Park Narodowy Yellowstone

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy Parku Narodowego Yellowstone. Zobacz też: inne obiekty o nazwie Yellowstone.

Park Narodowy Yellowstone Yellowstone National Park
Położenie	Idaho, Montana, Wyoming, USA
Data utworzenia	1872
Powierzchnia	8 980 km²
Liczba odwiedzających rocznie	3 151 342 (2007)
Siedziba	Wyoming
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Oficjalna strona Parku

Mammoth Hot Springs

Park Narodowy Yellowstone (ang. Yellowstone National Park) – park narodowy położony w Stanach Zjednoczonych, na terenie stanów Wyoming, Montana i Idaho. Park narodowy Yellowstone jest pierwszym i najstarszym parkiem narodowym na świecie. Na terenie parku znajdują się słynne gejzery, gorące źródła, wulkany błotne, fumarole i wodospady.

Park usytuowany jest na rozległym wulkanicznym płaskowyżu, pod którym na głębokości 8 km znajduje się ogromna komora magmowa (dł. 70 km, szer. 30 km). W przeszłości (przed ponad 2 mln lat, 1,3 mln lat i 640 tys. lat) dochodziło w tym miejscu do eksplozji superwulkanu, powodujących ogromne i rozległe zniszczenia. Park Narodowy jest rozcięty głębokim wąwozem rzeki Yellowstone. W 1978 roku Park Yellowstone został wpisany na listę światowego dziedzictwa kultury i przyrody UNESCO.

[edytuj] Flora i fauna

Park wchodzi w skład większego ekosystemu uznawanego za ostatni duży i niemal nienaruszony ekosystem w klimacie umiarkowanym na półkuli północnej^[1].

[edytuj] Flora

Na terenie parku występuje około 1100 gatunków roślin naczyniowych. W lasach parku rośnie siedem gatunków drzew iglastych, spośród których najpowszechniejsza jest sosna wydmowa występująca na 80% powierzchni lasów iglastych. Na terenie parku występuje również 186 gatunków porostów, a także około 200 gatunków obcych. Skatalogowano tu również ponad 400 gatunków termofili, choć do tej pory zbadano zaledwie 1% obszarów hydrotermalnych^[2].

[edytuj] Fauna

Mięsożercy:

niedźwiedź brunatny grizzly (Ursus arctos horribilis)
baribal (Ursus americanus)
puma (Puma concolor)
wilk szary (Canis lupus)
rosomak (Gulo gulo)
kojot (Canis latrans)
ryś kanadyjski (Lynx canadensis)
ryś rudy (Lynx rufus)
lis rudy
wydra
bóbr kanadyjski
skunks
bielik amerykański
orzeł przedni (Aquila chrysaetos)
kruk
sroka (Pica pica)
rybołów
pstrąg

Roślinożercy:

bizon
łoś (Alces alces)
jeleń wapiti (Cervus canadensis)
owca kanadyjska (Ovis canadensis)
antylopa widłoroga
mulak
mysz

[edytuj] Ekologia

W Parku Narodowym Yellowstone od początku lat 70. XX w. prowadzona jest polityka przyzwalania na pożary lasu. Wiele roślin parku to pirofity znoszące pożar bez uszczerbku. Także cała formacja roślinna przystosowana jest do przechodzenia pożarów, których powstrzymywanie w pierwszych kilkudziesięciu latach funkcjonowania parku narodowego spowodowało znaczne zmiany struktury roślinności. Według badań ekologicznych pożary formacji zaroślowych występują w cyklu ok. 20-30 lat, a potężne pożary drzewostanu obejmujące duże obszary lasu – w cyklu ok. 300 lat. Rocznie w Parku występuje kilkanaście pożarów punktowych o powierzchni poniżej 0,1 akra i kilka większych pożarów. Prawie wszystkie są pochodzenia naturalnego (uderzenie pioruna). Ostatni pożar wielkopowierzchniowy, pierwszy zarejestrowany w czasach osadnictwa białych, miał miejsce w roku 1988. Spłonęło wówczas 36% powierzchni parku. Jednak wbrew obawom, nie okazał się szczególnie uciążliwy dla dużych zwierząt, a uszkodzenia gleby zagrażające organom podziemnym roślin objęły zaledwie 1% powierzchni. Tak poważne zaburzenie starzejącej się struktury roślinności jest pierwszym etapem naturalnego przywrócenia jej znanego z czasu powoływania Parku Narodowego charakteru. Dzięki niemu możliwe jest odnowienie drzewostanu, gdyż działanie wysokiej temperatury jest czynnikiem niezbędnym do otwarcia szyszek jednego z głównych gatunków parku – sosny wydmowej.