Wojciech Hausner

Z Wikipedii

Wojciech Hausner

Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1957 Kraków
poseł III kadencji Sejmu
Okres urzędowania	od 20 października 1997 do 18 października 2001
Przynależność polityczna	Akcja Wyborcza Solidarność


Stopień harcerski	Harcerz Rzeczypospolitej
Stopień instruktorski	Harcmistrz
Organizacja harcerska	ZHP, ZHP-1918, ZHR
Przewodniczący ZHR
Okres sprawowania	od 28 lutego 1993 do 16 lutego 1995
Poprzednik	Tomasz Strzembosz
Następca	Feliks Borodzik
Przewodniczący ZHP-1918
Okres sprawowania	od 1 grudnia 1990 do 3 października 1992

Wojciech Hausner (ur. 14 stycznia 1957 w Krakowie) – polski polityk, nauczyciel, historyk, samorządowiec, poseł na Sejm III kadencji, w latach 1993-1995 przewodniczący ZHR.

Jego przodkowie przybyli na ziemie polskie do wsi Tarnawiec w okolice Leżajska z południowych Niemiec w latach 80. XVIII wieku w ramach akcji osadniczej prowadzonej przez cesarza Austrii Józefa II. Na początku lat 70. XIX wieku Jan Hausner (1849-1939) osiedlił się w Podgórzu koło Krakowa. Dziadek Wojciecha, Albin Hausner (1902-1943) był porucznikiem Armii Krajowej, zginął w obozie Auschwitz-Birkenau.

[edytuj] Życiorys

W latach 1958-1959 jego rodzina mieszkała w Bronowicach, następnie przeniosła się w pobliże Placu Na Stawach. Od 1963 do 1975 zamieszkiwała w Nowej Hucie, gdzie ukończył szkołę podstawową nr 100 i XII Liceum Ogólnokształcące. W 1975 rodzina powróciła do Bronowic na osiedle Widok.

Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (1977-1980), ekonomię i organizację obrotu towarowego i usług na Akademii Ekonomicznej w Krakowie (1981-1982). Ukończył historię w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (1984-1989), broniąc pracę magisterską zatytułowaną Geneza i początki skautingu w Krakowie na tle organizacji niepodległościowych młodzieży gimnazjalnej w latach 1907-1912. Podczas studiów prawniczych był członkiem koła naukowego Towarzystwa Biblioteki Słuchaczów Prawa UJ.

Pracę zawodową rozpoczął w 1982 jako zaopatrzeniowiec w BSiPH "Biprostal". Następnie w latach 1982-1984 odbył zasadniczą służbę wojskową jako radiotelegrafista i dowódca drużyny w jednostkach wojsk lotniczych w Mrągowie i - w stopniu kaprala - Leźnicy Wielkiej. W 1986 został zatrudniony w Młodzieżowym Domu Kultury w Krakowie, najpierw na stanowisku instruktora-nauczyciela, potem kierownika działu imprez i kierownika działu naukowego. Równocześnie od 1987 pracował jako nauczyciel historii w Szkole Podstawowej nr 50 im. Włodzimierza Tetmajera. W latach 1994-1997 był przewodniczącym rady tej szkoły.

W 1994 zasiadał w komitecie organizacyjnym obchodów jubileuszu 700-lecia lokacji Bronowic, przewodniczył zespołowi do spraw organizacji jubileuszu w szkołach. Kieruje zespołem redakcyjnym "Bronowickich Zeszytów Historyczno-Literackich". Od 1995 działa w Towarzystwie Przyjaciół Bronowic. W latach 1995-1998 zasiadał w Wojewódzkim Komitecie Ochrony Pamięci, Walki i Męczeństwa, od 1999 należy do małopolskiego komitetu. Był przewodniczącym jury drugiej i trzeciej edycji krakowskiej Samorządowego Konkursu Nastolatków "8 Wspaniałych" (1996 i 1997). W 2000 wszedł w skład Honorowego Komitetu Ratowania Kopca Kościuszki.

Żonaty (żona Mariola), ma czworo dzieci Annę, Jana, Katarzynę i Franciszka.

[edytuj] Harcerstwo

Od pierwszych lat szkoły podstawowej działał w harcerstwie. Prowadził drużyny w Szkole Podstawowej nr 100 i nr 83 w Nowej Hucie. Pod koniec lat 70. związał się z jedną z najstarszych krakowskich drużyn - 5. Krakowską Drużyną Harcerzy. W hufcu ZHP Kraków-Krowodrza zdobył w 1982 stopień harcmistrza.

