Olena Teliha
Z Wikipedii
 |
Zasugerowano, aby ten artykuł zintegrować z artykułem Ołena Teliha. |
Olena Teliha, ukr.: Оле́на Іва́нівна Телі́га, (ur. 21 lipca 1906 w Sankt Petersburgu, zm. 22 lutego 1942 w Kijowie) - ukraińska poetka i krytyk literacki.
Urodzona jako Olena Szowgienowa w rodzinie inteligenckiej, jej ojciec był inżynierem budowlanym a matka pochodziła z rodziny związanej z Cerkwią rosyjską. W 1918 przeprowadziła się wraz z rodziną do Kijowa, po zwycięstwie bolszewików nastąpiła kolejna przeprowadzka, tym razem do czechosłowackiej stolicy, Pragi, w 1923. Będąc świadkiem powstania i upadku Ukraińskiej Republiki Ludowej zainteresowała się językiem i literaturą ukraińską. W Pradze studiowała historię i filologię ukraińską. Podczas studiów poznała grupę młodych poetów ukraińskich i sama zaczęła tworzyć poezję.
Po wyjściu za mąż przeprowadziła się do Warszawy, gdzie mieszkała do wybuchu II wojny światowej. W 1939 przystąpiła do Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów, w której udzielała się w dziedzinie kultury i edukacji.
W 1941 powróciła do Kijowa i rozwinęła swoją aktywność literacką, przewodząc Związkowi Pisarzy Ukraińskich i redagując czasopismo "Litawra". Wiele jej publikacji miało wymowę prowokacyjną wobec nazistów. Za publikację podobnych tekstów jej kolegów redagujących pismo "Ukraińskie Słowo" spotkało aresztowanie. Po tym wydarzeniu odmówiła skorzystania z okazji do opuszczenia kraju. Wkrótce potem została aresztowana przez Gestapo, a 21 lutego 1942 rozstrzelana wraz z mężem w Babim Jarze. W celi w której spędziła okres aresztowania pozostał napis: "Tu siedziała i stąd poszła na rozstrzelanie Olena Teliha".
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Wiersze Oleny Telihy (po ukraińsku)
