Włodzimierz Reczek

Z Wikipedii

Włodzimierz Reczek (ur. 24 lutego 1911 w Krakowie, zm. 28 marca 2004), polski działacz sportowy, prawnik.

Ukończył Uniwersytet Jagielloński w 1936, przed II wojną światową pracował jako radca prawny. 1939-1945 uczestnik ruchu oporu. Po wojnie był dyrektorem Spółdzielni Wydawniczej "Wiedza" oraz wicedyrektorem Spółdzielni Wydawniczej "Czytelnik" (1950-1954). W latach 1952-1973 kierował centralnym organem administracji państwowej ds. sportu - Głównym Komitetem Kultury Fizycznej (od 1960 pod nazwą Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki); jego poprzednikiem na tym stanowisku był Józef Faruga, a następcą Bolesław Kapitan.

Pracował jako pedagog na Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach od 1973; docent (obronił doktorat w 1968), 1974-1980 rektor uczelni.

W latach 1952-1974 był także prezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego; zastąpił na tym stanowisku Alfreda Lotha, jego miejsce zajął z kolei w 1974 Bolesław Kapitan. Członkiem Prezydium PKOl był od 1952.

W 1961 został wybrany na członka Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, pełnił tę funkcję 35 lat. Po rezygnacji w 1996 otrzymał dożywotnie honorowe członkostwo MKOl.

W latach 1981-1984 był prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej; w tym okresie reprezentacja Polski osiągnęła jeden z największych sukcesów - trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata w 1982 pod wodzą trenera Antoniego Piechniczka.

Należał również do innych organizacji sportowych i turystycznych, m.in. Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (do 1950, był wiceprezesem) oraz Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (od 1950, pierwszy prezes w latach 1950-1954). Był członkiem organizacji międzynarodowych zajmujących się tą problematyką.

Opublikował wiele prac dotyczących kultury fizycznej i turystyki, m.in. książki Model ludowej kultury fizycznej (1956), Model organizacyjny turystyki (1969); we wcześniejszych latach publikował także artykuły na tematy polityczne i ekonomiczne.

Przez wiele lat pozostawał aktywnym uczestnikiem życia politycznego. W latach 1932-1938 działał w lewicowych organizacjach studenckich; później związany z PPS, w okresie listopad 1945 - grudzień 1948 był sekretarzem Naczelnego Komitetu Wykonawczego PPS. Od 1948 należał do PZPR; 1948-1954 członek Biura Organizacyjnego Komitetu Centralnego, 1948-1972 członek KC. 1945-1956 poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji. W Sejmie Ustawodawczym (1947-1952) był przewodniczącym Komisji Kultury i Sztuki.

Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (1996), Krzyżem Komadorskim Orderu Odrodzenia Polski III klasy, Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy, Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz odznaczeniami zagranicznymi, w tym odznaczeniami międzynarodowego ruchu olimpijskiego.