W latach 1984-1989 był członkiem niejawnego, działającego wewnątrz Związku Harcerstwa Polskiego, Niezależnego Ruchu Harcerskiego i Ruchu Harcerstwa Rzeczypospolitej. Współpracował z kierowanym przez bp. Kazimierza Górnego Krajowym Duszpasterstwem Harcerek i Harcerzy. W latach 1985-1987 był członkiem redakcji, a w latach 1987-1994 redaktorem naczelnym wychodzącego pierwotnie poza cenzurą ogólnopolskiego pisma "Czuwajmy".

W 1987 współorganizował harcerską "Białą Służbę" podczas III Pielgrzymki Jana Pawła II do Polski. W 1988 podpisał "List otwarty do społeczeństwa polskiego" w sprawie wychowania harcerskiego i uczestniczył w IV Światowym Zlocie Harcerstwa na emigracji w USA, gdzie był autorem wystawy o Niezależnym Ruchu Harcerskim.

W latach 1988-1989 był komendantem hufca ZHP Kraków-Krowodrza.

Od 1989 był kolejno Naczelnikiem Harcerzy (do 1990) i Przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego rok założenia 1918 (do 1992). Po zjednoczeniu z ZHR w latach 1993-1995 zajmował stanowisko przewodniczącego, następnie do 1997 wiceprzewodniczącego związku. Od 1995 do 1998 był zastępcą sekretarza generalnego Federacji Harcerstwa Polskiego.

[edytuj] Działalność polityczna

W 1981 wstąpił do Niezależnego Zrzeszenia Studentów Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Uczestniczył w strajku studenckim w lutym 1981. Po wprowadzeniu stanu wojennego przez kilka miesięcy zaangażował się w kolportaż wydawnictw podziemnych. W latach 1989-1990 był przewodniczącym koła NSZZ "Solidarność" w Szkole Podstawowej nr 50.

W 1991 został członkiem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, zasiadał we władzach regionalnych tej partii (m.in. jako wiceprzewodniczący). Od lipca 1999 do czasu rozwiązania partii był członkiem zarządu głównego ZChN. Był także pełnomocnikiem małopolskim i wiceprzewodniczącym regionalnej Akcji Wyborczej Solidarność.

W latach 1994-1998 był członkiem Komisji Edukacji i Kultury Fizycznej Rady Miasta Krakowa spoza rady. W 1997 z listy krajowej AWS został posłem III kadencji. Jego kandydaturę - poza macierzystym ZChN - rekomendowało Naczelnictwo ZHR. W Sejmie działał w zespole chrześcijańsko-narodowym (w ramach Klubu Parlamentarnego AWS), w utworzonym z inicjatywy Kazimierza Ujazdowskiego zespole "Edukacja Jutra" oraz w Parlamentarnym Zespole Przyjaciół Harcerstwa. Był wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych oraz od kwietnia 1998 członkiem Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży. W 1998 był przewodniczącym podkomisji zajmującej się projektem uchwały o sytuacji młodego pokolenia i członkiem podkomisji pracującej nad ustawą "Prawo o języku polskim". Należał do polsko-ukraińskiej grupy bilateralnej oraz parlamentarnego zespołu polsko-czeczeńskiego. Uczestniczył w zespole inicjującym powstanie w 1999 podkomisji ds. grup psychomanipulacyjnych. W tym samym roku został przez Jerzego Buzka powołany do Rady Służby Cywilnej, w której zasiadał do 2002.

W 2001, kandydując z listy Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy, nie uzyskał ponownie mandatu. Rok później z listy Prawa i Sprawiedliwości bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Krakowa. Został natomiast radnym Dzielnicy VI Miasta Krakowa, zdobywając ten mandat w wyborach większościowych z rekomendacji Towarzystwa Przyjaciół Bronowic. W 2006 wybrano go z listy PiS do krakowskiej rady miejskiej.

[edytuj] Publikacje

Napisał blisko 140 artykułów poświęconych sprawom wychowania, postaw wychowawców, rodziny i historii na łamach czasopism harcerskich oraz m.in. "Tygodnika Małopolska", "Wychowawcy", "Ładu", "Tygodnika AWS", "Sprawy Polskiej". Wydał 4 publikacje książkowe poświęcone wychowaniu i historii ruchu harcerskiego.