Patrick White

Z Wikipedii

Patrick White (ur. 28 maja 1912 w Londynie, Wielka Brytania, zm. 30 września 1990 w Sydney, Australia) – australijski prozaik, próbujacy swych sił także jako poeta i dramatopisarz. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1973.

White urodził się w Londynie, jego rodzicami byli jednak Australijczycy i gdy miał 6 miesięcy cała rodzina wróciła do Australii, i zamieszkała w Sydney. W wieku 13 lat został wysłany do szkoły w Anglii, gdzie – z dwuletnią przerwą – kształcił się w Cheltenham College i Cambridge (King's College). Po ukończeniu studiów pozostał w Londynie, w czasie II wojny światowej służył w Royal Air Force na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej i Grecji. Po wojnie wraca do Australii i na stałe osiedla się w pobliżu Sydney.

Debiutuje w 1935 tomem poetyckim The Ploughman and Other Poems, swoją pierwszą powieść (Happy Valley) wydaje w 1939, jednak do połowy lat 50. nie odnosi większych sukcesów i okresowo zrywa z literaturą. Przełomem okazuje się wydana w 1956 powieść Drzewo człowiecze, następnie ukazuje się Voss, oparta na autentycznych wydarzeniach z połowy XIX wieku (wyprawa Ludwiga Leichhardta) powieść historyczna o zdobywaniu kontynentu australijskiego przez pierwszych kolonizatorów.

Najwybitniejszy utwór w dorobku pisarza ukazuje się w 1961. Wóz ognisty to rozbudowana, wielowątkowa panorama australijskiego społeczeństwa w pierwszej połowie XX wieku. Bohaterami tej powieści są kolejne fale imigrantów przybywających na Antypody, ale także Aborygen oraz cudem uratowany z Holocaustu niemiecki Żyd. W ten sposób i do Australii docierają wojenny koszmar oraz moralne dylematy odległej Europy.

W następnej dekadzie powstają kolejne istotne książki Australijczyka: The Burnt Ones, Węzeł czy Wiwisekcja.

W 1973 otrzymuje Nobla za epickie i psychologiczne mistrzostwo, dzięki któremu odkryty został nowy literacki kontynent. Niektórzy publicyści i krytycy łączą jednak werdykt noblowskiego jury z przypadajacą na ten okres 200 setną rocznicą geograficznych odkryć Jamesa Cooka.

Najważniejszymi późnymi utworami White'a są Przepaska z liści oraz wspomnieniowe Flaws in the Glass.

[edytuj] Twórczość (wybór)

• Happy Valley(1935)
• Żywi i umarli (The Living and the Dead (1941)
• The Aunt's Story (1948)
• Drzewo człowiecze (The Tree of Man 1956)
• Voss (Voss 1957)
• Wóz ognisty (Riders in the Chariot 1961)
• The Burnt Ones (1964 – zbiór opowiadań)
• Węzeł (1966)
• Wiwisekcja (The Vivisector 1970)
• Oko cyklonu (The Eye of the Storm 1973)
• Przepaska z liści (A Fringe of Leaves 1976)
• Flaws in the Glass (1981)

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Wszystko o Patricku White
• Sylwetka noblisty na oficjalnej stronie Nagrody