Terespol

Z Wikipedii

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: Terespol – wieś w woj. wielkopolskim, w pow. grodziskim, w gminie Rakoniewice.

Współrzędne: 52°05' N 23°34' E52.0833333 23.5666667 (Terespol)

Terespol

Herb Terespola

Gmina
- rodzaj

Terespol
miejska

Burmistrz

Jacek Danieluk

Powierzchnia

10,11 km²

Położenie

52° 05' N
23° 34' E

Liczba mieszkańców (2007)
- liczba ludności
- gęstość

6 002
594 os./km²

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

21-550

Tablice rejestracyjne

LBI

Położenie na mapie Polski

Terespol

TERC10
(TERYT)

3060701021

Urząd miejski³

ul. Wojska Polskiego 130
21-550 Terespol
tel. 83 375-21-30; faks 83 375-23-27
(e-mail)

Strona internetowa miasta

Stacja PKP w Terespolu

Terespol – miasto i gmina w województwie lubelskim, w powiecie bialskim. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do województwa bialskopodlaskiego.

Terespol jest miastem nadgranicznym, położonym nad Bugiem. W Terespolu znajdują się kolejowe i drogowe przejścia graniczne z Białorusią.

Według danych z 30 czerwca 2004², miasto miało 6002 mieszkańców.

[edytuj] Historia

Historycznie miasto związane jest z rodami: Flemingów, Słuszków i Czartoryskich. To w Terespolu przyszła najprawdopodobniej na świat Izabella Czartoryska, pani Puław.

Terespol jest otoczony pocarskimi fortyfikacjami, położony pośród bagien.

[edytuj] Sytuacja gospodarcza

Miasto nie posiada przemysłu. Jedyny istniejący kiedyś spory zakład przetwórstwa owoców i warzyw (produkował m.in. sławne terespolskie ogórki) niestety upadł pod koniec lat 90. XX w. Dziś mieszkańcy utrzymują się głównie z handlu i usług oraz z pracy w firmach i instytucjach związanych z obsługą przejść granicznych, z Białorusią, o dużym natężeniu ruchu (obsługują one także lądowy ruch tranzytowy z Rosją), i wykorzystuje fakt położenia na granicy z Unią Europejską, oraz na trasie międzynarodowej E30 Paryż – Moskwa.

W mieście i najbliższej okolicy znajdują się:

przejście drogowe, z nowoczesnym, wyremontowanym terminalem
przejście drogowe w Kukurykach (tranzytowe dla ruchu towarowego) z nowoczesnym terminalem do obsługi TIR-ów oraz specjalnie zbudowaną drogą celną
przejście kolejowe (osobowe i towarowe)
wielki kolejowy węzeł przeładunkowy Małaszewicze, dziś największy suchy port w Europie (otwarty przed 58 laty, 14 grudnia 1949) zlokalizowany jest na olbrzymich terenach w sąsiedztwie niewielkiej miejscowości Małaszewicze i innych okolicznych wsi. Ten suchy port leżący na europejskim korytarzu nr 2 na linii kolejowej E-20 Paryż – Berlin – Warszawa – Moskwa, na styku torów o szerokości 1520 mm i 1455 mm, przeładowuje rocznie ponad 5 mln ton ładunków.

[edytuj] Ogólne informacje o Terespolu

W miasteczku znajdują się trzy świątynie: kościół pw. Świętej Trójcy, rzymskokatolicki i prawosławna cerkiew, kościół zielonoświątkowy oraz wspólnoty religijne baptystów. W Terespolu znajdują się dwie szkoły podstawowe przy ul. Sienkiewicza (nr 1) i przy Wojska Polskiego (nr 2). Ta druga mieści się w zespole szkół ogólnokształcących z liceami ogólnym i zawodowym. Są także dwa gimnazja. Przy zespole szkół stoi pamiątkowy obelisk stalowy ustawiony na pamiątkę budowy traktu Warszawa – Brześć. W mieście jest jeszcze Pomnik Niepodległości, Pomnik Pamięci Żołnierzy Armii Czerwonej oraz ustawiony na uboczu (przy torach kolejowych – można tu dotrzeć jedynie pieszo lub rowerem), ale najbardziej dramatyczny w swej wymowie pomnik poświęcony ofiarom transportów kolejowych do obozów koncentracyjnych w okresie II wojny światowej.

W swojej historii gospodarczej miasteczko znane było w całej Europie z produkcji doskonałego smaku ogórków kwaszonych (kiszonych) a po wojnie z ogórków konserwowych. Dzisiaj rozgłos miastu nadaje LKS Terespol ze swoją pierwszoligową drużyną sztangistów. Trener Polaczuk wychował tutaj wielu mistrzów Polski i Europy. Kameralny stadion sportowy skupia uwagę także miłośników piłki nożnej. Drużyna piłkarska lokuje się w V lidze. W zespole sportowym jest hotelik do wykorzystania także przez turystów. Ostatnią inicjatywą była budowa nowoczesnej hali sportowej przy szkole podstawowej nr 1. Obecnie hala jest obiektem wykorzystywanym nie tylko do celów sportowych, ale również jest miejscem gdzie odbywa się wiele imprez kulturalnych (w tym Festiwal Kolędniczy z udziałem zespołów i chórów z całego świata).

Terespol w okresie PRL był siedzibą miasta i gminy. Od kilkunastu lat wieś (gmina) i miasto rozdzieliły się i są osobnymi organizmami administracyjnymi. Zwiedzając miasto i okolice warto zajrzeć do wspomnianych wcześniej fortów – w Terespolu, Łobaczewie Małym, Kobylanach i w Lebiedziewie przy drodze na Kodeń. Do Sanktuarium Matki Boskiej Kodeńskiej (historia obrazu opisana w książce "Błogosławiona wina" Zofii Kossak-Szczuckiej) z Terespola jest 19 km. Niedaleko stąd do Pratulina i grobu Męczenników Podlaskich – Unitów. Z miasta widać zaś szpic pomnika w Twierdzy Brzeskiej, już po stronie białoruskiej.

Część starszych mieszkańców miasteczka doskonale pamięta powodzie, które nawiedzały miasto i okolice jeszcze nie tak dawno. Dzisiaj, są to jedynie wspomnienia. Asfaltowe ulice, piękniejące domy, osiedla budynków wielorodzinnych, ładny, choć wymagający remontu dworzec PKP, bliskość granicy – to argumenty za tym, by tutaj zajrzeć. Można jeszcze usłyszeć chachłacką mowę staruszek zrozumiałą przez Polaków, Białorusinów i Ukraińców. Można jeszcze pooglądać prawdziwe bociany a gdyby naszła nas ochota – niedaleko jest do Leśnej Podlaskiej i kolejnego sanktuarium albo do Konstantynowa (pałacyk) czy znanego na świecie Janowa Podlaskiego i stadniny koni arabskich. W Terespolu i okolicy bez kłopotu można znaleźć łóżko do przenocowania i zjeść przyzwoity posiłek. Doskonała łączność telefoniczna i komunikacja z Warszawą są dodatkowymi argumentami. Trzy oddziały pocztowe, sieć sklepów, restauracja, pub i kawiarnia zabezpieczą nam i takie potrzeby.

Terespol kiedyś był uważany za miasteczko o kresowym charakterze, o czym świadczyły: specyficzna mowa, swoisty charakter miasteczka i serdeczność mieszkańców.