zidane • Gullit • Charles • Matthäus • Banks • Klinsmann • Bergkamp • Rummenigge • Lineker • Meazza • Rivelino • Didi • Rush • Schmeichel • Rossi • Weah • Owen • Fontaine • Edwards • Zoff • Stoiczkow • Beckham • Finney • Rivaldo • Caniggia • Tostão • Rijkaard • Chilavert • Keegan • Gascoigne • Milla • Laudrup • Szewczenko • Ginola • Hoddle • Sócrates • Roberto Carlos • Shearer • Passarella • Šuker • Dean • Kocsis • Schiaffino • Vieri • Kempes • Neeskens • Riva • Nasazzi • Netzer • Del Piero • Valderrama • Zamora • Francescoli • Davids • Gento • Baxter • Falcão • Giggs • Maier • Boniek • Jennings • Sárosi • Facchetti • Hansen • Kopa • Robson • Sammer • Kubala • Southall • Gérson • Futre • Elkjær • Bebeto
[edytuj] Kariera szkoleniowa
Pod koniec 1988 roku przejął od Henriego Michela stery reprezentacji. Kariera selekcjonera, trwająca cztery lata, przyniosła Platiniemu wiele rozczarowań, z których największe – słaby występ na Euro 1992 – na dobre zniechęciło go do pracy szkoleniowej.
1 Martini • 2 Amoros • 3 Silvestre • 4 Petit • 5 Blanc • 6 Casoni • 7 Deschamps • 8 Sauzée • 9 Papin • 10 Fernandez • 11 Perez • 12 Cocard • 13 Boli • 14 Durand • 15 Divert • 16 Vahirua • 17 Garde • 18 Cantona • 19 Rousset • 20 Angloma • trener: Platini
Georges Verniet i Henri Guerin • Henri Guerin • Jean Snella i José Arribas • Just Fontaine • Louis Dugauquez • Georges Boulogne • Stefan Kovács • Michel Hidalgo • Henri Michel • Michel Platini • Gérard Houllier • Aimé Jacquet • Roger Lemerre • Jacques Santini • Raymond Domenech
[edytuj] Kariera działacza piłkarskiego
Od połowy lat 90. jest prominentnym działaczem UEFA. W latach 1993-1998 był szefem komitetu organizacyjnego mistrzostw świata. W 2005 roku ogłosił, że w następnym wyborach będzie ubiegał się o funkcję szefa tej organizacji. 26 stycznia 2007 roku na XXXI zjeździe UEFA został wybrany na prezydenta. Zastąpił Szweda Lennarta Johanssona.
Ebbe Schwartz • Gustav Wiederkehr • Artemio Franchi • Jacques Georges • Lennart Johansson • Michel Platini
