Tadeusz Wilecki

Z Wikipedii

Tadeusz Adam Wilecki właśc. Tadeusz Wałach (ur. 20 marca 1945 w miejscowości Wielkie koło Lubartowa) - polski generał i polityk.

W roku 1963 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Oleśnicy Śląskiej. Następnie w 1967 ukończył Oficerską Szkołę Wojsk Pancernych w Poznaniu. W latach 1971-74 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a w latach 1980-82 - w Akademii Sztabu Generalnego ZSRR.

W latach 1984-1986 był dowódcą 5 Saskiej Dywizji Pancernej w Gubinie. We wrześniu 1989 został mianowany dowódcą Śląskiego Okręgu Wojskowego, zaś w sierpniu 1992 roku prezydent Lech Wałęsa, na wniosek ministra obrony narodowej Janusza Onyszkiewicza, mianował Wileckiego na stanowisko szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Brał udział w tzw. Obiedzie drawskim. Jego rolę w tamtych wydarzeniach opisał tygodnik Przegląd: „Wilecki z Malejczykiem należeli do najważniejszych kucharzy przygotowujących słynny «obiad drawski». Byli w tę aferę zanurzeni po epolety. Byli najbliższymi stronnikami Wałęsy prącego do pełni władzy w Polsce. Jeden z najważniejszych celów na tej drodze stanowiło wyjęcie spod władzy i kontroli ministra obrony narodowej - wówczas Piotra Kołodziejczyka - Wojskowych Służb Informacyjnych i podporządkowanie ich szefowi Sztabu Generalnego^[1]”.

W marcu 1997 prezydent Aleksander Kwaśniewski odwołał go ze stanowiska, a w czerwcu 1998 został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeszedł na emeryturę.

Poświęcił się pracy społecznej (m.in. jako jeden z patronów komitetu budowy pomnika Romana Dmowskiego). W 2000 startował w wyborach prezydenckich z ramienia Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego, z poparciem ugrupowania Rodzina Warszawska, którego liderem był wówczas Roman Giertych. Wilecki uzyskał w nich 0,16% poparcia - 28 805 głosów, co dało mu przedostatnie 11. miejsce.