Witold Gliński
Z Wikipedii
| Witold Gliński kontradmirał |
 |
| ur. 10 V 1925 w Malewie zm. 18 X 1983 w Gdyni |
|
|
|
|
|
|
|
 8 Flotylla Obrony Wybrzeża 7 dywizjon niszczycieli ORP "Grom" |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
   Polonia Restituta Krzyż Walecznych Krzyż Zasługi Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny Medal Za zasługi dla obronności kraju  Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk Krzyż Za Zasługi dla ZHP Order Wojny Ojczyźnianej Medal za Zwycięstwo nad Niemcami |
|
Witold Gliński (ur. 10 maja 1925 roku, zm. 18 października 1983 roku) – polski kontradmirał i doktor nauk wojskowych. Był morskim dyplomowanym oficerem pokładowym niszczycieli. W latach 1944-1946 przebył szlak bojowy z Wrocławia do Drezna w składzie 2. Armii Wojska Polskiego. Po II wojnie światowej, do przedwczesnej śmierci w 1983 roku służył w Marynarce Wojennej, dowodząc ORP "Grom", 7 dywizjonem niszczycieli oraz 8 Flotyllą Obrony Wybrzeża. Przed śmiercią zajmował stanowisko komendanta Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej.
Spis treści |
[edytuj] Wykształcenie
Witold Gliński urodził się 10 maja 1925 roku w Malewie, w rodzinie Stefana i Teofili z Mazurów. Od 1932 do 1937 roku uczył się w szkole w Malewie, a do 1938 roku kontynuował naukę w Nieświeżu. Następnie uczęszczał do Gimnazjum im. Władysława Syrokomli w Nieświeżu, lecz ze względu na działania wojenne nie ukończył go. Po wcieleniu do 2 Armii Wojska Polskiego w 1944 roku odbył frontowy kurs podoficerski.
W 1947 roku zdał maturę i został przyjęty na Wydział Pokładowy Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni, który ukończył w 1951 roku. Był również absolwentem kursu (lata 1952-1953) i studiów podyplomowych (lata 1960-1963) w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR w Leningradzie. W okresie od 1966 do 1967 roku odbył studia dowódcze w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie.
W 1972 roku zaliczył Kurs Kierowniczej Kadry Wojska Polskiego w Akademii Marynarki Wojennej ZSRR. W 1976 roku w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego obronił rozprawę nt. obrony przeciwrakietowej zespołów okrętów i uzyskał stopień naukowy doktora w dyscyplinie nauki wojskowe.
[edytuj] 2 Armia Wojska Polskiego
Służbę liniową rozpoczął na froncie wschodnim w 1944 roku. Otrzymał przydział do kompanii karabinów przeciwpancernych 28 Pułku Piechoty 9. Dywizji Piechoty, w której był dowódcą drużyny, a następnie pisarzem kompanii. Brał udział w walkach o Wrocław, forsowaniu Nysy Łużyciekiej oraz w starciach o Budziszyn, Drezno i Decin. Po zakończeniu II wojny światowej uczestniczył w szeregach 28 Pułku Piechoty w potyczkach z Ukraińską Powstańczą Armią.
[edytuj] Marynarka Wojenna
Pierwsze stanowisko służbowe w Marynarce Wojennej objął na niszczycielu ORP "Błyskawica", na którym został oficerem nawigacyjnym. W latach 1953-1957 przebywał w Sztabie Głównym Marynarki Wojennej w Gdyni, kolejno na stanowiskach: pomocnika szefa Wydziału Wyszkolenia Bojowego ds. okrętów podwodnych (w 1953 roku), flagowego oficera nawigatora (lata 1953-1957) oraz starszego inspektora Wydziału Wyszkolenia Bojowego ds. nawigacyjnych (w 1957 roku). Następnie dowodził 7 dywizjonem niszczycieli w Gdyni i jednocześnie niszczycielem ORP "Grom".
Od 1963 do 1967 roku był szefem Wydziału Operacyjnego w Oddziale Operacyjnym Sztabu Głównego w Marynarki Wojennej, po czym objął funkcję szefa Sztabu - zastępcy dowódcy 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu. Od 1968 roku dowodził 9 Flotyllą Obrony Wybrzeża, a w 1971 roku wyznaczono go komendantem Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni. Zmarł nagle 18 października 1983 roku w Gdyni. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Witomińskim.
| Awansował kolejno na stopnie oficerskie: | |
|
|
Zasiadał w Komitecie Badań Morza i Radzie Naukowej Urzędu Gospodarki Morskiej. Był członkiem Towarzystwa Wiedzy Obronnej. Autor książki "Morskie operacje desantowe w II wojnie światowej" oraz kilkudziesięciu artykułów o tematyce wojenno-morskiej.
[edytuj] Odznaczenia
- Krzyż Komandorski (1980 rok), Krzyż Oficerski (1974 rok) i Krzyż Kawalerski (1966 rok) Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta)
- Krzyż Walecznych (1945 rok)
- Złoty Krzyż Zasługi (1959 rok)
- Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (1968 rok)
- Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1975 rok)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1946 rok)
- Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (radziecki, 1968 rok)
- Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (radziecki, 1946 rok)
- Krzyż Walecznych (czechosłowacki, 1948 rok)
- Wpis do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich (1975 rok)
- Złoty Krzyż Zasługi dla Związku Harcerstwa Polskiego (1983 rok)
[edytuj] Bibliografia
- Kmdr ppor. mgr Piotr Andrzejewski, kmdr ppor. mgr inż. Zygmunt Białogłowski, kpt. mar. mgr inż. Tomasz Dolny, kmdr por. dr Henryk Karwan, kpt. mar. inż. Janusz Królikowski, kadm. Michał Michalski, kmdr por. dypl. Andrzej Walor. "Przegląd Morski." Wyd. kwiecień 2005 rok. Nr 4/2005.
| Poprzednik kontradm. Zygmunt Rudomino |
 |
dowódca 8 Flotylli Obrony Wybrzeża 1969 - 1971 |
|
Następca kontradm. Kazimierz Bossy |
