Stanisław Grodzki

Z Wikipedii

Stanisław Edward Grodzki (pseud. Edward) (ur. 10 października 1892, zm. 1946 w Warszawie) - polski generał brygady;

Ukończył szkołę realną w Pińsku, następnie Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. W latach 1914-1917 oficer armii rosyjskiej, potem wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Od 1918 w Wojsku Polskim w stopniu majora. W czasie wojny polsko-radzieckiej dowodził batalionem i pułkiem. Za udział w wojnie odznaczony orderem Virtuti Militari V klasy i Krzyżem Walecznych. Po wojnie pełnił służbę w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, a od 1923 w II Oddziale Sztabu Głównego. Później został attaché wojskowym w Belgradzie. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i w 1928 roku uzyskał stopień podpułkownika dyplomowanego i przydział na dowódcę 57 pp. W 1938 awansowany na pułkownika, ukończył kurs dla szefów sztabów w Wyższej Szkole Wojennej. W czasie kampanii wrześniowej szef sztabu Armii "Modlin". W latach 1941–1942 komendant Organizacji Wojskowej „Unii”, 1943–1945 komendant Obszaru Zachód AK, następnie w WP m.in. dowódcą 16 Dywizji Piechoty.